ทายาทรัก ภาค 2 ต่อจาก ภาค 1

การเดินทางของ Shiv ....เริ่มต้นและสิ้นสุดที่สำนักชีเจตนา ทั้งสามคนพำนักในสำนักชี 5 วันเต็มๆ.  ในแต่ละวัน Shiv ออกเดินสำรวจท่อน้ำและระบบเตือนระดับน้ำใช้  Shiv มีความด้านไฟฟ้าพอประมาณ สั่งรื้อสายไฟเก่า,ติดตั้งสายไฟใหม่ในอารามด้วยความช่วยเหลือของทหารที่เข้ามาช่วยผู้ประสพภัย  Triya ตรวจรับเสบียงและสอนแม่ชีวิธีเก็บอาหารแห้ง การห่อและบรรจุสิ่งของเครื่องใช้   บริเวณด้านนอกและภายในอารามใหญ่เริ่มมีการทำความสะอาดหลังจากมีการค้นย้ายชาวบ้านที่ประสพภัยทั้งหมดอย่างปลอดภัย.  Sudheerและผู้ช่วยสร้างที่เก็บกักน้ำเพิ่มให้ทางสำนักชีและบริเวณโดยรอบ.  ท่านอาจารย์ใหญ่เชิญทุกคนทั้งหมดให้ร่วมรับประทานอาหารในเวลาฉันท์ของเหล่าแม่ชี 40 ชีวิตทั้งหมดกับคณะทหารที่มาส่งเสบียงคืนให้สำนักชี “ พวกท่านได้ช่วยเหลือทางวัดมากมาย  วันนี้เราอยากจะขอร้องให้พวกท่านช่วยเตรียมการเคลื่อนย้ายวิหารทองคำเล็ก จะทำพิธีส่งมอบให้ทางการ และ คุณSudheer เป็นตัวแทนและดำเนินการแทนทางวัดด้วยค่ะ”

เสียงผู้คนรื้อถอนเศษไม้ในศาลาเก่าเอามาฟืนสำหรับแม่ชีในฤดูหนาว. ท่านอาจารย์ใหญ่เดินขนานคู่กับแม่ชีรองทั้งคู่มีการสนทนาที่น่าสนใจ “ ท่านอาจารย์ค่ะ  ทำไมให้การค้นย้ายวิหารทองคำเป็นหน้าที่ของ คุณSudheer ค่ะ “ แม่ชีรองปูรองนั่งให้ท่านอาจารย์หน้าบริเวณลานตรงกันข้ามกับห้องจองจำ รอบๆบริเวณมีการปลูกต้นยางอินเดียเพิ่มเพื่อให้ร่มเงา  กลิ่นของดอกกุหลาบหอมโชยทำให้บริเวณสดชื่นขึ้น “ Sudheer คือนักการเมืองที่คุณธรรม เป็นคนที่มีจิตใจดี กิจอันนี้จะส่งผลให้เขาพ้นภัยต่างๆ และพัฒนาประเทศอย่างดีขึ้น “ …………..” แล้ว Shiv และ Triya ได้ทำกิจแทนพระราชาในการติดแผ่นทองแล้วนะคะ พวกเขาเหมือนจะพ้นภัยด้วยใช่ไหมค่ะ “ แม่ชีรองมองดวงตาของท่านอาจารย์ใหญ่ที่มองไปห้องจองจำ “ กรรมใดที่ไม่สร้างเพิ่ม เช่น ไม่ได้กระทำชั่วเพิ่ม คือสิ่งวิเศษ  กรรมดีไม่ได้กระทำเพิ่ม ไม่สิ่งใดต้านไว้  ก็ต้องรับผลแห่งกรรมเก่าที่ยังต้องตามสนอง อันนี้หลบหนี้ไม่ได้” ทันใดนั้นเอง กระจกหน้าต่างรอบๆศาลาที่บรรดาผู้รื้อศาลาแตกลงมาเศษกระจกกระเด็นมาโดนมือของท่านอาจารย์ เกิดบาดแผลเล็กน้อย ทำให้แม่ชีรองตกใจรีบใช้ผ้าเช็ดหน้าปฐมพยาบาลพันรอบมือไว้. “ นี่ก็เหมือนกันเราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไร...ด้วยเหตุนี้เอง พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้เสมอ อย่าประมาท “

พลบค่ำในวันนั้นเอง Shivล้างหน้าล้างตาออกมาจากห้องน้ำ  เดินหาคนรักที่กำลังช่วยแม่ชีทำอาหารให้พวกเขาในห้องครัวอย่างก้มหน้าก้มตา.  Shivปากิ่งไม้ใส่หลังของเธอ “ ใครทำแบบนี้ “ เสียงของเธอดังเพราะความโมโห. “ ผมเอง มีธุระจะคุยด้วย “  Triya รีบล้างมือ วิ่งออกมาหาเขาทันที. Shivจับมือพาวิ่งอย่างรวดเร็วออกมานอกบริเวณวัด ทั้งคู่เดินไล่ลงเนินเขามีหน้าผาเล็กๆ สามารถลงไปนั่งได้  เขาทำที่นั่งให้เธอไว้ก่อนแล้ว.......” Shiv มีอะไรหรือค่ะ คุณบอกมีธุระด่วน” ร่างของถูกดึงให้นั่งข้างๆเขา “จู่ๆผมก็เจ็บหัวไหล่ซ้ายนี่ไง “ เขาถอดเสื้อยืดออก รอยช้ำเป็นวงกลมสีม่วงเท่าไข่ไก่ “ คุณโดนอะไรมาคะ ทายาหรือยัง “ Triya เอื้อมมือเหมือนนวดคลึงให้แต่เธอหยุด เมื่อนึกถึงคำแม่ชี “ เรากลับกันดีกว่าค่ะ ไม่อยากโดนตำหนิจากแม่ชีรอง “ Shiv สูดกลิ่นธรรมชาติเต็มด้วยต้นไม้กลางป่า เขาเอนตัวลงนอนราบมือทั้งสองหนุนหัวไว้ “ ผมรู้แม่ชีรองไม่ค่อยชอบหน้าผมเท่าไร “ เมื่อคิดถึงตรงนี้ Shivลุกขึ้นคว้าร่างหญิงสาวให้นอนลงข้างๆ “ ให้มาชมวิวกับผม ไม่ใช่มานึกถึงคนที่ไม่มีความสัมพันธ์กับเรา “ ริมฝีปากของShivประกบลงอย่างรวดเร็ว. ความโหยหาในใจของShivเพิ่มมากขึ้นเมื่อได้สัมผัสเรือนร่างของเธอในขณะนี้. Triyaเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ มือทั้งสองโอบแผ่นหลังของชายรัก นิ้วมือของทั้งสิบนิ้วจิกลงบนที่หลังของเขา....เธอจะร้องออกเสียงแต่ไม่กล้า. เสื้อของเธอถูกถอดออกก่อนแสงอาทิตย์จะลับสายตา ความมืดเริ่มเข้ามาแทนที่...Shivสอดมือซ้ายเขาหนุนหัวเธอไว้ “ ผมลืมตัวทุกอย่างเวลาที่จูบคุณ อดใจไว้ไม่อยู่ แต่สถานที่ไม่อำนวยเลยที่รัก “ Shiv มองหาเสื้อยืดของเธอที่ตกข้างเสื้อยืดของเขา “ เรียกมาจูบแบบนี้ มันทำให้ฉัน ....” Triya ต่อว่าเขาแบบกล้าๆกลัวๆ.  Shiv ลืมตาโพลงคิดอะไรบางอย่างในหัว “ เราต่อเลยไหม คืนนี้นอนที่นี่ “ Triya ตีที่หัวไหล่ของเขาอย่างแรง “ โอ้ย เห็นอยู่ว่ามีรอยช้ำจะตีซ้ำทำไมคุณ “ เธอลืมตัวไป รั้งตัวเขาเข้ามาใกล้ๆ  เอียงตัวเข้าไปจูบอย่างเบาๆบนรอยช้ำของเขา. เธอเลื่อนริมฝีปากบางๆไซร้ไปที่ซอกคอของเขาอย่างช้าๆพร้อมลมหายใจร้อนๆ. ลมหายใจของShivแรงและถี่ขึ้น มือของเขาจับที่เส้นผมของเธอรวบศีรษะไว้ “ โอ้....แม่คุณ ร้อนแรงไม่ใช่เล่น “ ฝ่ามือของเขาลูบไล้ซอกคอของเธอ. ไฟราคะเริ่มเผาไหม้ร่างทั้งคู่....อาจมอดไหม้ให้ได้ แต่ทั้งคู่พยายามควบคุมอารมณ์ให้ได้มากที่สุด.........Shivกอดร่างของเธอไว้แน่นแนบลำตัวเหมือนร่างเดียวกันนอนราบลงบนพื้นดิน “ อดกลั้นไว้ก่อนที่รัก “

เสียงระฆังใหญ่ในอารามดังขึ้นหลายครั้งไม่ใช่ครั้งเดียวเหมือนการเตือนเวลาตามปกติ  เสียงรัวระฆังดังมาถึงบริเวณที่ทั้งคู่กำลังสวมเสื้อผ้าเพื่อจะกลับที่พัก. “ มีเรื่องร้ายแรงอะไรหรือเปล่า ผมเอาไฟฉายมาด้วย เราไปกันเถอะ “ Shivส่องไฟฉายนำหน้าเดินกลับเข้ามาในบริเวณสำนักชี.......เสียงผู้คนไม่ต่ำกว่า10คนสงเสียงเอะอะโวยวายดังลั่นเป็นภาษาทิเบตผสมอินเดีย..