รักตามติด

1 สตรี ผู้ถูกเลือก จาก จักรพรรดิมังกร

1 บุรุษ ผู้ถูกเลือก จาก แม่ของแผ่นดิน

.

.

.

.

นิยายนี้ แต่งเล่น ไม่ติดเหรียญค่าาา 55

ยกเว้นติดเรท จะแปะค่าผ่านทางเอาไว้

โปรย

"ออกไปห่างๆข้า"

ลู่เหอหนิง สะบัดปลิงที่เกาะแขนนางไปมาตั้งแต่เช้า วันนี้นางมิได้ไปประชุมเพราะสามีตัวดีเอาแต่บ่นๆ ว่า ไม่หอมแก้มอรุณสวัสดิ์บ้างล่ะ มิยอมทานอาหารที่ส่งไปให้ยามที่นางต้องสะสางงานในวังหลวงบ้างล่ะ ไม่ก็ไปนอกใจหาบุรุษคนอื่นบ้างล่ะ

ข้าทำงานในกองทัพมานาน ไม่เคยได้ยินว่า มีสามีแบบนี้ด้วย นางไปไหนก็จะขอตามไป พอมิให้ไปก็แอบสะกดรอยตาม ข้าปวดหัวจะตายแล้ว

"ฮูหยิน ทำไมห่างเหินจังขอรับ"

...พยายามเกาะเกี่ยวแขนไว้แน่น ไม่ว่าสะบัดอย่างไงก็ไม่มีทาง ถึงอย่างไร ก็เป็นบุรุษ ถึงจะมีความงดงามเพียงใด ย่อมแข็งแรงกว่าฮูหยินของตนมากกว่า

"อย่ามาแตะข้า"

ลู่เหอหนิง เริ่มจะเหลืออด ไหนว่าเป็นพวกชอบตัดแขนเสื้อไง ทำไมถึงมายุ่งวุ่นวายกับนางนัก

"เอ๊ะ! หนิงเออร์! อันนี้ก็ไม่ได้ อันนู้นก็ไม่ได้! ท่านจะให้ข้าทำยังไง! ข้าเป็นสามีท่านนะ!"

...กระตุกแขนให้ลู่เหอหนิง หันมาคุยกับเขาตรงๆ

ลู่เหอหนิงยามนี้ มิได้เหมือนบุรุษเหมือนแต่ก่อน อาจจะเป็นเพราะเข้าหอด้วยกันมา ทำให้นางยิ่งดูใกล้เคียงกับโฉมงามมากขึ้น ในสายตา... นางคือสตรีที่งดงามที่สุดในใต้หล้า ไหนจะกล้ามเนื้อทรงสวย อกอิ่มและบั้นท้ายที่ก้มน่าคลึงของนางอีก ยิ่งคิดยิ่งอยากพาเข้าห้อง ปิดปากที่คอยแต่ปฎิเสธเขาอยู่ร่ำไป

"สามีบ้าบออะไร! ข้าไม่ได้ชื่นชอบเจ้า!"

"แล้วแต่งงานกับข้าทำไม!"

"ข้าไม่ได้แต่งกับเจ้า เพราะ อยากแต่ง! ถ้าไม่ใช่สมรสพระราชทานละก็ เจ้าไม่มีวันยืนตรงหน้าข้า!"

"ฮึก ฮือออออ"

"ฮูหยิน ใจร้ายกับสามีได้ยังไง ทีตอนเข้าหอยังยั่วข้าจนข้าแทบไม่ไหว"

"เพ้ย! เจ้าต่างหากที่ดึงดันจะเข้ามา เอาแต่ได้ไม่รู้จักพอ "

"แต่ท่านก็ดูชื่นชอบมันนี่"

"อึก! ออกไปห่างๆข้านะ!"

"หึ หึ หมดเวลา ตีบทโศกแล้วฮูหยิน ไปเข้าหอกันเถอะ ข้าจะสั่งสอนเจ้าเองว่า ภรรยาที่ดีควรทำอย่างไร"

"กรี๊ดดดด ไม่นะ! ปล่อยข้า"

ทั้งวัน ทั้งคืนจวนขุนนางก็มีแต่กรุ่นไอเร่าร้อนไปทั่ว เสียงหอบของทั้งคู่ทำให้บ่าวไพร่ไม่กล้าเยื่องกรายเข้าไปใกล้ จน อีก2 วันให้หลัง...

โว้ย! เสียการเสียงานหมด!! : ลู่เหอหนิง กล่าว