"คุณเชื่อในรักแรกพบไม๊"
เสียงทุ้มต่ำ ที่เอ๋ยทักฉัน ขณะที่ฉันเดินอยุ่ริม แม่น้ำฮัน ให้ตายสิตาลุงนี่พูดกับฉันเหรอ ทำไมเสี่ยวจัง นั้นคือสิ่งแรกที่ฉันคิด ฉันเงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้า ก่อนที่ริมฝีปากของฉันจะเอ่ยออกไปโดยลืมทุกสิ่ง " คะ ฉันเชื่อ "
นั่นคงเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวของเราสินะ
=pl=เมื่อผมรู้สึกไม่สบายใจ ผมมักจะมาที่สวนยออีโด พร้อมเครื่องบินบังคับ ยืนมองมันไปตามทางที่ผมต้องการ มันช่วยให้ผมผ่อนคลายได้บ้างแหละคิดว่านะ ถ้ามีใครสักคนมาแทนที่เธอคนนั้นได้ก็คงดี ผมอยากให้เธอเจ็บปวด เหมือนผมบ้าง ขณะที่ผมกำลังจะเดินกลับ เสียงฮัมเพลงคุ้นหู้ ดังขึ้นพร้อมสาวร่างเล็กที่กำลังจะเดินผ่านผมไป ดูยังไงๆ ก็ผู้หญิงธรรมดาชัดๆ แต่เสียงที่ผมได้ยินนั้นทำให้ผมพูดออกไปโดยไม่คิด " คุณเชื่อในรักแรกพบไม๊ "