ทวงรัก

แม็ก  โอลิเวอร์   หนุ่มคาสโนว่าวัย 30 ปี ทายาทธุรกิจอสังหาริมทรัพท์พันล้าน  จริงจังกับทุกอย่างยกเว้นผู้หญิงและความรักเพราะมันก็แค่เรื่องหลอกเด็กไปเท่านั้น  เพราะครั้งหนึ่งเขาเองก็เคยมีคนรักแต่เด็กกว้าเขาถึง 10 ปีแต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด ผ่านมา 2 ปีที่ไม่มีคนรักมีแค่คู่ขาที่เรียกใช้แล้วก็จ่ายเงินตอบแทนไป   แต่ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอีกครั้งเมื่อพบเธออดีตคนรักนาทีนั้นความรู้สึกเมื่อ 2 ปีที่แล้วกลับมาอีกครั้งและพบว่าเขาไม่เคยลืมเธอได้เลยยังรักเหมือนเดิมเพียงแต่ไม่เคยรู้ตัวเท่านั้น

เค้ก  ณัฐวรา ไวยานิต สาวน้อยวัย  18 ปี ทายาทโรงแรมอันดับหนึ่งของประเทศ เธอสวย ดื้อ ไม่ยอมใครหน้าไหนนอกจากพ่อกับแม่เท่านั้น  เพราะครั้งหนึ่งเคยเจ็บจากความรักทำให้ไม่ค่อยไว้ใจใครเท่าไร จนกระทั้งได้เจอกับเขาคนนั้นอีกครั้งซึ่งเธอไม่รู้สึกอะไรแล้วแต่ก็ไม่ลืมว่าเขาทำอะไรไว้บ้าง

------------------------------------------

ในงานเลี้ยงวันเกิดของมาดามมิกา  โอลิเวอร์ที่ปีนี้มาจัดที่ประเทศไทย แม็กเดินไปพยุงแม่มานั่ที่โต๊ะเพราะตอนนี้พ่อติดคุยงานเล็กน้อย

" ของขวัญปีนี้ครับแม่ " แม็กสวมสร้อยเพรชน้ำงามให้ที่คอมาดามมิกาซึ่งมูลค่าประมาณไม่ได้เลย

" ขอบใจจ้ะ แต่ลูกก็รู้นะว่าแม่อยากได้อะไรเป็นของขวัญ แม่แก่แล้วนะอยากอุ้มหลานเหมือนเพือนๆบ้าง " แม้จะรู้ว่าแม่ต้องการอะไรแต่คงยังหาให้ไม่ได้เพราะยังไม่เจอใครที่ถูกใจสักครั้ง

" คุณยังไม่แก่ซะหน่อยมิกา " นายเอ็นดริกประมุขแห่งตลอดตะกลูโอลิเวอร์กล่าวทันทีที่ได้ยินภรรยาแสนสวยพูดออกมา

"คุณก็....อ้าวแล้วนี้ใครค่ะ " มาดามมิกาถามสามีเพราะคนที่มาด้วยไม่คุ้นเลย

" ผมลืมแนะนำนี้คือ คุณอคินกับนาราเพือนเก่าผมเอง นานๆจะมาไทยเลยถือโอกาสชวนเพือนมาเลย " มาดามมิกากล่าวทักทายเพือนสามีอย่างเป็นมิตร ก่อนจะเชิญนั่งรวมโต๊ะกัน

" เอ๋คุณค่ะ ยัยเค้กจะมองเห็นเราไหมค่ะเห็นว่าจะแวะมาหาก่อนจะไปทะเลค่ะ " นาราพยายามมองบุตรสาวที่จะเข้ามาหาก่อนจะไปเที่ยวทะเลกับเพือนฉลองจบมัธยมปลายแล้วก็สอบติดมหาลัยชื่อดังของประเทศ

"  นั้นไงคุณ  เค้กทางนี้ลูก  " อคินโบกมือเรียกลูกสาวเพราะแขกในงานค่อนข้างเยอะอาจจะมองไม่เห็นกัน

แม็กมองไปตามที่อคินเรียกลูกสาวหัวใจแกร่งแทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นเธอความรู้สึกเดิมประดังเข้ามาหาอีกครั้ง

เค้กเดินเข้ามาหาพ่อแม่สวัดดีเพือนเก่าของพ่อแม่แต่ไม่ได้สังเกตุผู้ชายอีกคนที่เอาแต่ก้มหน้า  พูดคุยทักทายกันสักพักก่อนจะบอกลาเพราะถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้วเป็นจักหวะที่เพือนส่งข้อความมาหาพอดี

" เค้กไปก่อนนะค่ะเพราะต้องไปแท็กซี่ค่ะเดี๋ยวไม่ทันเครื่องค่ะ " เค้กหอมแก้มพ่อแม่อีกครั้งกำลังจะไปแต่มีเสียงขัดมาก่อน

" เค้กจะไปรถแท็กซี่เหรอ เดี๋ยวพี่ไปส่งดีกว่านะครับ " เค้กหันมามองปลายเสียงอย่างตกใจและไม่ไว้ใจเพราะเขาเคยทำให้เธอเจ็บที่สุดมาก่อนถึงแม้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนเมื่อก่อนแล้วก็ตาม  เค้กกำลังจะปฏิเสธแต่ถูกมาดามมิกาขัดซะก่อน

" ให้พี่เขาไปส่งเถอะหนูเค้กปลอดภัยกว่า จริงไหมค่ะคุณอคิน " มาดามมิกาหันไปถามอคินซึ่งเป็นพ่อของณัฐวรานั้นเอง

" งั้นผมต้องรบกวนด้วยนะครับยัยเค้กยิ่งไม่เคยนั่งแท็กซี่ด้วย  ไปเถอะลูกถึงเมื่อไรโทรมาบอกด้วยนะพ่อเป็นห่วง " ณัฐวราจำเป็นต่องไปกับแม็ก เดินออกมาอย่างเงียบไม่มีการคุยกับตลอดทางจนแม็กเองก็เริ่มทนไม่ไหว

" เค้กจะไปทะเลที่ไหนเหรอครับ " แม็กตัดพูดทำลายความเงียบภายในรถ

" ทำไมเหรอค่ะ?? " เค้กถามกลับไปไม่มองหน้าในมือก็เล่นแต่โทรศัพท์ทั้งที่ความจริงแค่เขี่ยไปมาเท่านั้น

" พี่แค่อยากรู้นะเผื่อไปเจอกันเพราะพี่ก็จะไปทะเลเหมือนกัน " จากตอนแรกที่ไม่มีแผนอะไรกับการมาเมืองไทยแต่ตอนนี้กลับอยากไปทะเลยิ่งที่สาวน้อยคนนี้ไปแล้วเขายิ่งอยากไปมากขึ้น

" ค่ะ ถ้าเจอก็ไม่ต้องทักนะคะไม่อยากรู้จัก อ้อขอบคุณที่มาส่งค่ะ " ณัฐวราลงจากรถทันทีโดยที่แม็กยกกระเป๋ามาให้แต่เขายังไม่กลับจนกระทั่งเดินมาส่งเธอขึ้นเครื่องซึ่งไม่มีบทสนธนาอะไรทั้งนั้น

" เดินทางปลอดภัยนะครับคนสวย " แม็กยิ้มให้ณัฐวราแม้เธอทำเมินเฉยกล่าวขอบคุณตามมารยาทเท่านั้นเขาก็พอใจแล้ว

-------------------------------------------      เรื่องนี้นางเอกใจแข็งนะเธอ  พระเอกก็ตื้อจนถึงที่สุดเพื่อที่จะได้นางเอกกลับมาอีกครั้ง  แต่แน่นอนไม่มีทางได้มาง่ายๆคาสโนว่าจะมีความรักทั้งทีตัวมารเยอะมากเป็นธรรมดา