พ่อเลี้ยงแสนรัก

มือหนาคร้ามแดดหยาบกร้านคว้ามีดแหลมคมกริบขึ้นมาอย่างทะมัดทะแมง ก่อนจะกดลงไปที่ใต้ฐานกอกะหล่ำปลีหัวอวบใหญ่สีเขียวอ่อน ที่ขึ้นเป็นกอเรียงรายยาวสุดลูกหูลูกตา  แล้วตัดกะหล่ำอย่างรวดเร็วท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆยามเช้า คนงานสาวและไม่สาวนับสิบคนไม่เป็นอันทำงานเพราะมัวแต่มองนายอย่างหลงใหลชื่นชม เสียงสาวๆหัวเราะกันอย่างอารมณ์ดี เมื่อมีบางคนพูดถึงความหล่อเหลาของนาย

'พ่อเลี้ยงตะวัน' วัยย่างเข้า40ปี ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างตั้งใจ แม้จะเป็นนายแต่คนอย่างเค้า ไม่เคยเกี่ยงงานเลยสักนิด กะหล่ำปลี แครอต และ หัวไชเท้า กำลังรอการเก็บเกี่ยวอย่างเร่งด่วน คนงานเกือบร้อยชีวิตกำลังช่วยกันอย่างเร่งรีบ แล้วนายอย่างเค้าจะยืนมองเฉยๆได้อย่างไร

"นายครับ พักเถอะครับ" ลูกน้องข้างกายเดินมาเรียกนายให้วางมือ กองกระหล่ำที่ผ่านมือนายวางเป็นแถวรอการจัดเก็บอีกรอบ ตะวันเงยหน้าขึ้นมา ก่อนจะก้มลงมองนาฬิกาข้อมือสีดำราคาถูกที่สวมอยู่ แล้วขยับตัวลุกขึ้น เสียงกระดูกลั่นกร้อบเรียกเสียงหัวเราะของลูกน้องคนสนิท

"ถ้าเมื่อยขนาดนี้ คืนนี้นวดไหมนาย" เสียงพูดไม่เบาทำเอาสาวๆคนงานที่ยังโสด แอบยิ้มอายๆออกมาทันที  พ่อเลี้ยงตะวันส่ายหน้าแล้วเดินสั่งงานออกไปอย่างแข็งขัน แทนคำตอบ ลูกน้องพากันอมยิ้มออกมา เมื่อไหร่หนอ" นายตะวันจะมีเมียเสียที อกหักมาหลายปี ยังไม่ลืมแม่นักร้องคนนั้นหรือไง" คนเก่าแก่ต่างพากันพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

'สายปอ' เด็กสาววัย18ปี ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างตั้งใจ มือบางสวมถุงมือเอาไว้ก่อนจะดึงหัวไชเท้าขึ้นมาจากดินอย่างระวัง ถ้าหักตัดค่าแรง เสียงหวานบอกตัวเองเบาๆก่อนจะก้มหน้าลงทำงานของตัวเองอย่างตั้งใจ เงินคืองาน ทำงานถึงจะมีเงิน เด็กสาวกัดฟันข่มความเหนื่อยยาก ข่มอาการปวดเมื่อยที่เล่นงานอย่างมากขึ้นทุกทีแล้วนึกถึงค่าแรงวันนี้ก่อน

เสียงไอถี่ๆดังออกมาจากกระท่อมหลังเก่า แล้ววิ่งไวๆตรงไปยังเสียงไอที่ดังออกมา ก่อนจะถอดรองเท้าผ้าใบเก่าๆของตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาคนในนั้น "พ่อๆหนูมาแล้ว" ลูกสาวส่งเสียงออกไป ก่อนจะถลาเข้าไปหาคนที่นอนอยู่บนฟูกเก่าๆ "ยาจ้ะพ่อหนูไปซื้อยามาแล้ว"ลูกสาวคว้าห่อยาแก้ไอ แก้ปวดที่เพิ่งซื้อมาจากตลาด แกะออกจากห่ออย่างรวดเร็ว แล้วจัดการป้อนยาให้พ่ออย่างรวดเร็ว "กินยาก่อนนะพ่อ เดี๋ยวค่อยกินข้าวตาม" ลูกสาวบอกพ่ออย่างร้อนใจ ก่อนจะพาพ่อนอนลงที่เดิม แล้วมองไปตรงมุมครัว ก่อนจะรีบล้างหม้อข้าว เพื่อหุงหาอาหารอย่างรวดเร็ว

ชายวัย50ปี ถอนหายใจออกมา อาการปวดของเค้าทวีความรุนแรงขึ้นทุกวัน แม้ไม่รู้แน่ว่าเป็นอะไรแต่อาการที่แย่ลงทุกวัน ทำให้คนเป็นพ่ออยากจะตายไปเสียดีกว่าอยู่ แต่ก็อดห่วงลูกสาวคนเดียวไม่ได้ สองพ่อลูกหอบหิ้วกันขึ้นมาทำงานบนเขา หนีคนในเมืองที่อันตรายยิ่งกว่า  แม้จะจนเพียงใด แต่เค้าก็ไม่เคยคิดที่จะขายลูกสาวกิน

"สายปอของพ่อ" น้ำตาของชายผู้เป็นพ่อไหลออกมาเงียบๆเมื่อมองเห็นลูกสาวสุดรัก ทำงานบ้านอย่างเร่งรีบ "ข้าวสุกแล้วกินข้าวนะพ่อ วันนี้หนูจะผัดกะหล่ำใส่ไข่กะทอดปลาทู" ลูกสาวส่งสียงชวนพ่อคุยในขณะที่หั่นผักในมืออย่างเร่งรีบ

ร่างล่ำสันแข็งแกร่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ในมือมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กติดมือออกมา พ่อเลี้ยงค่อยๆซับน้ำไปตามร่างกายแกร่งของตัวเอง แล้วสวมเสื้อผ้าชุดง่ายๆเดินลงมาทานข้าวเย็นหลังจากทำงานมาทั้งวัน แม่บ้านวัยชรายกอาหารมารอเจ้านายแล้ว ชายหนุ่มยิ้มออกมา เมื่อเห็นอาหารหลายอย่างวางเรียงรายอยู่บนโต้ะ "ขอบใจมากป้า" ชายหนุ่มบอกอย่างใจดี ก่อนจะนั่งลงกินอาหารเย็นเพียงลำพัง

เสียงแมลงกลางคืนออกหากิน สายปอนอนฟังเสียงนั้นอย่างผ่อนคลาย บนนี้อากาศนี้ บรรยากาศดี แม้จะต้องทำงานเหนื่อยแค่ไหนเธอก็ไม่กลัว เพราะที่นี่เธอไม่ต้องหนีคนใจร้าย คนน่ากลัวที่อยากจะเอาตัวเธอไปหาเงิน  งานง่าย เงินดี ที่เค้าว่า มันไม่มีหรอก สายปอมองมือตัวเองก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วบีบขาตัวเองเบาๆ พรุ่งนี้ต้องทำงานอีก เจ้าตัวบอกกับตัวเอง

***สวัสดีค่ะ ไรท์ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ***