แฟนเก่าผมเป็นบ้า (Yaoi)

นิยายวาย

แฟนเก่าผมเป็นบ้า!!

×นิยายเรื่องนี้อาจไม่สมจริง เพราะเนียร์ไม่ได้เรียนหมอ

×Thank You For Like&Follow&Comment ♡

😍😍

____________________________

บทนำ

ภายในโรงพยาบาลเล็กๆในจังหวัดแห่งหนึ่ง มีชายร่างร่างสูงสองคนยืนอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์

ท่านผ.อยิ้มให้กับบุคคลใหม่ที่จะเข้ามาทำงานดูแลผู้ป่วยคนหนึ่ง ซึ่งก่อนหน้านี้ก็คนมาทำงานแล้วแต่ทนกับผู้ป่วยคนพิเศษไม่ไหวจึงลาออกกันตลอดเวลา3ปี คนที่สามารถดูแลได้มาถึง2ปีก็เสียชีวิตไปแล้ว ด้วยเหตุนี้ท่านผ.อจึงพยายามให้กำลังใจและคาดหวังมากในตอนนี้

"คุณคอลลีนครับ วันนี้ผมจะให้คุณไปดูแลคนไข้น่ะครับ มันไม่น่าจะยากใช่มั้ยครับสำหรับคุณหมอมือใหม่ ฮ่าๆ"

ผ.อพยายามทำให้ตลกขบขันนิดนึ่งเพราะไม่อยากให้กดดันหมอมือใหม่เท่าไหร่

หนุ่มร่างสูงผมดำหน้าตาดียิ้มบางๆให้กับผ.อโรงพยาบาล...

คอลลีน คือชื่อของผมครับ ปัจจุบันอายุ 25 ปี แต่งงานและมีลูกแล้วหนึ่งคน ภรรยา(ที่เป็นผู้ชาย)อายุน้อยกว่าผมห้าปี เขามีชื่อว่า ข้าวโอ๊ต และลูกชายของผมวัยห้าขวบ ชื่อว่า น้องคอนเนย์

และวันนี้ผมได้มาฝึกที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ซึ่งห่างไกลจากกรุงเทพนิดหน่อย ที่นี้มีคนไข้รวมกันแต่ไม่มากนัก เพราะผมต้องการช่วยทุกคนผมจึงเลือกมาที่นี้

ผมได้รับการดูแลคนไข้ที่ป่วยทางจิตใจ หรือง่ายๆเรียกว่าบ้านี้เองแหละครับ ผมเดินตามหลังผ.อไปยังห้องๆหนึ่งซึ่งโตกว่าห้องอื่นผิดปกติ แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไรออกไปเนื่องจากรักษามารยาท (?)

ผมเคยได้ฟังมาจากนางพยาบาล ว่าน้องลูกหมี(?)เป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาน่ารักมาก แต่ไม่ค่อยยอมทานอาหารสักเท่าไหร่ และชอบนั่งวาดรูปเล่นไม่สนใครทั้งนั้น หากเข้าไปกวนระหว่างที่กำลังวาดเล่นอยู่ล่ะก็ น้องลูกหมีจะช็อคจนต้องนำเข้าห้องไอซียูเลย ทุกคนไม่รู้หรอกว่าก่อนหน้านี้ลูกหมีเจออะไรมาก ด้วยความสงสัยผมจึงถามว่า

"ทำไมถึงชื่อลูกหมีหรอครับ"

"เพราะเราเจอน้องนอนหมดสติกับกระเป๋าลูกหมีน้อยค่ะ และพวกเราก็ไม่เจอบัตรปชชด้วย"

.

.

.

"คุณคอลลีนครับ ห้ามทิ้งกระดาษที่น้องลูกหมีวาดน่ะครับ"

"เอ๋?"

"พวกเราเคยนำไปทิ้งแล้วครับ แต่น้องก็จะวาดซ้ำๆจนพวกเราจำได้ และผมคิดว่าน้องคงวาดเรื่องราวที่ถูกฝังผนึกอยู่ในใจครับ "

ผมมองร่างเล็กๆที่ยังคงนั่งหันหลังให้ ผ.อบอกให้ผมระวังตัวด้วย เพราะหมอฝึกทุกคนรับอารมณ์ร้ายของน้องไม่ไหว ผมยิ้มเห่ยๆในใจ ก่อนจะรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปใกล้ๆน้องลูกหมี

"น้องลูกหมีครับ วาดอะไรอยู่รึครับ" ผมขยับไปนั่งใกล้ๆน้องลูกหมี น้องขีดๆเขียนๆเหมือนคนสองคน ขีดยาวๆลากมายังที่คอของอีกฝ่าย ด้วยผมที่รกปรกปิดหน้าทำให้ผมมองหน้าลูกหมีไม่ชัด

ปัง!!

"ฮ่าๆๆ ฮ่าๆๆ ดูสิๆ ดินสอ...ดินสอหัก..แล้ว ฮ่าๆ" ผมนั้งกุมหัวใจตัวเอง จู่ๆน้องก็เอาดินสอปักบนเตียงเฉียดมือผมไปนิดเดียวเท่านั้น

"คิกๆๆ กลัว กลัวหลออ~" น้องหันหน้ามาแล้วใช้มือทั้งสองจับแก้มทั้งสองข้างผม ใบหน้าแบบนี้ ผมใช้มืออีกข้างกวาดผมที่รกหน้าออกไป

!!!!!

"น้องเมฆ!!"

____________________________________________

แฟนเก่าพระเอก ชื่อ เมฆ จ้า และเป็นบ้ามานานถึง5 ปี เมฆอายุเท่าๆกับข้าวโอ๊ตเลย 😂😂

อัพตามใจชอบน่ะ

เพราะมีงานเยอะแยะ ฮื่ออ เครียด