เรื่องราวของคนเห็นแก่ตัว คอร์น กับ ฟราย
"ข้าพเจ้าชื่อจีน จะรักและเป็นเพื่อนกับ คุณนายไอ เฟรนช์ฟรายทอด น้ำมิลล์ ตลอดไป" จีนเริ่มร่าย ตามด้วยไอ
"ข้าพเจ้าไอหมอก จะรักและเป็นเพื่อนกับมึง มึง มึง ตลอดไป" ไอนี่พูดน้อยแต่ใช้สายตาสุดๆ
"ข้าพเจ้า น้ำมิลล์ ทุกอย่างที่อยู่ในความทรงจำจะไม่มีวันลืม รักและเป็นเพื่อนกับพวกมึงตลอดไป ขอบคุณมากๆ ถึงจะเจอสิ่งๆร้ายเข้ามาจงเชื่อใจเพราะกูรักพวกมึง" น้ำมิลล์มาแนวเศร้า 😭 เอาซะฉันไปไม่ถูก
"ไอ้มิลล์แม่งแย่งคำพูดเศร้าๆกูหมด"ฉันบ่น
"คิดใหม่ดิว่ะ เอาแบบน้ำตาไหลอ่ะ"มิลล์มันแนะนำ ไงดีว่ะ
"ข้าพเจ้าเฟรนช์ฟราย เพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขกับพวกมึงมาตลอดช่วงม.ปลายนี้ ขอสัญญา จะไม่ทิ้งจะรักและคิดถึงพวกมึงทุกเวลา ฮึก . ถึงจะเรียนจบจากที่นี้แล้ว แต่แม่งยังต้องเจอพวกมึง ฮึก แม่งเบื่อแล้วน่ะเว้ยยย 55555 กูรักพวกมึงง" ฉันพูดไปสะอื้นไป ไม่เห็นเศร้าเลย ร้องทำไมว่ะ
"ร้องหาญาติหรอว่ะฟราย ฮืออ"จีนเริ่มอีกคนแหละ
"กูจะไม่ร้องล่ะน่ะพวกแม่ง"เห้ยไอ้ไอมันน้ำตาไหลในรอบหนึ่งปี
"กูไม่น่าแนะนำมันเลย" เอ้า อีกคนสรุปแม่งก็ยืนกอดคอกันร้องไห้ จะกินเลี้ยงตอนไหนเนี่ย !!
🔊🔊🔊
จะโทรก็ไม่โทรมา ไม่มีแม้เวลาจะบอกลาเพื่อนเก่า
ถ้าหากจะลืมกันไป ไม่เป็นไรเพื่อนเรา แค่อยากเห็นเธอโชคดี
🔊🔊🔊
"คำสัญญามึง กูให้ไม่ได้หรอกมิลล์ ฮือออ เรื่องนี้กูให้ไม่ได้ กูเชื่อใจมึงไม่ได้ ฮึกทำแบบนี้กับกูทำไม ฮึก ฮึก ลาก่อน" ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากตรงนั้น แล้วจะไม่หันกลับไปอีก ขอบคุณทุกอย่างที่ไม่รู้ว่าพวกแม่งทำมาจากใจจริงหรือป่าว ฉันเอาแต่ร้องให้จนไอมันต้องเดินมาส่งถึงห้อง 😭😭😭😭
เหมือนฉันจะใจดีเกินไป แต่ เปล่า แค่รอเวลา 😔😔😔😔😔😔💥💥💥💥💥💥💥
Guest
