ตลกร้าย ตลกรัก

ตู้ม!!!!! เสียงโดดน้ำจากฝั่งตรงข้าม นึกว่ามีเขาคนเดียวเสียอีกที่ชอบว่าน้ำกลางคืนแบบนี้ หากแต่ร่างที่กำลังลอยตัวเคลื่อนไหวอยู่ในน้ำนั้นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกโลดแล่นนักเขามองเธออย่างเงียบๆไม่ส่งเสียงหรือเคลื่อนไหวแต่อย่างใด เหมือนกลัวว่าเหยื่อจะรู้ตัวแล้วหนีหายไป แสงสลัวทำให้ไม่สามารถเห็นได้ชัดนักว่ามีใครอีกคนอยู่ในสระน้ำพิมพิพัฒน์ไม่รู้ตัวเลยว่าถูกจับตามอง จึงแหวกว่ายอยู่ในน้ำอย่างที่เคยด้วยท่านอนหงายลอยตัวกรรเชียง เห็นดังนั้นชนาธิปได้ทีเคลื่อนตัวไปใต้น้ำอย่างช้าๆ ของอีกฝั่งเผื่อดักหน้าแม่กวางน้อยของเขา ชนาธิปหันหลังยืดตัวขึ้นเพื่อให้ร่างของเธอชนเข้ากับแผ่นหลังของเขา พิม พิพัฒน์ตกใจจนตัวเกร็งเพราะไม่คิดว่ามีคนอื่นอยู่ในสระนี้ด้วย ยิ่งตกใจไปอีกเมื่อคนตรงหน้าคือ โจน ห้าร้อยชนาธิป พิมพิพัฒน์ทำตัวไม่ถูกเมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เธอคิดว่าพวกเขานอนกันหมดแล้วเพราะเห็นปิดไฟไปแล้ว (โถๆๆๆ ปวริศผู้หยั่งรู้ขอบคุณจริงๆที่ปิดไฟแกล้งเพื่อน) ชนาธิปเป็นต่ออยู่ในขณะนี้ “อ้าว น้องพิมมาว่ายน้ำที่นี่ด้วยเหรอครับ” ชนาธิปทักเหมือนเป็นเรื่องบังเอิญเหลือเกิน หึหึ “เอ่อ” ติดอ่างขึ้นมาซะงั้นแม่พิม พิพัฒน์ “เอ่อ ใช่ค่ะพิมชอบว่ายน้ำก่อนนอน แต่เดี๋ยวก็จะขึ้นแล้วล่ะค่ะ” พิม พิพัฒน์ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไร กำลังจะว่ายกลับแต่ชนาธิปคว้าแขนเธอเอาไว้แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้มากขึ้น “เดี๋ยวสิครับน้องพิม เพิ่งมาเมื่อกี้เองจะขึ้นแล้วเหรอ ว่ายเป็นเพื่อนกันก่อนสิครับ ชายหนุ่มได้ทีไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านไปแน่นอน “ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ คุณชนาธิปคงอยากพักผ่อนตามลำพัง” พิมพิพัฒน์เอ่ยเสียงไม่มั่นคงนัก “เรียกพี่โจนเฉยๆ ก็ได้ครับเรารู้จักกันแล้วนี่” ชนาธิปพูดพร้อมยื่นหน้าเข้าใกล้ แต่แล้ว “โอ๊ย!! ตะคิว” พิมพิพัฒน์อยู่ๆก็เกิดเป็นตะคิวขึ้นมาด้วยความตกใจจึงรีบคว้าตัวชนาธิปไว้เป็นที่ยืดกันจมน้ำ สำหรับชนาธิปนั้นรูปร่างสูงใหญ่อย่างเขายืนในน้ำได้สบาย ชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงรีบคว้าตัวหญิงสาวเอาไว้กันไม่ให้จมน้ำ หากใครมาเห็นเข้าคงคิดว่าเป็นคู่รักที่กำลังโอบกอดกันอยู่เป็นแน่ อิอิ ยิ่งตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้พิมพิพัฒน์ยิ่งต้องมีสติอย่าหลงไหลไปกับคนตรงหน้าเด็ดขาด บ้าเอ๊ย คนอะไรยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งดูดีถึงจะดูร้ายกายเหมือนปีศาจ โอ๊ย ไม่ๆๆๆ นะยัยพิมอย่าเด็ดขาด พิมพิพัฒน์กำลังต่อสู้กับตัวเองอย่างสุดฤทธิ์ แววตาที่จ้องมองมานั้นแทบจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัวแล้วมันสะกดสายตาเธอเหลือเกิน ชนาธิปค่อยๆโน้มคอลงมา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ริมฝีปากตรงหน้าลอยเข้ามาเรื่อยๆ หัวใจของพิมพิพัฒน์เต็นระรัวเร็วขึ้นแทบไม่เป็นจังหวะชนาธิปกำลังจะประกบริมฝีปากลงมาแล้ว ชนาธิปคิดในใจแม่กวางน้อยเอ๋ยเธอหรือจะสู้ฉันได้