ทัณฑ์รักกาฝาก

สวัสดีค่ะ

เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว  เรื่องที่มีอยู่ก็จะอัพ  แฮ่ะๆ  ฝากทัณฑ์พิศวาส  กาฝากที่รัก  ไว้ด้วยนะคะ ^^

เรื่องเป็นนี้พระเอก  'สิงหราช'  ค่อนข้างโหด  ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของนางเอก  'น้ำริน'   เพราะอะไร  ฝากติดตามด้วยนะคะ :)

คำโปรย...

ต่อหน้าคนอื่น  เธอคือ  ‘น้องน้ำ’  ของพี่สิงห์  แต่เมื่อใดก็ตามที่อยู่กันตามลำพัง  เธอจะเป็นได้ก็แค่...  ‘ยัยกาฝาก’  และ  ‘คุณสิงห์’  คือคำที่เธอใช้เรียกเขา

หากเมื่อใดที่เผลอเรียก  ‘พี่สิงห์’  เข้า  บทลงทัณฑ์ร้ายกาจและเสียวซ่านจับใจจะตามมา  ทั้งเจ็บปวดและสุขล้นจนน้ำรินแยกไม่ออกว่าอย่างไหนมากกว่ากัน!

“ทำไมมาช้า”

“นะ...น้ำขอโทษค่ะ”

“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษแต่ฉันกำลังถามว่าทำไมมาช้ายัยกาฝาก!”

‘ยัยกาฝาก’  คือคำที่เขาใช้เรียกชื่อเธอตั้งแต่จำความได้  ต่อหน้าคนอื่นเขาจะเป็นพี่ชายของเธอ  น้องน้ำคือคำที่เขาเรียก

“น้ำ...น้ำเผลอหลับไปค่ะพี่สิงห์”

“น้ำริน!”

“ขะ...ขอโทษค่ะ  น้ำรินไม่ได้ตั้งใจค่ะคุณสิงห์”  พอได้ยินน้ำเสียงดุกร้าวกับสายตาที่มองมาก็เพิ่งรู้ตัวว่าทำสิ่งผิดพลาดลงไป  เธอลืมที่เขาบอกไปได้อย่างไร  ต่อหน้าคนอื่นเธอเรียกเขาว่าพี่สิงห์  แต่หากอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง  เขาคือ  ‘คุณสิงห์’  ที่เธอไม่สามารถตีเสมอได้

“เหมือนว่าเธอจะลืมบ่อยไปนะ  ฉันคงต้องทำโทษเธอให้หนักกว่าเดิม”

“คุณสิงห์!  อุ๊ย!”  ปลายเสียงร้องขึ้นเสียงหลงเมื่อร่างกายถูกรวบไปกอดไว้  ถึงแม้มันจะเกิดขึ้นบ่อยครั้ง  แต่น้ำรินก็ยังคงไม่ชินกับสัมผัสของสิงหราชสักที  ยิ่งบางสิ่งบางอย่างที่กำลังดุนดันร่างกายของเธอด้วยแล้ว

“เธอไม่ได้ตั้งใจ  หรือตั้งใจเพราะอยากจะโดนฉันทำโทษแบบนี้บ่อยกันแน่...น้ำริน”

น้ำรินอดสูในใจ  สิงหราชกำลังดูถูกเธอ

“ยะ...อย่าค่ะ”  น้ำรินร้องห้าม  เมื่อจากที่อยู่นิ่งๆ  สิงหราชกลับใช้ ท่อนแข็งๆ  ถูไถร่างกายของเธอ

เปิดเรื่องไว้ก่อนน๊า  แล้วจะค่อยๆ  เอามาเสริ์ฟ

ขอบคุณค่ะ  ^^