เมียรักขัดดอก 25+++
เขียน: พรรณภัทร
เข้าเรื่องกันเลยเนาะ!
“นังน้ำผึ้ง แกอยู่ไหน?”
“น้ำผึ้งอยู่ในครัวจ๊ะ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ”
“แกอยากทำงานใช่ไหมนังผึ้ง ฉันมีงานให้แกทำ”
ฉันยิ้มออกมาความดีใจสุดๆ นี่ฉันจะได้งานทำแล้ว ฉันจะมีเงินแล้วจริงๆหรอ “ทำจ๊ะแม่ ว่าแต่งานอะไรจ๊ะ”
“ฉันจะให้แกไปทำงานที่คาสิโน งานสบายมาก เงินก็ดีสนใจไหม” หึ… นังโง่แกก็ไปทำงานใช้หนี้ให้ฉันยังไงล่ะ ชลดาคิดในใจ
“สนจ๊ะแม่ งานสบาย เงินดี ฉันจะได้มีเงินให้แม่ใช้ แม่จะได้สบายๆ ฉันรักแม่นะจ๊ะ” ฉันเดินมากอดแม่ที่ฉันรักมากที่สุด
“เตรียมตัวไว้นะ”
“จ๊ะแม่ ฉันจะตั้งใจทำงานเก็บเงินส่งมาให้แม่ใช้นะจ๊ะ”
ตื่นเช้ามาฉันรีบอาบน้ำมาหาผักบุ้งเพื่อนสนิทของฉัน
“ผักบุ้ง อยู่บ้านไหมจ๊ะ” ฉันตะโกนเรียกผักบุ้งเสียงดัง
“มีไรว่ะ เรีนกซะเสียงดัง”
“ผักบุ้งน้ำผึ้งจะมีงานทำแล้วนะ” ฉันบอกผักบุ้งพร้อมยิ้มอย่างดีใจ
“จริงหรอน้ำผึ้ง ฉันดีใจด้วย”
“เอ่อ! วันนี้ว่างไหมน้ำผึ้งไปทำงานกัน ฉันจะทำงานหลังนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้วฉันก็จะย้ายไปอยู่ที่อื่นนะน้ำผึ้ง” ฉันมองผักบุ้งตาปริบๆ นี่ผักบุ้งจะทิ้งฉันแล้วหรอ ผักบุ้งไม่รักฉันแล้วใช่ไหม? ฉันได้แต่ถามตัวเองอยู่ในใจ
“ว่างสิ ไปกี่โมงวันนี้” ถามเสียงเบาๆ
“หนึ่งทุ่มเดี๋ยวผักบุ้งไปรับน้ำผึ้งเองนะ”
“จ๊ะ งั้นน้ำผึ้งกลับบ้านเลยนะ”
ตลอดทางเดินกลับบ้าน ฉันก็เดินอยู่คิดว่าผักบุ้งจะไปอยู่ไหนแล้วจะไปอยู่กับใครญาติที่ไม่มี หรือว่าผักบุ้งแฟนแล้วไม่ยอมบอกฉัน ผักบุ้งนี่จริงๆเลย มีแฟนไม่ยอมบอกเพื่อน
แล้วงานที่แม่จะให้ทำมันเป็นงานอะไร? ฉันเดินคิดมาตลอดทางจนคิดบ้าน “ทำไมบ้านเงียบจังหรือว่าแม่ยังไม่กลับตากบ่อนอีก” ฉันได้แต่คิด
“แม่จ๊ะ แม่อยู่ไหน” ฉันเปิดประตูบ้านพร้อมตะโกนเรียกแม่ตนสุดเสียง
“เออ! ข้าอยู่นี้เรียกทำไมนังน้ำผึ้ง แล้วนี้ไปไหนมาห๊ะ” วันนี้สงสันแม่เสียเงิน ถึงได้อารามณ์เสียงขนาดนี้ ฉันยิ้มนิดๆ
“ยิ้มอะไรของแก”
“เปล่าจ๊ะแม่”
“นังบ้า แล้วเอ็งเก็บของยัง พรุ่งนี้ข้าจะไปส่งเอ็งที่ทำงาน ยังไงก็ดูแลตัวเองนะน้ำผึ้ง ยังไม่ข้าก็รักเอ็งนะถึงจะไม่ใช่ลูกข้าแท้ๆก็ตาม” แม่มาแปลกจังวันนี้
“ฉันก็รักแม่นะ ฉันไม่อยู่แม่ก็ดูแลคัวเองดีๆนะ กินข้าวให้ตรงเวลาด้วย แล้วก็ฉันจะขอร้องแม่ว่าอย่าเล่นการพนันบ่อยนะจ๊ะ ” ฉันเดินมากอดแม่ พร้อมแก้มเบาๆ
ข้าขอโทษนะน้ำผึ้งที่ต้องขายเองเพื่อใช้หนี้พนันที่ข้าเล่นจนไม่มีจ่ายเขาจนต้องขายเอ็งแบบนี้ เอ็งไปข้าก็คงต้องย้ายบ้านเหมือนกัน ยังไงข้าก็รักเอ็งเหมือนลูกข้าคนหนึ่ง และก็ขอโทษด้วย ถ้าเลือกได้ข้าก็ไม่ขอทำแบบนี้ ถึงข้าจะคิดไม่ดีกับเอ็ง แต่เอ็งก็ไม่เคยทิ้งข้าเลย ชลดาได้แต่คิด เพราะความจริงยังไงเธอก็ต้องขายน้ำผึงใช้หนี้อยู่แล้วไม่ว่าจะช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง และวันนี้ก็มาถึง
ใากติดตามด้วยนะคะ
ปล.คำผิดยังไม่ได้แก้ แรกๆก็จะงงหน่อยนะ ยังไงติชมได้ค้าาา
รัก.
Guest
