สวัสดีค่ะ ชี้แจ้งกันก่อนเลย นิยายเรื่องนี้ยังคงใช้ภาษาพ่อขุน คำหยาบคาย ด่าทอ สอดเสียด ไม่เหมาะสำหรับคนโลกสวย ฟุ้งฟิ้งมุ้งมิ้ง มีสาระเรื่องวัฒนธรรมไทยเล็กๆ น้อยๆ เรื่องราวของชาวบ้านพื้นๆ แบบว่านางซินกับเจ้าชายประมาณนั้นเลย เดินเรื่องเชื่องช้าไปนิดเรียกว่าอดเปรี้ยวไว้กินหวานล่ะครับ อ๋อ เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายนะครับ อ่านเอาความบันเทิงครับเรื่องจริงของชีวิตที่บ้างที่คนที่ร้ายก็ไม่ได้ตั้งใจจะร้ายแต่เหตุผลของแต่ละคนทำให้ต้องร้ายแต่สุดท้ายแล้วแฮปปี้นะจ๊ะ
เอาเป็นว่าเราไปฟินกันเถอะ จะหวาน จะเปรี้ยว หรือฝาดเฝื่อนก็ขอให้มีความสุขกับการอ่านนิยายเรื่องนี้ ด้วยความตั้งใจทำมันขึ้นมาจากใจนักเขียนตัวไม่เล็ก นักเขียนอินดี้คนนี้ ไม่มีสังกัด ไม่มีข้อจำกัดนอกจากอารมณ์ตัวเองเท่านั้น
ขอบคุณ แม่ยก แม่อุ้ม ที่ช่วยสนับสนุน ขอบคุณคอมเม้นต์น่ารักจากเพื่อนคนหนึ่งที่ช่วยให้นิยายเรื่องนี้ดูดีขึ้น มีสีสันมากขึ้น ขอบคุณเพื่อนๆ ขอบคุณกำลังใจจากคนสำคัญหลายๆ คนที่เอ่ยชื่อไม่หมด
เรื่องนี้จิตนาการล้วนๆ ชื่อบุคคลสถานที่อาจไปตรงกับชีวิตจริงต้องขออภัยด้วยครับ พฤติกรรมของตัวละครเกิดจากจิตนาการครับ อ่านเพื่อความบันเทิง หวังเพียงได้รับรอยยิ้มเล็กน้อยของคนอ่านคืนมาเป็นกำลังใจ
Guest
