เรื่องสั้น ก็อตบาส
You’re mine and I’m yours
เขา...เป็นนายแบบ ส่วนผม...เป็นแค่เด็กนักเรียนม.ปลายธรรมดาๆ
เส้นทางชีวิตของเราดูไม่น่าจะเดินมาเจอกันได้ แต่เราก็เจอกันแล้วและเรา...รักกัน
เขางานยุ่ง ผมเองก็เตรียมจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เพราะงั้นมันเลยทำให้เรามีเวลาว่างไม่ตรงกัน ได้เจอกันบ้างไม่ได้เจอบ้าง แต่เราก็ยังรักกัน
ผมรักเขา เขารักผม
ผมหมายถึงเขา...แฟนผม...พี่ก็อตของผม
วันนี้ผมมีเรียนตามปกติครับ พี่ก็อตบอกว่ามีงานถ่ายแบบตอนเย็น เขามักจะบอกให้ผมรับรู้เสมอว่ามีงานวันไหน ตอนไหน แล้วจะถามผมในทุกๆครั้งว่า
‘ไปดูพี่มั้ย?’
และผมก็มักจะตอบกลับไปเสมอว่า
‘บาสต้องอ่านหนังสือครับ เอาไว้พี่เลิกงานแล้วเราไปกินข้าวกันนะ’
ก็แค่นี้ล่ะครับ สำหรับคำว่าแฟนของเรา ต่างคนต่างมีหน้าที่ของตัวเอง แค่เราเข้าใจกันก็ดีแล้ว
ใช่ ผมก็คิดมาตลอดว่าแค่นั้นมันดีแล้ว
จนกระทั่งพี่ก็อตได้งานคู่กับไอ้พี่ดีเจมะตูมอะไรนั่น!
และรู้สึกว่างานคู่ช่วงนี้ดูจะชุมเป็นพิเศษเลยด้วย!
ไม่เข้าใจ จะเป็นดีเจก็เป็นไปสิ ไม่ต้องมายุ่งงานถ่ายแบบกับคนอื่นก็ได้ ทำไมต้องมาแย่งงานคนอื่นด้วย!
ทำไมต้องมายุ่งกับพี่ก็อตของผมด้วย!
เขารู้ว่าผมเป็นแฟนพี่ก็อต พอได้งานคู่ทีไรนะ พี่แกจะส่งรูปคู่มาให้ผมดูตลอด ซบบ้างล่ะ กอดบ้างล่ะ ก็เข้าใจนะว่าจะแกล้งยั่วให้ผมโมโหเล่น แต่บางทีผมก็คิดนะ
ก็ไอ้คนของผมเนี่ย ไม่เคยปฏิเสธเขาเลยน่ะสิ!!!
เขาจะกอดก็ยอมให้เขากอด จะซบ จะพิง จะทำนู่นนี่นั่นก็ยอมให้เขาทำ แล้วก็ไม่มีคำอธิบายเลยสักครั้ง
พอผมถามก็ตอบแค่ ‘ก็เล่นๆกัน’
แต่ความรู้สึกผมมันไม่ได้เล่นๆด้วยหรอกนะ!
ผมคิดว่าผมเชื่อใจพี่ก็อตมาก จนมองผ่านไอ้รูปพวกนั้น มองให้มันเป็นเรื่องตลกไปซะและไม่เก็บมันมาคิดมากอะไรอีก
เพราะพี่มะตูมก็ดูจะเป็นคนดี ตลก เฮฮา เฟรนด์ลี่ ไม่ได้เลวร้ายอะไร แต่บางทีผมก็อดหมั่นไส้ไม่ได้!!
ก็จะลวนลามแฟนผมไปถึงไหนเล่า แฟนใครใครก็หวงนะ!
วันนี้ก็เช่นกัน งานตอนเย็นที่ว่านั่นก็งานคู่กับดีเจมะตูมนั่นน่ะแหละ แฟนผมต้องโดนลวนลามอีกแน่ๆ
แต่วันนี้เลิกเรียนแล้วผมตั้งใจว่าจะไปหาพี่ก็อตพอดี คอยดูนะ ถ้าซบ ผมจะจูบโชว์แม่งเลย!! (ไม่กล้าหรอก แหะๆ)
ตกเย็นผมเดินเข้าไปในสตูดิโอที่พี่ก็อตพาผมมาบ่อยครั้ง คนที่นี่ก็เห็นหน้าเห็นตาผมจนชินแล้วครับ มีช่วงหลังๆนี่แหละที่ผมไม่ค่อยได้มา
ว่าแต่ พี่ก็อตจะกินข้าวยังน้า
นี่ผมซื้อของกินมาให้เพียบเลย กะขุนให้อ้วนๆซะหน่อยจะได้ไม่ต้องมีงาน!
แต่พอเปิดประตูเข้าไปผมก็แทบช็อค
เฮ้ย!! ถ่ายแบบอะไรกันวะ ทำไมต้องชิด ต้องเปียก แล้วมือ(เหี่ยวๆ)นั่น ทำไมต้องปลดกระดุมเสื้อแฟนผมด้วย!!! -0-
พอพี่มะตูมหันมาเห็นผมก็ทำหน้าทำตาใส่ใหญ่ ทำเหมือนตัวเองเหนือกว่าผม แต่นั่นมันแฟนผมนะเว้ย
ยัง! ยังจะลูบอกแฟนผมอีก!!
จะโกรธแล้วนะ!!
ผมยืนดูจนพวกเขาถ่ายเสร็จ เป็นพี่มะตูมนั่นแหละที่ส่งเสียงทักทายผมก่อน
“อ้าว มาทำไรที่นี่จ้ะเด็กอ้วน” เสียงหวานมาก มีความสุขมาก!!
“มาหา แฟน ครับ” แกล้งเน้นคำว่าแฟนให้ชัดๆ พี่แกขำนิดๆแล้วเดินผละออกไป
ส่วนไอ้แฟนที่ว่านั่นเหมือนเพิ่งจะรับรู้ว่าผมมาเลยรีบเดินมาหา
“บาส มาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย”
เออ ถ่ายแบบคงมีความสุขมากสินะ ผมมาตอนไหนยังไม่เห็นเลย!!
บางทีมันก็น้อยใจนิดๆนะ
เคยสนใจผมมากกว่าคนรอบข้างมั้ย?
แล้วทำไมต้องยืนนิ่งๆให้เขาจับนู่นจับนี่ โอเค ก็รู้ว่ามันเป็นงาน แล้วถ้าถ่ายกับคนอื่น ก็จะยอมให้เขาทำแบบนี้ด้วยน่ะหรอ
ไม่ชอบ..จนไม่อยากจะยืนดูต่อ
“แค่เอามาให้ จะไปแล้ว” ผมตอบเสียงเรียบๆ แล้วยื่นถุงของกินทั้งหมดให้พี่ก็อต พอพี่ก็อตรับผมก็ทำท่าว่าจะเดินออกไป ถ้าไม่ติดไอ้มือใหญ่ๆนั่นจับยึดข้อมือผมเอาไว้ก่อน
“เดี๋ยวดิ กลับพร้อมกัน”
นี่ได้รับรู้มั้ยเนี่ยว่าผมน้อยใจ โว๊ะ
“พี่คงมีคนไปส่งแล้ว” ผมค่อยๆแกะมือพี่ก็อตออก พลางเหลือบมอง ‘คนที่อยากไปส่งพี่ก็อต’ ที่มองมาทางนี้เป็นระยะๆ
แหม ไม่ค่อยจะอยากรู้เรื่องชาวบ้านเลยเนอะ!!!
ตอนแรกก็น้อยใจ แต่ตอนนี้เริ่มอยากเอาคืนละ หมั่นไส้!!
“บาส เป็นอะไร”
“เป็นแฟนพี่ก็อต” ไม่ว่าเปล่าครับ คล้องแขนแล้วซบไหล่แสดงความเป็นเจ้าของซะเลย แอบหันไปยักคิ้วจึ่กๆให้พี่มะตูมด้วย แต่ทำไมนางเอาแต่ขำวะ
นี่ผมยั่วโมโหนะ ทำไมไม่โกรธแล้วมายืนกรี๊ดๆๆๆๆเล่า
“งั้น อยู่กินข้าวกับพี่ก่อนนะ”
“ได้ครับ”
“ก็อตจิ ไปถ่ายต่อได้แล้วจ้ะ” พี่มะตูมเดินมาเรียกพี่ก็อต แต่ทำไมต้องมากอดแขนอีกข้างด้วยเล่า จะเล่นแบบนี้หรอ ได้!
“ห้ามจับนะ ปล่อย” แล้วผมก็แงะๆไอ้มือนั่นออก แต่ทำไมมันเหนียวจังฟะ “พี่ก็อต อย่าไปให้เขาจับสิ!”
อาจจะมองเหมือนเด็กแย่งของเล่นกัน แต่ไม่หรอกครับ มีผมแย่งอยู่คนเดียว สองคนนั่นมองหน้ากันแล้วขำผม
มีอะไรตลกมากนักหรอ ผมไม่ได้มาเล่นตลกให้ดูนะ!
ชักจะงอนจริงๆแล้วนะเว้ย!
“บอกให้ปล่อยไงเล่า!” ผมเผลอขึ้นเสียงใส่เล็กน้อย
“บาส อย่างอแงน่า” พี่ก็อตดุผมอ่ะ เออ งอนแล้วนะตอนนี้
“ก็ได้ พี่อยากทำอะไรก็ทำไปเลยนะ จะซบ จะกอด จะทำอะไรก็แล้วแต่ ผมไม่ยุ่งด้วยแล้ว!” ผมสะบัดมือที่จับแขนพี่ก็อตออกแล้วเดินหนีมาเลยครับ ใครจะว่าผมไม่มีเหตุผลก็ช่าง
ก็ดูพี่เขาดิ ไม่เคยคิดจะเข้าข้างผมเลยอ่ะ
“บาส!” เสียงพี่ก็อตตะโกนเรียกผม แต่ก็เท่านั้นแหละ เขาไม่ได้เดินตามผมมา
ผมลองแอบหันกลับไปมอง เห็นพี่มะตูมกระซิบอะไรกับพี่ก็อต แล้วสองคนนั้นก็เดินหายไปด้วยกัน
ผมเดินมายืนอยู่หน้าสตูดิโอ มองเห็นร้านกาแฟเลยกะว่าจะไปหาอะไรดื่มให้ใจเย็นลงสักหน่อย เข้ามาได้ก็สั่งนมเย็นและหาที่นั่งทันที
นั่งไปได้สักพักคนที่ทำให้ผมหมั่นไส้ก็เดินเข้ามา บอกว่าขอนั่งด้วย ผมก็พยักหน้าเออออไป
ไม่ใช่พี่ก็อตหรอกครับ แต่เป็นพี่มะตูม
“บาส แกรู้ใช่มั้ย ว่าที่ชั้นทำ ชั้นแค่แกล้งแก”
รู้สิครับ รู้ดีด้วย!!
“ครับ ผมรู้”
“ก็แค่เห็นว่าเวลาแกหึงมันน่ารักดี ดูง้องแง้ง งอแง น่าแกล้งดีแค่นั้น” นี่ไง พี่แกยอมรับแล้ว
“แต่คนนั้นเขาคงไม่คิดแบบพี่หรอก”
“รู้ได้ยังไง แกเป็นคนที่มันเลือกมาตั้งแต่แรก ยังไม่มั่นใจอะไรอีก”
“บางทีผมก็น้อยใจนะพี่ เขาไม่รู้หรอว่าผมจะ...หึง”
“ฟังชั้นนะ คนเป็นแฟนกัน มันก็ต้องเชื่อใจกัน” เรื่องนั้นผมรู้อยู่แล้ว ผมรู้ดี แต่ทำไมคนที่ตามมาอธิบายถึงเป็นพี่มะตูม ไม่ใช่พี่ก็อต “ที่ผ่านมามันทำงานหนักขนาดไหน เพื่ออะไร แกไม่รู้จริงๆหรอ”
“ผม...”
“ที่มันทำงานหนักขนาดนี้ ก็เพราะแก มันบอกพี่ว่า ถ้าคิดจะสร้างครอบครัว มันต้องมั่นใจซะก่อนว่าคนที่มันรักจะสบาย”
ไม่เคยบอกผมเลย...
“แล้วที่เห็นมันยืนนิ่งๆให้ชั้นซบให้ชั้นกอด จริงๆตอนนั้นมันบอกว่ามันง่วง เลยไม่ได้ขัด ชั้นล่ะเพลียกับผัวแก”
เกือบจะดีอยู่แล้วเชียว 555
พี่ก็อตเป็นคนชอบนอน จะนอนตลอดเวลาที่ว่าง เรื่องนั้นผมรู้ดี เพราะพี่เขาทำงานหนัก แทบจะไม่มีเวลาพักด้วยซ้ำ
“แต่พอมันเห็นแกงอน มันก็มาว่าชั้นทุกทีว่าไม่ให้ทำแบบนั้นแล้วนะ แต่ชั้นก็จะทำ 555”
เฮ้อ พี่มะตูมนะพี่มะตูม
“แต่พี่ก็อตก็ไม่ได้ตามผมออกมา...”
“ชั้นห้ามมันเองล่ะ”
ห๊ะ อะไรนะ หรือว่า ที่ผมเห็นพี่มะตูมกระซิบพี่ก็อตตอนนั้น
“มันมีคิวถ่ายต่อ ชั้นก็เลยบอกว่าเดี๋ยวมาคุยกับแกเอง”
“ผมนี่มัน แย่เนอะ งอนอะไรไม่เข้าท่า”
“เอาเถอะ ตอนนี้เข้าใจแล้วยัง”
“ครับ เข้าใจแล้ว”
“รู้ใช่มั้ย ว่าจะต้องทำยังไงต่อ”
God Part
พี่มะตูมกระซิบกับผมว่าให้ทำงานต่อ แล้วพี่เขาจะไปคุยกับบาสเอง
แต่ตอนนี้ผมไม่มีสมาธิทำงานเลย แค่ถ่ายแบบ งานง่ายๆที่ผมทำจนชิน แต่ทำไมวันนี้มันถึงเป็นงานยากสำหรับผมนัก
เป็นเพราะน้องกำลังงอนผม ทั้งๆที่ผมอยู่ตรงนี้ แต่ผมไปง้อน้องไม่ได้
พระเจ้าใจร้ายกับผมเกินไป เกินไปจริงๆ
“พักหน่อยมั้ยก็อต ดูไม่ค่อยมีสมาธิเลยว่ะ”
คำถามนี้ผมได้ยินมาสามรอบแล้วหลังจากที่น้องเดินออกไป
ผมไม่มีสมาธิ ใจผมมัวแต่คิดไปถึงน้อง ตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง จะหายงอนมั้ย ได้กินข้าวรึยัง เพราะดูก็รู้ว่าวันนี้บาสตั้งใจมากินข้าวกับผม แต่ผมก็ทำให้น้องงอน
แถมตอนนี้ยังจะทำให้งานล่าช้าไปอีกด้วย
ผมขอโทษพี่ๆแล้วเดินออกมาสงบสติอารมณ์ตรงระเบียง ที่ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน
“เฮ้อ” ผมถอนหายใจแรงๆ หวังว่ามันจะช่วยเรียกสมาธิผมกลับคืนมาได้
พี่มะตูมออกไปตามบาสนานแล้ว ไม่รู้ว่าคุยอะไรกัน แต่ผมไว้ใจเขา คงไม่ทำให้น้องงอนผมเพิ่มหรอกนะ
ผมหันไปมองของที่น้องซื้อมาให้ มีแต่ของชอบผมทั้งนั้น บาสทำอะไรหลายๆอย่างให้ผม แต่ผมทำให้น้องได้แค่นี้ ทำงานหนักๆ เพื่ออนาคตของผมกับน้อง
เอาแต่ทำงาน จนบางทีแทบไม่ได้สนใจน้องเลย
ใช่ ผมรู้
แต่น้องก็ไม่เคยเอ่ยปากว่า ตรงกันข้าม กลับสนับสนุนผมซะอีก
ที่ผมยอมให้พี่มะตูมแกล้งน้องได้ เพราะผมไม่คิดว่าน้องจะงอนขนาดนี้ บางครั้งผมก็ไม่ได้ยอม แต่ต่อหน้าน้องผมก็ไม่เคยขัด
แต่ต่อจากนี้ผมจะไม่ยอมอีกแล้ว
แค่คิดว่าน้องจะไม่หายโกรธผม แค่นั้นผมก็เครียดจะตายแล้ว
ในขณะที่ผมยืนนิ่งๆอยู่ตรงนั้น กลับรับรู้ถึงแรงปะทะที่แผ่นหลัง พร้อมกับอ้อมแขนเล็กๆที่กอดผมไว้แน่น
“ขอโทษนะ” เสียงแผ่วๆพูดอู้อี้อยู่กับแผ่นหลังผม
“ขอโทษอะไรหื้ม” ผมหันกลับไปหาน้องเพื่อที่จะกอดตอบร่างนิ่มๆนั่นไว้
อา คิดถึงชะมัด ไม่ได้กอดมากี่วันแล้วนะ
เพราะผมเอาแต่ทำงาน ถึงได้พลาดโอกาสที่จะอยู่กับน้องแบบนี้ไป
“ที่บาสชอบงอน ชอบงอแง ทั้งๆที่พี่ต้องทำงาน”
“พี่เองก็ผิด ต่อไปจะไม่ปล่อยให้ใครมายุ่งด้วยแล้ว”
“อื้ม บาสก็จะมีเหตุผลมากกว่านี้นะ”
ผมเข้าใจน้องนะ เพราะน้องเองก็ยังเด็ก ผมไม่ได้โกรธน้องหรอก
“แต่ก็ดีนะ เห็นบาสงอน พี่จะได้รู้ว่า บาสหึง หึหึ” ผมก้มลงไปกระซิบข้างหูน้อง น้องเลยทุบหลังผมดังปั้ก อูย เจ็บครับ ไม่คิดว่าแฟนจะซาดิสม์ขนาดนี้
แต่ผมก็ชอบล่ะนะ -.,-
“ไอ้พี่ก็อตแม่ง ห้ามทำแบบนี้อีกนะ ถ้าทำอีกจะงอน ไม่มาให้เห็นหน้าแล้ว” เสียงนั่นพูดใส่ผมเหวี่ยงๆ หน้าตายู่ยี่แต่ก็ดูน่ารัก ให้ตาย หลงแฟนเว้ย
อดไม่ได้ ผมเลยหอมแก้มนิ่มๆนั่นไปฟอดใหญ่
“หอม”
ผมบอกเจ้าของแก้มเบาๆ แล้วก็เปลี่ยนไปหอมอีกข้าง
“ไอ้พี่ก็อต!” แล้วผมก็โดนทุบหลังอีก 3 ที
น้องไม่ถนอมผมเลย โถ่
“สัญญาครับ จะไม่ทำอีกแล้ว” ผมยิ้ม ในขณะเดียวกันน้องก็เงยหน้าขึ้นมามองพร้อมๆกับยิ้มกว้างให้ผม
อ่า แฟนผมนี่น่ารักจริงๆ ขอเก็บไว้คนเดียวไม่ให้ใครเห็นเลยได้มั้ย
“พี่ก็อต” น้องเรียกแล้วก็เงียบไป ปากแดงๆถูกฟันขาวขบไว้แน่นเหมือนไม่มั่นใจที่จะพูด แล้วสุดท้ายน้องก็ยอมพูดออกมา “หึงนะ...”
หึงนะ
โอ๊ยยย ก็อตจะบ้าแล้วครับ
ทำไมแฟนผมน่ารักแบบนี้ล่ะ ตกหลุมรักน้องครั้งที่เท่าไหร่แล้ววะ นับไม่ถ้วนเลยจริงๆ
ผมเลยฟัดแก้มนิ่มๆนั่นอีกครั้งเพื่อเป็นรางวัล แล้วแอบกระซิบข้างหูน้องเบาๆ
“You’re mine and I’m yours, now and forever.”
_______________________________
เห็นพี่มะตูมแกล้งน้องแล้วพล็อตมันมาครับ
เรื่องนี้แต่งได้สักพักแล้วแต่เพิ่งเอามาลง ยังไงก็ขอบคุณคนที่หลงเข้ามาอ่านนะคร้าบ
Na_Sodium
Guest
