"ความรักออนไลน์มันมีจริงหรอ?"
เป็นประโยคที่หญิงสาวโต๊ะข้างๆฉันเอ่ยขึ้น ในขณะที่เขากำลังพิมพ์ส่งข้อความหาใครสักคน จะว่าอย่างไรดีล่ะ ฉันเองก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกว่า มันจะรักกันได้เพียงแค่ส่งข้อความหาเนี่ยนะ ไร้สาระ ฉันไม่เชื่อหรอก
"เมจะกลับแล้วหรอ"พิมถามฉันที่กำลังลุกจากโต๊ะ
"ใช่ กลับก่อนนะ"
ฉันลาพิมแล้วเดินออกจากร้าน แต่ยังไม่ทันจะเดินพ้นร้าน ก็มีโทรศัพท์ดังขึ้นมา เป็นผู้ชายที่อยากจะรับสายเลย ความรู้สึกเหมือนมีงานเข้ามา
"ว่าไง พี่มาร์ค"
"นึกว่าจะไม่รับสายแล้ว" น้ำเสียงที่มันรู้สึกเหมือนกวนประสาทนี่มันอะไรกัน
"รับแล้ว มีธุระอะไรก็ว่ามา"
"ใจร้ายไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะ"
"โทรมาแค่นี้?"
"จะชวนไปทำงานสตาฟด้วยกันเนี่ยแหละ งานคราวนี้เป็นคอนเสริต์เกาหลีนะ"
"ที่ไหน เมื่อไหร่"
"อิมแพค เมืองทองธานี งานจะจัดขึ้นในอีก 6 เดือนข้างหน้า"
"ได้! ปักหมุดปฏิทินแล้วนะ"
"ไม่ถามหรอ ว่าจะให้แกทำหน้าที่อะไร?"
"ไม่ถามหรอก เพราะถามไปก็ไม่เคยได้ตรงตามที่ถาม แค่นี้นะ"
ฉันรีบกดวางสาย พูดคุยกับเขานานมากไม่ได้ เพราะขืนคุยนานกว่านี้ ท่านพี่คงร่ายเรื่องดราม่าระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องให้ฟังแน่ เอาเถอะ...ดีกว่าไม่มีอะไรให้ทำ
----- จุดเริ่มต้นของความรักออนไลน์ -----
Guest
