“บ้าน”
บางคนมีไว้แค่นอนก่อนออกไปผจญภัย เพื่อแลกกับกระดาษในกระเป๋าสตางค์
บางคนสะสมเงินเก็บมาค่อนชีวิต บ้างก็หยิบยืมมาลงทุนตอกเสาเข็มให้พอมีที่พำนัก
บางคนขาย บางคนซื้อ บางคนอยู่ฟรีแต่กำเนิด (บ้านพ่อแม่)
บางคนเช่าเพราะสะดวกหรือมีกำลังเพียงเท่านั้น ผมเป็นดังเช่นข้อสุดท้าย...
เงินเดือนคนละครึ่งกับภรรยา วางมัดจำค่าเช่าบ้านหลังนี้ไปแล้วเพื่อ “ม่านหมอก”
ทารกน้อยอายุประมาณ ๒๐๙ วัน กำลังดิ้นดุ๊กดิ๊กในพุง “เอยขวัญ” เจ้าสาวของผมเมื่อสองปีก่อนนั่นเอง
รายได้หายไปหมื่นกว่า ผมตัดสินใจให้เธอทิ้งสวัสดิการลาหลังคลอด ว่าที่ “ป่าป๊า”
และหัวหน้าครอบครัวอย่างนาย “ศรุต” ต้องเลี้ยงผู้หญิงสองคนของผมให้ได้ด้วยฐานเงินเดือนมากกว่า
เดี๋ยวทางออกก็มีให้เห็นเองล่ะเนอะ ผมเคยแน่ใจจนเราย้ายมาอยู่บ้าน…
.
.
.
คนเราเมื่อจนตรอก...จะวิ่งชนหรือหันหลังกลับ!
มาช่วยกันลุ้นกับว่าที่คุณพ่อกันนะคะ
ขอบคุณภาพประกอบจาก http://www.paysdezabulon.com/silence-presence/
Guest
