Travel to the world after death. นักเดินทางหลังความตาย

เรื่องมันผ่านมานานมาก. ในรอบชั้วกับชั้วกันที่ผ่านมาที่ผ่านมามีเหล่า วิญาณผู้ที่มีทรัพสินเงินทองมากมายติดตัวมา

ในโลกหลังความตายนั้น. สิ่งที่จะเลือกให้วิญญาณตนนั้นได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีได้นั้น. คือทองคำ เป็นทรัพสินสิ้งมีค่าที่วิญญาณผู้ได้รวมรวมไว้ตอนเป็นมนุษย์.

=br=

=br=

=pl= ผมมีชื่อเฟิรส. เป็นเรียนอยู่ มอปลาย. เเห่งนึง. ผมไม่เคยมีความฝัน. ไม่มีความคิดที่จ้ะทำอะไรต่อไป

=pl=:กรี้ง~!!!!!! ห้าว!เช้าเเล้วหรอ. วันนี้วันหยุดสิน้ะ ถ้าทุกวันเป็นเหมือนวันนี้ก้ดีดิ.

=pl=หลังจากลุกจากที่นอนได้เฟิรสจึงลุกขึ้นเพื่อจะไปเข้าห้องน้ำ. ทันไดนั้นก้ได้ยินเสียงเล็กเเหลม 2 เสียงคุยกัน 'เจ้านี้เเน่น้ะเเกนี้บ้าจริงๆนายของเราจ้ะเอาไอเชิ่มนี้ไปทำไม ดูมันซี้ ปวกเปียกซะไม่มี อีกเสียงพูดว่า'เอาหนาหรือเเกอยากจ้ะเป็นเหยือของ'ฟาลาฟ'ก้เชิญ. เฟริรสจึงหันไปดูด้วยความตกใจ

=pl=:ไม่มีอะไรนิ. ทีวีก้ไม่ได้เปิด เสียงอะไรว้ะ!

=pl=เฟิรสจ้ะอาสัย. อยู่หอพักเพียงรำพัง เพราะเรียนอยู่ไกลบ้าน. ก๊อก!ๆๆ เฟิรส! เสียงเรียกอย่างตื่นตกใจว่าไหนจ้ะช้วยชั้นย้ายของไง นั้นเป็นเสียงของรุ่นพี่ที่เรียนจบไปที่อยู่ข้างห้อง. เธอเรียนจบเเล้ว. เเละวันนี้เป็นวันที่เธอจ้ะกลับบ้าน.

=pl=เฟิรส:คับๆออกไปเดี๋ยวนี้หละ

=pl=หลิน:เห้อไม่ไหวเลยจริงๆหน้า! ถ้าชั้นไม่อยู่ขึ้นมาจริงๆจะเอาตัวรอดได้ยังไงเนี้ย

=pl=เธอสายหัวไปมา. หลังจากเก็บของกันเสร็จ

=pl=หลิน:เย็นเเล้วหรอเนี่ย! เห้อ.. ทำไงดีหละที่นี่เราะนายเเท้ๆเลยรู้ไหม. เจ้าของห้องก้ล็อคไปเเล้วสะด้วย. นายจะรับผิดชอบเรื่องนี้ยังไง ห้ะ

=pl=เฟิรส:เอองั้นไงพรุ้งนี้เธอก้ไปเเลเวนอนบ้านห้องชั้นก้ได้น้ะเอิบ!..ชะ ชั้นจะไปหอเพื่อนที่อยู่ไก้ลๆนี้พอดีหนะ

=pl=หลิน:ต้องอย่างงี้สิ :) เเทนที่ก้อนจ้ะกับจ้ะมีความทรงจำดีๆเเเล้วเเท้ๆ

=pl=เฟิรส:งั้นชั้นไปก่อนน้ะ. ถ้าพรุ้งนี้มาให้ทันส่งเธอขึ้นรถรึกัน.

=pl=20.30น.ป้ายรถเมย์.

=pl=เฟิรส:ทำไปไม่มาสักทีหน้า!ไหนป้าที่ร้านขายของเข้าบอกว่าเที่ยวสุดท้าย2 ทุ่มไง!!..:( เอาไงดีเนี่ยจะกับไปก้ไม่ได้ซะด้วยเเถมรถก้ไม่มี. คงต้องนอนที่ป้ายรถเมย์นี้เเล้วมั้ง.

=pl=ในตอนนั้นก้มีเสียงดังมาจากซอยด้านข้างของสถานี. มีผู้หญิงคนนึงกำลังยืนตัวสั้น!! ปลอยชั้นไปเถอะน้ะ. เเละกลุ่มอันตพานอีก3คนนั้นก้ร้อมอยู่. เฟิรสเดินเข้าไปมองหาพอเจอต้นเสียง

=pl=เฟิรส:หยุดน้ะเเก่จ้ะทำอะไรน้ะ

=pl=กลุ่มนักเลง:เเกเกี่ยวอะไรด้วยว่ะ. !!ไปไกลๆเลยน้ะ. ก่อนที่ชั้นจ้ะหมันไส้เเกไปอีกคน

=pl=ทันได้นั้นเฟิรสง้างมือซ้ายชกเข้าที่หน้าชายชกันคนนึง

=pl=นักเลง:โอ้ย!!!..ไอหมอนี้. วอนละ เฟิรถมองเห็นใจหน้าที่มีอักษรเขียนอยู่. เเละผู้หญิงคนนั้นก้หยุดร้อง. ทั้ง4คนยืนนึ้งเงียบเเละเสียงของนักเลงคนนึงก้เปลี่ยนไป.

=pl=นักเลง1:เจ็บเหมือนกันนิหวา มีพลังของกายเวทจริงๆด้วย

=pl=นักเลง2:ชั้นบอกเเกเเล้ว. มนุษย์ธรรมดาทำอะไรเราไม่ได้หรอก.

=pl=เฟิรส:'อะไรกันเหมือนเสียงเมื้อตอนนั้น. :อะไรของพวกเเกว่ะ. เอิบ. เธอเป็นอะไรไปน้ะ!!!

=pl=ผู้หญิงที่กลุ่มนักเลงล้อมอยู่. ผูดขึ้นมาเป็นเสียงที่เย็นชาเเละเเหลมสูง. :รีบๆฆ่ามันสะ. อย่ามัวเสียเวลาที่นี้มากนัก. เราต้องไปตามหามันในโลกเเห่ง 'คลาว'อีกน้ะ

=pl=เฟิรส:อะไรกัน

=pl=ทันไดนั้นมีเคียวด้ามใหญ่เเทงทลุ...กลางลำของเฟิรสก่อนที่ทุกคนจ้ะหายไปเหลือเพียงเฟิรสที่นอนจมกลองเลือดอยู่เพียงรำพัง

=pl=เฟิรส:อะไรกัน(พูดด้วยเสียงอันเบาบาง). มอง..อ้ะ อ..ไร ไม่เห็น.

=pl=มีชายใส่ผ้าคลุมพร้อมด้วยเคียวอันยาวหน้ากลัวเดินเข้ามา.

=pl=เฟิรส:มีอะไรกับชั้นรึป่าว..

=pl=ชายชุดดำ:ทุกอย่างมันเพิงเริ่มต้น. ค้ามีหน้าที่พาเจ้าไปยัง 'คลาว'

=pl=เฟิรส:คลาวหรอ. คือที่ไหน.

=pl=ชายชุดดำ: เดี๋ยวเจ้าก้รู้.

=pl=#

=br=

=br=