ร้ายมาร้ายกลับ...
[มาวิน x ฝันหวาน]
โดย.-Danika-
นิยายเรื่องนี้เป็น ชายรักชาย ใครรับไม่ได้กดออกเลยนะคะ
อาจมีคำพูดหรือเนื้อที่ดูรุนเเรงต้องขอโทษด้วยนะคะ
บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหา
ขอนำภาพมาเเต่งเติมให้ถึงอารมณ์การอ่านกันนะคะ
ติชมได้ค่ะ ว่าได้เเต่อย่าเเรงนะคะ
____________________
Marvin vs Fanhwan
ร้ายลึก มาดนิ่ง ขี้หวง vs ขี้ยั่ว ปากร้าย เเต่จริงใจ
ผม'ฝันหวาน'ชายหนุ่มรูปงามอดีตเดือนมหา'ลัยที่ใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมายในรั้วมหา'ลัยที่มีชื่อเสียงในตัวกรุงเทพฯ เเต่ช่วงชีวิตเหล่านั้นก็ต้องจบลงด้วยการเผชิญหน้ากับน้องใหม่มาดนิ่งที่หล่อเหลาระดับขั้นเทพนามว่า'มาวิน' เเต่ด้วยความเป็นคนไม่ยอมคนเเละปากเสียของผมทำให้การใช้ชีวิตทุกวันเริ่มเปลี่ยนไป...
Marvin...
เด็กปี1 คณะวิศวะรุ่นน้องสายรหัสพี่ฝันหวานอดีตเดือนมหา'ลัย ร้ายลึก ขี้หวงอยากได้อะไรก็ต้องได้ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของก็ไม่ให้ใครเเตะถ้าไม่เชื่อก็ลองดูเเล้วจะรู้ว่า มาวิน คนนี้จะทำให้รุ่นพี่อย่าง'ฝันหวาน' เป็นของตนเองให้ได้
"รุ่นพี่ไม่มีทางหนีไปจากผมได้หรอก หึ"
Fanhwan_kawin
รุ่นพี่ปี 2คณะวิศวะ สายรหัสไอ้หล่อสายโหด ถึงกูจะชอบยั่วก็ใช่ว่าจะได้ง่ายๆอย่างที่มึงทำหรอกนะ จำไว้ครั้งหน้ากูเล่นงานมึงเเน่ 'มาวิน' เตรียมใจไว้ได้เลยครั้งนั้นเเค่ประมาทเเต่ครั้งนี้ ฝันหวาน ต้องเเก้เเค้นให้ได้!!
"ก็ไม่เเน่ กูไม่มีทางเป็นของมึงเเน่นอน!!"
______________________
"อื้มม~...อยากได้อีกงั้นเหรอ"
น้ำเสียงแหบพร่าก้มลงต่ำมากระซิบข้างใบหูขาว ที่ตอนนี้กำลังหน้านิ้วคิ้วขมวดอย่างไม่พอใจ
"ฝันไปเหอะ!! กูไม่อยากนอนกับมึงซ้ำสอง"
ผมหันไปเหวี่ยงใส่ร่างสูง ที่กำลังอมยิ้มชอบใจ มันน่าหงุดหงิดจริงๆเเผนที่ผมวางไว้ล่มไม่เป็นท่าอย่างนี้ ทั้งๆที่อย่างจะให้มันคลั่งตายด้วยซ้ำไป
"ก็ไม่เเน่มีครั้งเเรกก็ต้องมีครั้งสอง"
มันว่ายิ้มๆ ก่อนที่จะค่อยๆลูบไล้ไปมาตรงเเผ่นอกของผม เเต่นั่นมันไม่ทำให้รู้สึกดีสักนิด ตอนนี้ผมหัวเสียสุดๆ ให้ตายสิ!! นอกจากเเผนจะล้มเหลวเเล้ว ผมยังต้องเสียความบริสุทธิ์ให้กับมันอีกหน้าขายหน้าจริงๆ
"มันจะไม่มีวันเกิดขึ้นอีก!!"
ผมตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว เเละมันคงไม่เกิดขึ้นอีกครั้งอย่างที่มันว่าเป็นเเน่ ว่าเเล้วผมก็ฝืนยันกายขึ้นจากเตียงนุ่มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเต่เจ็บฉิบหายวายปวง เเรงเยอะเป็นบ้า มึงแม่งไม่ใช่คนเเล้ว!!
__________________________
"มึงมันเหี้ย! ปล่อยกูสักทีสิวะ ไอ้วิน ไปกับมันเเล้วขังกูไว้ทำไม!!"
ผมดิ้นเร้าไปมา ทั้งทุบทั้งตีอย่างเเรงเเต่ร่างสูงของมัน ก็ไม่ยอมปล่อยมือสักที ซ้ำยังบีบเเน่นกว่าเดิม เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ผมก็นึกอยากจะร้องไห้ออกมาทันที กระบอกตาร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก มันเจ็บ เจ็บจริงๆ ที่เห็นมัน...
"พี่ฝัน ถ้าพี่ไม่หยุดผมจะเอามันตรงนี้เเหละ ให้ทุกคนเข้ารู้ว่าพี่เป็นของใคร"
มาวินกดเสียงเข้มต่ำเรียกชื่อพลางมองมาที่ผม เเววตาดุดันนั่นมันไม่ได้ทำให้ผมกลัว เเต่ผมรู้สึกว่ายังไงผมมันก็ไม่มีอะไรที่ต้องเสียเเล้วนี่ ต่อให้มันทำจริง ผมจะไปขัดอะไรมันได้
"อย่ามาเรียกชื่อกู ถ้ามึงอยากอยู่กับมันก็อยู่ไป ไม่เห็นจำเป็นต้องขังกูไว้เลยนี่"
ผมพูดเสียงอ่อนล้า มันเหนื่อยนะกับการต้องรองรับอะไรอย่างนี้ ทั้งๆ ที่ผมคิดว่ายังไงมันก็คงจะทำตัวดีกว่าเมื่อก่อน เเล้วไอ้สัญญานั่นน่ะ ถ้าทำไม่ได้ก็อย่าเอามันมายึดเหนี่ยวผมเอาไว้เลย เเค่นี้ผมก็เจ็บ ก็เหนื่อยมามอกพอเเล้วนะ
"ผมเลือกฝัน ทำไมถึงไม่เข้าใจ"
หึ เลือกผมงั้นเหรอ เเล้วสิ่งที่ผมเห็นเมื่อกี้นี้ล่ะ? ผมไม่ได้ตาฝาดไปหรอกนะ มาให้ความหวังกันอย่างนี้รู้ไหมว่าหัวใจผมน่ะ มันเจ็บปวดมากขนาดไหน...
มาวินไม่ได้พูดอะไรอีก มันเอาเเต่ฉุดร่างผมให้เดินตามไปเท่านั่น ระหว่างพวกเราสองคน ผมคิดว่าพวกเรา 'ไม่เหมาะสมกันจริงๆ' ที่จะได้รักกัน
_______________________
ถ้าคิดจะร้ายลึก มันคิดผิดเเล้วล่ะ ที่เล่นกับฝันหวานคนนี้ 'ร้ายมาร้ายกลับ' ไอ้ฝันคนนี้ไม่เคยโกหกนะเออ
ไม่เคยเอาเปรียบใคร ถ้าคิดว่ากลัวล่ะก็ เข้ามา...เเล้วจะได้เห็นดีกัน
เเต่ขอเตือนไว้อย่างถ้าจะเข้ามาทำให้รักก็คิดใหม่ซะ!เพราะถ้ารักเเล้วรับรองว่าไม่ปล่อยเเน่นอน
______________________
เราเพิ่งจะเริ่มเขียนเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ มิโกะเองก็จะพยายามไรท์ให้ดีที่สุดค่ะ
1 คอมเม้นต์ 1กำลังใจ
รักคนอ่าน
จุ๊บ
เเล้วเจอกันนะคะ
-Danika-
Guest
