ความรักของฟ้าใส

ฟ้าได้ยินเสียงคนคนทะเลาะกันมันเหมือนเสียงของคุณพ่อแต่อีกเสียงฟ้าไม่เคยได้ยิน มันเป็นเสียงของผู้ชายแต่ฟ้าไม่รู้จัก เขาคุยอะไรกับคุณพ่อทำไม่ถึงทะเลาะกัน “เออออ มีอะไรกันหรอคะคุยกันเสียงดังเชียว” แล้วคุณพ่อกับผู้ชายคนนั้นก็หันมาทางฟ้า มีอะไรกันหรือเปล่าทำไม่มองหน้าฟ้าอย่างนั้นละ “ไม่มีอะไรหรอคะ ฟ้าจะไปไหนหรอคะ” “อ๋อ ฟ้าว่าจะไปหาพี่เข้มนะคะคุณพ่อ” “คุณกลับไปก่อนไปผมขอคิดดูก่อน” “ก็ได้ผมให้เวลาคุณหนึ่งอาทิตย์แล้วจะมาเอาคำตอบ” แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินออกจากบ้านไป “ใครหรอคะ” คุณพ่อหันหน้ามามองฟ้าแต่ยังไม่พูดอะไร มันทำให้ฟ้าสงสัยว่าคุณพ่อมีอะไรหรือเปล่า แต่กับไดคำตอบที่ฟ้าก็รู้ว่าคุณพ่อไม่อย่างจะทำให้ฟ้าเครียดไปมากกว่านี้แค่เรื่องจะเรียนมหาลัยก็อยากอยู่แล้ว “ไม่มีอะไรหรอคะ พ่อว่าจะไปหลังไร้ฟ้าจะไปกับพ่อไม่คะ” “ไม่ไปคะ เพราะว่าฟ้าจะไปอ่านหนังสือกับพี่เข้มแล้วก็น้ำค้าง” คุณพ่อพยักหน้าเข้าใจแล้วคุณพ่อก็มองหน้าเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด “คุณพ่อมีอะไรจะพูดก็พูดเถอะคะ ฟ้าไม่เป็นไร” “พ่อมีเรื่องอยากจะให้ฟ้าช่วยเรื่องหนึ่ง คือออว่า” ฟ้ามองหน้าคุณพ่อยิ้มๆ ตลกดีคุณพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ทำตัวลนๆกระสับกระส่ายเหมือนมีเรื่อยงร้ายแรง “มีอะไรก็พูดเถอะคะ” “คือคุณปู่ของลูกเขาอยากจะให้หนูแต่งงานกับนักธุรกิจ” “ทำไม่ฟ้าถึงไม่รู้ว่าฟ้ามีคุณปู่ละคะ” “พ่อขอโทษคะ ที่ไม่ได้บอกเรื่องของคุณปู่ แต่เรื่องแต่งงานเดียวพ่อจัดการเองฟ้าไม่ต้องห่วง” แต่งงานงันหรอใครเขาจะมาแต่งงานกับฟ้าได้ นี้คุณปู่ไม่รู้หรอว่าฟ้าเดินไม่ได้แต่เรื่องแต่งงานหรอคงตองทำตามถือว่าเป็นการทำหน้าที่หลานที่ไม่ได้ทำมานานแล้วกัน “เอออคุณพ่อคะเรื่องงานแต่งฟ้าแต่งให้คุณปู่ก็ได้นะคะ ถือว่าเป็นการขอโทษที่ไม่ได้ทำหน้าที่หลาน” คุณพ่อทำหน้าลังเลแต่ก็ยอมพยักหน้าว่าโอเค

จากนั้นมาไม่นานคุณปู่เรียกพบ

“คุณพ่อเรียกผมมามีอะไรหรอ” “นี้ฉันพ่อแกนะแค่อยากเจอหน้าหลานแค่นี้ต้องมีอะไรด้วยหรอ” “ผมขอให้เป็นอย่างงั้นแล้วกัน” “แล้วหลานฉันอยู่ไหน แกไม่ได้พาลูกแกมาด้วยหรอ” “พามาครับแต่อยู่ข้างนอก” “แล้วทำไม่แกไม่พาเข้ามาละ” “ผมไม่อยากให้ลูกผมเห็นคุณปู่ที่ลูกผมคิดว่าใจดีเป็นคนดี แต่กลับกันเลวฆ่าคนได้ไม่เลือกหน้า แล้วไอ้บอดี้การ์ดเนี่ยไม่จำเป็นก็อย่าให้เข้ามาในบ้านลูกผมเป็นผู้หญิง” “ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับแก ฉันอยากเจอหลานฉัน” ทำไม่คุณพ่อถึงคุยกับคุณปู่นานจัง “พ่อก็ตามผมมาแล้วกัน” อะนั้นไงออกมาแล้ว “ฟ้านี้คุณปู่คะ สวัสดีสิ” ฟ้ามองหน้าคุณพ่อเชิงขออนุญาต “สวัสดีคะคุณปู่ ฟ้าไม่คิดว่าคุณปู่ยังไม่แก่เนี่ย” ฟ้ายิ้มจนเห็นรักยิ้ม ฟ้าคิดว่าคุณปู่ของฟ้าแก่แล้วสะอีก “555 ปู่แก่แล้วไม่ตองชมปู่หรอก เออวันนี้ฟ้าก็มานอนกับปู่นะปู่คิดถึงหลานมาก” ฟ้าหันไปมองคุณพ่อว่าคุณพ่อจะอยู่ต่อไม่ “ไม่ละฟ้าอยู่กับคุณปู่เถอะพ่อไม่ว่าอะไรหรอก จะกลับวันไหนโทรมาบอกพ่อหรือพี่เข้มก็ได้ พ่อไปละ” แล้วคุณพ่อก็เดินขึ้นรถมา “คุณพ่อคะฟ้าของรถสักคันได้ไม่” คุณพ่อหันมามองฟ้า “งั้นเดียวพ่อพาไปทำใบขับขี่ก่อนแล้วคอยซื้อรถ ตามนี้ มะเดียวพ่ออุ้มลง” “ทำไมไม่ลงเอง ไม่ใช้เด็กๆแล้วนะฟ้า” “เออออ ขอโทษคะปู่ พ่อคะเอารถมาใกล้ๆก็ได้คะเดียวฟ้าลงเอง” “พ่อนี้พ่อไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหลานตัวเองเลยหรอ” “รู้อะไร” “ฟ้าหลานพ่อเดินไม่ได้” “อะไรนะ” “ผมบอกว่าฟ้าหลานพ่อเดินไม่ได้” “ทำไม่เดินไม่ไดเพราะอะไร” “เออคุณพ่อคะไม่เป็นไรคะแค่นี้เอง” “แค่นี้เองได้ไงฟ้าพ่ออยากมีคนมาช่วยดูแลฟ้าแต่กับปู่แค่หลานตัวเองเดินไม่ได้ยังไม่รู้อะไรเลย  แล้วอย่างนี้ปู่จะดูแลฟ้ายังไง” “งั้นฟ้ากลับกับพ่อก็ได้คะ” “ได้ไงหลานฉันมาหาแล้วแกจะพากลับเลยเนี่ยนะ แค่นี้ฉันดูแลหลานฉันได้แกไม่ต้องยุ้ง” คุณพ่อไม่ได้พูดอะไรแต่อุ้มฟ้าลงมานั่งบนรถเข็นแล้วก็เดินขึ้นรถไปเหลือแต่พี่แจ่ม “เอออ ฟ้าว่าคุณปู่เข้าข้างในกันดีกว่านะคะ” “นั้นสิเราจะยืนทำไม่ จริงไม่หลานปู่” “เอออคุณปู่คะ คุณพ่อไม่ได้บอกเรื่องที่ฟ้าเดินไม่ได้หรอคะ” “พ่อของหลานก็จะบอกปู่นั้นและแต่ปู่อาจจะไมได้ยินก็ได้” ฟ้ากับคุณปู่ก็นั้งคุยกันจนคนใช้ของคุณปู่เรียกไปทานข้าวเพราะว่านี้มันเทียงแล้ว คุณปู่กับคุณหลานคุยกันสนุกสนานมากจนลืมดูเวลาว่านี้มันกี้โมงกี้ยาม “เอ๋อนี้มันก็เย็นแล้ว หลานขึ้นไปพักเถอะ ปู่ก็จะไปพักเหมือนกันเจอกันตอนเช้านะ” ฟ้าใสพยักหน้าแล้วก็เข็นรถมาที่บันไดแต่มันจะขึ้นได้ยังไง “เดียวปู่ให้คนอุ้มหลานขึ้นไปให้” ฟ้าพยักหน้าเข้าใจรอไม่นานก็มีคนใส่สูทเดินเข้ามา “นี้หลานสาวฉันชื่อฟ้า ฟ้านี้ลมบอดี้การ์ดปู่เอง” ฟ้ากับลมก็ทักทายกันตามมารยาทแบบลูกน้องและหลานเจ้านาย “มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ” คุณปู่มองหน้าหลานสาวของเขาเพื่อบอกว่าให้ลองของลูกน้องของเขาให้อุ้มฟ้าใสขึ้นบนห้องเอง “เอออ ช่วยอุ้มฟ้าขึ้นข้างบนหน่อยได้ไม่คะ” ลมมองหน้าหลานสาวของเจ้านาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแต่ก็เดินเข้าไปหาเพื่อจะอุ้มฟ้าขึ้นข้างบน “จับดีๆ ครับคุณหนู” ลมพูดเสร็จก็เตรียมตัวเดินขึ้นข้างบน สำหรับฟ้าผู้ชายคนนี้เข้าดูใจดีถึงจะเย็นชาก็เถอะแต่เขาดูเอาใจใส่กับการดูแลอะไรสักอย่างก็เถอะ ลมเดินขึ้นข้างบนที่ละก้าวเพื่อไม่ให้คนที่เขาอุ้มอยู่กลัวผู้ชายเย็นชาแบบเขา “เอออ พี่แจ่มเป็นประตูให้พี่ลมหน่อยสิคะ” พี่แจ่มที่ได้ยินที่คุณหนูพูดเขาก็เดินไปเปิดประตูให้  แล้วลมก็เดินเข้าไป ว่างฟ้าไว้บนเตียง แล้วลมก็เดินออกไปเลยได้พูดอะไรกับฟ้าต่อ “คุณหนูคะทำไม่เขาเย็นชาจังคะ” อยู่ๆ พี่แจ่มก็พูดขึ้น “ทำไม่นะหรอ ฟ้าก็ไม่รู้เหมือนกัน” หลังจากฟ้ากับพี่แจ่มคุยกันจนเสร็จเราก็พากันอาน้ำแล้วก็ออกมานอน

เช้าวันทัดมา

ฟ้ากับพี่แจ่มก็อาบน้ำแล้วออกมานั่งหน้ากระจก “มาคะพี่แจ่มมัดผมให้คะ” วันนี้พี่แจ้มมัดผมแกะให้จนเสร็จ “เดียวพี่แจ่มไปตามคุณลมมาอุ้มคุณหนูนะคะ” ฟ้ายังไม่ได้พูดอะไร พี่แจ่มก็เดินออกไปเพื่อเรียกพี่ลมมาอุ้มฟ้าลงไปข้างล่าง “มาแล้วคะคุณหนู” เสียงพี่แจ่มมาแต่ไกล แล้วตามมาด้วยพี่ลมที่เดินตามมาเงียบๆไม่พูดอะไร แล้วพี่ลมก็เดินเข้ามาอุ้มฟ้าลงมาข้างล่าง พี่ลมเดินไปใกล้ๆรถเข็นแล้วก็ว่างฟ้าลง แล้วก็เดินหนีไปเลย “อ้าวฟ้าลงมาแล้วหรอ” เสียงคุณปู่นี้ “เออคะเมื่อว่านฟ้านอนไม่คอยหลับนะคะ” “วันนี้ปู่จะพาไปเจอกับคนๆหนึ่ง งั้นตอนนี้เราไปทานอาหารเช้ากันแล้วคอยไปแล้วกัน” แล้วคุณปู่ก็เดินนำหน้าไปที่ห้องอาหาร

จากนั้นเราก็ต่างคนต่างกินข้าวไม่ได้พูดอะไรจนทานอาหารเสร็จ ก็เดินทางมาที่คฤหาสน์หลังหนึ่งมันสวยมาก

พอลงจากรถเราก็พากันเข้ามาข้างในข้างนอกว่าสวยแล้วข้างในสวยกว่า “คุณปู่คะนี้บ้านใครหรอคะ”ฟ้าหันซ้ายที่ขวาที่ “บ้านเพื่อนปู่เองตามปู่มาสิ” “ฟ้าขอรออยู่แถวนี้ดีกว่าคะ” “เอางั้นหรอ” ฟ้าพยักหน้า แล้วคุณปู่ก็เดินเข้าไป เหลือแค่ฟ้ากับพี่แจ่มที่เดินเล่นกันอยู่ที่ทางเดินด้านหน้า “เออพี่แจ่มขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึงนะคะ” แล้วพี่แจ่มก็เดินไปเข้าห้องน้ำเหลือแต่ฟ้าที่เข็นรถดูรูปภาพที่มีเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก อยู่ๆก็มีผู้ชายเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าฟ้าแต่ฟ้าไม่กล้าเงยหน้าแต่ก็อยากรู้ว่าเข้าเป็นใครก็เลยเงยหน้าไปดู ทำไม่ผู้ชายคนนี้เขาดูน้ากลัวจัง