ทัณฑ์เสน่หา

“อืม ที่รัก คุณมหัศจรรย์มากเท่าที่ผมเคยเจอมา” เสียงครางกระหึ่มขณะที่อารมณ์ทางเพศถูกขับออกมาจนใกล้จะสุดหนทางแห่งความสุขสม

“อือ...” เสียงครวญครางตอบรับจากปากหวาน ตอนนี้ต้องการที่ยึดเกาะประหนึ่งว่าจะร่วงลงจากเขาสูงที่ไหนสักแห่งในโลกใบนี้ ร่างกายงดงามบิดร้าวเหมือนกับจะแตกออกเป็นเสี่ยง ผมยาวสลวยที่แผ่กระจายเต็มหมอน และดวงตาที่ทำเอาเขาตกตะลึงได้เมื่อจ้องมอง มันเป็นดวงตาที่มีเสน่ห์อันแรงกล้า พร้อมจะฉุดเขาลงนรกหรือขึ้นสวรรค์แล้วแต่เธอจะบัญชา เนื้อนวลที่หอมหวาน ขาวลออตา แต่มีอำนาจที่ทำให้เขาหลงใหลเหมือนหนุ่มน้อยที่ไม่เคยพานพบกับสาวงามมาก่อน ทุกห้วงคำนึงได้หยุดลงเมื่อมือบางได้จิกลงบนกลางหลังเพื่อเป็นการเร่งเร้าให้เขาเร่งจังหวะแห่งความหฤหรรษ์ที่เป็นกับดักของสตรีที่เหล่าบุรุษจะต้องติดกับและยอมสิโรราบหมอบราบคาบแก้วมาแต่โบราณกาล

ดวงดาวพร่างพราวเมื่อเขาพาหล่อนไปถึงจุดหมาย ความสุขที่เหนือกว่าที่เคยพบเจอมา ทำให้เขากระหยิ่มยิ้มย่องในใจว่าเขาได้พิชิตสาวงามที่ไม่ว่าชายใดๆก็ตามในโลกนี้ต้องอิจฉาเขาอย่างแน่นอน แต่ทำไมเขารู้สึกเปียกๆ เหมือนกับว่า...

“เห้ย...” เสียงอุทานพร้อมกับที่แสงไฟในห้องสว่างขึ้นทันทีทันใดเมื่อชายหนุ่มเอื้อมมือสวิตซ์บนหัวเตียง

“อะไรวะเนี่ย ฝันเปียกเนี่ยนะ เหมือนจริงอะไรอย่างนี้”