เดิมพันหัวใจมาเฟีย

Character

บูรพา อายุ 35 ปี เพราะแพ้พนันกับพ่อ ทำให้เขาต้องรีบหาภรรยาให้ได้ภายในสองเดือน และแล้วฟ้าก็ส่งเธอเข้ามาในชีวิตของเขา

วาเรีย อายุเพียง 20 ปี เสียพ่อแม่แท้ๆไปตั้งแต่ยังเด็ก จึงมีคริสเตียน มาเฟียหนุ่มวัย 40 ปีรับเลี้ยงเธอเป็นลูกบุญธรรม เพียงเพราะหวังอยากจะได้ครอบครองร่างกายของเธอเท่านั้น

"ถ้าวันนึง เธออยากหนีให้นึกถึงฉันเป็นคนแรก"

"เราไม่มีวันคบกันได้จริงๆหรอกบูรพา"

"ถ้าฉันไม่อนุญาตให้แกคบใคร แกก็ไม่มีสิทธ์ทั้งนั้น"

(ใครอ่านแล้วงง ควรอ่านของเพตันซ์ก่อนนะคะ)

(ฉันจะรักนายคนเดียวตลอดไป <

พับผ่า!!!!! ไอ้เด็กผีนั่น ดันคลอดลูกออกมาเป็นผู้หญิง ยังไม่พอนะ แม่งเป็นแฝดสามคน! โธ่โว๊ย!!! แพ้แบบเต็มประตู แพ้แบบไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ยัยเด็กบ้านี่กินเด็กเข้าไปได้ยังไงสามคน แถมยังเป็นผู้หญิงหมดเลยด้วย หลังจากนี้แค่สองเดือน ใครมันจะไปหาเมียได้วะ! เมียนะไม่ใช่ผักใช่ปลาจะได้หาง่ายๆอะ

“ท่านครับ กาแฟครับ”

พนักงานเสิร์ฟวางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะ ก่อนจะโค้งเบาๆให้เขา บูรพาหยิบกาแฟขึ้นมาดื่มและเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันจะโดนถอนหุ้นทั้งบริษัทเพราะน้องสะใภ้คนเดียวเลยจริงๆ [เป็นเพราะแกนั่นแหละ]

สายตาเลื่อนมองไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดกับผู้หญิง ใช่! ผู้หญิงแน่ๆ สวยเกินจนคิดว่าเป็นกระเทยซะอีก หรือเซ้นส์จะพลาด เป็นกระเทยหรือผู้หญิงวะ

“เอาวะ! เป็นไงเป็นกัน”

บูรพาคว้าเงินวางลงบนโต๊ะ ก่อนจะรีบลุกขึ้น สาวเท้ายาวๆออกมาไปข้างนอกร้าน มาคนเดียวแฮะ แบบนี้ก็ดีสิ

“คุณครับ”

เธอหันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับเขา เหมือนโดนคำสาปเลย ยัยนี่สวยลึกแบบสวยมาก นึกว่าดาราซะอีก

“คะ?”

เยส!! เสียงแบบนี้ไม่ใช่กระเทยแล้วโว๊ย! เอาไงดีๆ เริ่มยังไงดีล่ะ ปกติเขาจีบผู้หญิงเขาจีบกันแบบไหน เอ่อ..ขอเบอร์ หรือถามชื่อก่อน หรือว่าชวนทานข้าว โว๊ย! ทำไมมันยากแบบนี้วะ ตอนไอ้เพจีบไมล์มันทำยังไงวะ

“มาเป็นเมียของผมเถอะ!”

เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะรีบถอยหลังหนีเขาทันที เห้ย! ทำไมทำแบบนี้ อยู่ๆก็หันหลังให้แล้วเดินหนี แบบนี้มันหมายความว่าไงวะ เขินหรือรังเกรียจ

“เดี้ยวๆ”

มือของเขาคว้าแขนของเธอแล้วรีบวิ่งเดินไปดักหน้าเธอเอาไว้ เธอยังทำหน้าอึ้งๆใส่ก่อนจะพยายามแงะมือของเขาออก

“ขอโทษๆ ผมพูดตรงไปหน่อย เอ่อ..เอาใหม่ๆ คุณชื่ออะไร”

“อ่า ชื่อหรอคะ? วาเรีย”

พระเจ้า ยอมตอบด้วย เล่นง่ายเลยสิแบบนี้

“โอเค ผมชื่อบูรพา ผมน่าจะอายุมากกว่าเรียกผมว่าเฮียได้นะครับ”

“คุณอายุเท่าไหร่ คือฉันไม่ได้ตั้งใจเสียมารยาทนะคะ แต่..ฉันไม่คิดว่าคุณจะอายุมากกว่า”

ดูจากหน้าตาก็น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอนะไม่น่าจะอายุมากกว่า

“ผมอายุ 35 แล้วนะ คุณอายุเท่าไหร่”

เวร! อายุมากกว่าจริงๆด้วย นึกว่ายี่สิบกว่าๆซะอีก ไม่คิดว่าจะขึ้นเลขสามแล้ว

“ค่ะ โอเค พี่ก็พี่ ถอยด้วยค่ะ วาจะกลับบ้านแล้ว”

“เดี้ยวๆ ใจเย็นนะ คือแบบนี้นะครับ คือ..โอ๊ย!จะพูดยังไงดีวะ คือ..โอเค มาเป็นเมียผมเถอะ ไม่ๆ หมายถึงมาเป็นภรรยาของผมเถอะ”

“บ้าหรอ! โรคจิตหรือไงห๊ะ!”

วาเรียเดินหลบมาอีกทาง เห็นหน้าตาดีๆไม่คิดว่าจะโรคจิตแบบนี้

“เดี้ยวๆ เห้ย! อย่าเดินหนีสิ”

“ไอ้บ้า ! ถ้าตามมาฉันจะร้องให้คนช่วยนะ กลับโรงพยาบาลบ้าไปเลยไป๊!”

ได้สิวาเรีย เราจะได้เจอกันอีกทีเร็วๆนี้แน่นอน