นิ่งไว้เดี๋ยวเขารู้ ว่าเรารัก [เทียนหอม + สิงโต]

วันที่ 21/06/25××

เรื่องราววันนั้น ฉันยังจำได้ดี
" นี้อีเทียนหอมมึงทำเครื่องสำอางกูบังใช่มั้ยห๊ะ " ป้าสมหมายตะโกนพร้อมวิ่งตึงตังลงมาจากบ้านมาจิกหัวฉันที่กำลังนั่งล้างจาน โดยมีน้ำหอมซักผ้าอยู่ข้างๆ
" ฮึ...นุ..หนู..ไม่ได้ทำค่ะ..น้องชบา..เป็นคนเล่นเครื่องสำอางของคุณป้าค่ะ..ฮืออออออ " ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บหัวเพระแรงบีบมันมากขึ้น
" ฮืออออ....คุณป้าค่ะอย่าทำเทียนเลยนะค่ะ..เทียนไม่ได้ทำค่ะ "และน้ำหอมก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเพราะน้องชบาหรือลูกสาวของป้าสมหมายจิกหัวหอมพร้อมทั้งจะตัดผม
" แม่ค่ะอีนี้มันโกหกค่ะ...หนูไม่มีวันเล่นเครื่องสำอาจของแม่หรอกค่ะ..ตอนนั้นหนูกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่แม่ต้องเชื่อหนูนะค่ะ " ชบารีบแก้ตัวน้ำขุ่นๆ แต่นั้นก็ทำให้ป้าสมหมายเชื่อได้ 100% เพราะป้ารักชบามาก มากจนตามใจอยากได้อะไรก็ใคร
" นี้อีเทียนอีหอมมึงกล้าใส่ร้ายลูกกูหรอกหะ....และกูบอกมึงว่ายังไงห้ามเรียกกูว่าป้า " ฉันกับน้ำหอมได้แต่ก้มหน้ากอดกันร้องไห้หลังจากที่ป้ากับชบาปล่อยผมฉัน
" ขอโทษค่ะคุณนาย " แต่นั้นใช่ว่าจะจบเมื่อป้าสมหมายเข้าบ้านและกลับมาพร้อมกับมีด นั้นทำให้ฉันรู้ชะตากรรมตัวเองได้แต่ขอพรจากพระเจ้าว่าอย่าให้เป็นอย่างนั้นเลย และแล้วต่อมาฉันก็รู้ว่าพระเจ้าไม่มีจริง ป้าสมหมายใช้มีดปอดผลไม้กีดแขนของฉันกับหอมจนเลือดไหล นั้นทำให้ฉันกับหอมสติแตกกรี้ดออกมาอย่าบ้าคลั่ง
" กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! " เสียงกรี้ดของฉันผสมเสียงกรีดของน้ำหอมดังมากจนทำให้คนในหมู่บ้านวิ่งมาดู แต่นั้นไม่ทันแล้ว ก่อนฉันจะเปลือกตาฉันจะหลับ ฉันเห็นชบายืนยิ้มสมเพชมาให้ฉันกับหอมพร้อมกับทุกอย่างที่มืดมิดไป......

------------------------------------------------------------

ฉันตื่นมาพร้อมกับเพดานสีขาว แสงที่เข้าทำให้ฉันแสบตาจนอยากจะปิด แต่พอลองจะเอามือมาปิดแสงนั้นกลับพบว่าฉันโดนดึงไว้กับเตียง.....เมื่อหันไปมองเตียงข้างๆฉันก็พบกับบุคคลที่มีหน้าตาที่คล้ายคลึงกับฉันนอนอยู่และฉันได้ค้นพบว่า...........

ฉันอยู่ในโรงบาลจิตเวภ.....!!!!