“ท้องงั้นเหรอ” อิศราเลิกคิ้วราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ร่างเล็กเอ่ยบอก จ้องตาอีกฝ่ายด้วยสีหน้าข้องใจย้อนกลับไปว่า
“จะท้องได้ยังไงกัน ฉันใส่ถุงยางทุกครั้งที่นอนกับเธอ”
ตรีรดาใจเสียยามเขาพูดปัดความรับผิดชอบ ก็จริงอยู่ที่ว่าเขาใส่มันทุกครั้งที่มีเพศสัมพันธ์...แต่จะทำเช่นไรได้ในเมื่อตอนนี้เธอเกิดท้องขึ้นมาจริงๆ
“กับคนอื่นหรือเปล่า” หญิงสาวเงยหน้าสบสายตาพร้อมกับธารน้ำตาที่รินไหลลงมา ริมฝีปากชมพูระเรื่อสั่นไร้การควบคุมใดๆ หากอิศราไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น ในหัวของเขามีแต่คำพูดบ้าๆ ที่หล่อนบอกว่าท้อง
“ฟางนอนกับคุณแค่คนเดียว”
“งั้นไปตรวจเถอะ อาจจะท้องลมท้องฝนก็ได้ มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อฉันป้องกันอย่างดีตลอด คนอย่างฉันไม่เคยทำพลาดกับใครทั้งนั้นถ้าไม่ได้รักหรือต้องการสร้างครอบครัว”
คำพูดของเขาประหัตประหารสองหัวใจให้ตายทั้งเป็น หวังจะพึ่งพายามประสบปัญหาทว่าเวลานี้คำตอบเป็นที่กระจ่างแล้ว เธอไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากผู้ชายที่พรากพรหมจรรย์จากเธอได้เลย
“ยังไงก็ไม่ใช่แน่ๆ เธอไปหาหมอตรวจให้แน่ใจก่อนดีกว่า แล้วถ้าท้องขึ้นมาจริงๆ ค่อยกลับมาคุยกันอีกที”
“ถ้าดิฉันกลับมาคุยกับคุณอีกครั้งคุณจะรับผิดชอบไหมคะ”
อิศราคิ้วขมวดทั้งใบหน้ายังเครียดจัดอย่างชัดเจน ยกมือลูบคางไปมาอยู่เช่นนั้นโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ และนั่นทำให้หญิงสาวเข้าใจทันทีว่าถึงอย่างไรผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีวันรับผิดชอบเธอกับเด็กในท้อง! เด็กซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา
“จะให้ฉันรับผิดชอบอะไร ในเมื่อฉันมั่นใจว่าตัวเองป้องกันอย่างดีทุกครั้ง ไม่มีทางที่เด็กในท้องของเธอจะเป็นลูกของฉันเด็ดขาด ไม่มีวัน!”
อิศรา มนูประกิจ (วอน) อายุ 43 ปี
เขมิกา ธาราพัฒน์ (อัน) อายุ 36 ปี
ตรีรดา สุขภิรมย์ (ฟาง )อายุ 19 ปี
อิศรานอนกับตรีรดาก็เพื่อต้องการปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่างที่อัดอั้นมานานก็เท่านั้น หาได้มีความรู้สึกพิเศษลึกซึ้งใดๆ กับหล่อนแม้แต่น้อย ทว่าวันหนึ่งผู้หญิงคนนี้กลับมาบอกว่าตั้งท้อง! แล้วเขาจะเชื่อหล่อนได้อย่างไรว่าก้อนเนื้อที่ถือกำเนิดคือลูกของเขาในเมื่อที่ผ่านมาเขาเป็นฝ่ายเซฟเซ็กซ์มาโดยตลอด