มนุษย์ยอมเสพความเจ็บปวดมากกว่าความสุข
หรือความจริงแล้ว......
ความสุข
คือ
ความเจ็บปวด
ดร.ตรีรณ บูรณ์พิภพเสถียร (อาจารย์เบส)
อายุ30ปี ส่วนสูง185 ซม. ลูกเสี้ยวไทย-กรีก-อิตาลี
นิ่งได้ทุกสถานการณ์(?) ไม่ได้เย็นชาแต่เป็นวิสัยของสุภาพบุรุษที่พึงมี
เร้าร้อน แต่มีแค่ 'เธอ' คนเดียวที่ได้รับ
หนูกรณ์ กรกช ชัยฤกษ์ อายุ 20ปี ส่วนสูง160
สาวน้อยผู้หลงรักอาจารย์เบสอย่างหัวปักหัวปำ
อ่อนหวาน แต่มีแค่'เขา'คนเดียวที่ได้เห็น
--------------------------------------------------------
"ฉันก็รักของฉันอยู่อย่างนี้ แต่ฉันดันพลาด
'เขา' รู้จนได้"
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
"นั่นอาจารย์เบสกับอาจารย์อนิสานี่ แก บนนิ้วเขาสองคนมีแหวนด้วยอ่ะ" นักศึกษาสองคนกำลังคุยกัน โดยไม่ได้สนใจคนรอบข้าง
"แต่ได้ข่าวว่าอาจารย์คั่วอยู่กับลูกศิษย์ตัวเองนี่" อีกคนแย้ง
"ก็แค่จะเล่นๆแหละ ดูสิเขาสองคนเหมาะสมกันจะตาย ไม่มีใครจะไปคว้าผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้ามาทำเมียหรอก"
แหมะ ๆ น้ำตาของคนที่ยืนอยู่แถวนั้นหยดลง
เธอมันก็แค่ของที่อยู่ใกล้มือ ผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า
----------- ------------------------------------------------------------------------------------------
"อ่อยอยู่ได้ ผัวยืนอยู่นี่ทั้งคน..." เขาพูดได้หน้าเฉย....
"ใครผัว...ไม่มีค่ะ...โสด" เชิดหน้าตอบ
"แน่ใจหรอ...."พลางก้มหน้าลงมกระซิบเบาๆข้างหู "แล้วใครที่ครางทั้งคืน"
ขวับ! พร้อมกับฉวยเอาดอกไม้ออกจากมือเธอ
"หึ"
เรื่องแรกของนักอ่านมานาน ริอยากเขียน อิอิ
คอมเม้นติชมคุยกันได้เน้อ เก๊าเหงา 55555555
มีเนื้อที่ไม่เหมาะสมผิดจรรยาบรรณและศีลธรรม [18+]
#บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆในเนื้อหา
Guest
