มลทินลวงรัก
โดย...พิชญวดี
อัป 60 - 70%
รักทั้งๆ ที่เขาร้ายแสนร้าย
รักทั้งๆ ที่โดนเหยียบย่ำหัวใจ
สุดท้ายได้เพียงรอยมลทินกับรักลวงๆ
ที่คนอย่างเขามอบให้คนโง่อย่างเธอ...
“
วันนี้
”
เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นทำให้ชายหนุ่มที่กำลังจะเดินไปรินน้ำชะงัก
“
ครบกำหนดแล้ว ฉันไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีก
”
“
หมายความว่าไง
”
ถามทั้งๆ ที่รู้ว่าคืออะไร มันคือข้อกำหนดที่เขาเป็นคนตั้งขึ้น และไม่นานมานี้ยังเพิ่งเอ่ยปากไล่หญิงสาวเมื่อไม่กี่วันก่อน
“
หมายความว่า
”
ดิษยาจ้องหน้าเขาด้วยสายตานิ่งๆ ราวกับความรู้สึกที่เคยมีได้ตายจากไป
“
ฉันจะทำตามความต้องการของคุณค่ะ
”
“
แต่ฉันคิดว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน...อีกเยอะ
”
“
วิธีที่จะทำให้คนคนหนึ่งไม่กลับมานั่นก็คือ ทำดีด้วยและหลอกให้เธอรัก...
”
แก้วในมือแทบร่วงหล่น อัครวินท์มองใบหน้างามที่ไร้สีสัน ครั้งนี้ดิษยาไม่มีน้ำตามีเพียงความนิ่งที่สยบทุกอย่าง
“
มันไม่ใช่...
”
คนทำผิดแก้ตัวเสียงตะกุกตะกัก
“
ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังคุณกับเพื่อนคุยกัน เพียงแต่วันนั้นฉันเหนื่อยมากเลยไปนอนเล่นตรงนั้น
”
หญิงสาวหัวเราะเล็กน้อย แต่เป็นเสียงที่ฝืนสุดฤทธิ์และทำให้คนตัวโตรู้สึกหน่วงในใจเหลือคณา
ยิ่งนึกถึงสภาพเธอเมื่อคืนแล้ว เขายิ่งเจ็บแปลบๆ ดิษยาเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด
“
ฉันเข้าใจทั้งหมดแล้วว่าทำไมคุณถึงยื่นข้อเสนอนั้นให้ฉัน และคุณเองคงไม่แปลกใจหากผู้หญิงคนนี้จะรีบคว้าไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่อยากให้รู้นั่นก็คือ หัวใจของคนเราไม่ใช่ของเล่น หากมันพัง...มันจะไม่มีวันกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก
”
Guest
