Guardian of evil ภาค king evil

ขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่านค่ะ 1เม้น=1ล้านกำลังใจ เเละตอนต่อไปจะมาเร็วถ้มีคนอ่านเยอะ+คนเม้นเยอะค่ะ555

------------------------------------------------------------------------

บทนำ

สาวน้อยหน้าตาน่ารักกำลังปีนกำเเพงบ้านตัวเอง การกระทำที่ไม่เหมาะกับหน้าตานี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก"วีวี่"

ตุบ!

“คิกๆ ทีนี้ก็หนีออกมาได้แล้ว”เด็กสาวผมสีแดงเพลิงนัยน์ตาสีแดงเช่นเดียวกับสีผมยิ้มออกมาอย่างดีใจ

“พี่...ปีนกำแพงหนีออกจากบ้านอีกแล้วนะ”เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากข้างหลังเธอ

“โธ่อัฟราก็พี่อยากออกไปข้างนอกมั่งนิ ท่านปู่น่ะมีแต่จะให้ท่องๆๆคาถาปราบปีศาจอยู่นั่นแหละ พี่เบื่อนี่นา”เด็กสาวผมแดงทำหน้ามุ่ย

“พี่วีวี่น่ะจะออกไปน่ะ ได้ครับ แต่คนที่ต้องอยู่อย่างผมสิ!! โดนบ่นยาวแน่ๆที่ปล่อยให้พี่หนีไป กลับเข้าบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”ชายหนุ่มผมสีแดงเพลิงและมีนัยน์ตาสีเดียวกันกับฉันทำหน้าดุ

“ยังไงก็ไม่!! ไปล่ะ คิกๆๆ”ว่าแล้ววีวี่ก็ปาระเบิดควันออกไปให้เกิดควันคุ้งแล้วรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

“แค่กๆ ไอ้พี่บ้ากลับมาเดี๋ยวนี้นะ!!”อัฟราตระโกนออกมาอย่างหัวเสีย

“ไม่กลับแบร่”

ให้กลับไปล่าปีศาจหรือท่องบทสวดคาถาแบบนั้นน่ะ ไม่เอาด้วยหรอก...

นี่เป็นการหนีออกจากบ้านครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ของวีวี่ จริงๆเธอไม่ได้ชื่อวีวี่หรอกแต่ชื่อเออร์วี่ต่างหาก แต่เพราะเออร์วี่มันยาวไปจึงให้เรียกวีวี่แทน แต่เวลาอยู่ต่อหน้าท่านปู่ต้องเรียกว่าเออร์วี่ ท่านปู่น่ะเข้มงวดจะตาย แถมตามจับวีวี่ที่หนีไปได้ทุกครั้งอีกด้วย

แบบนี้จะทำยังไงดีนะ จะไปที่ไหน ที่ๆไม่มีทางโดนจับเด็ดขาด...

ตอนผ่านมา 1 ชั่วโมงแล้วตั้งแต่หนีออกมาจากบ้าน ตอนนี้ท่านปู่คงรู้ตัวแล้ว และคงกำลังหาวีวี่อยู่แน่ ขืนโดนจับได้รอบนี้ มีหวังถูกกักบริเวณเป็นเดือนๆแน่!!

วีวี่เดินไปเดินมาอยู่นานจนรู้สึกตัวแล้วว่า หลง!!

ทำยังไงดีเนี้ย ที่นี้ที่ไหนทำไมถึงไม่เคยเห็นเลยนะ วีวี่หลงเข้าไปที่ไหนก็รู้แต่ตรงหน้าเธอตอนนี้มีเซเว่น!!

“ดีล่ะ เข้าไปถามทางพนักงานดีกว่า”

ตือ ดึง (เสียงเซเว่น)

“เอ๋ะ แปลก ไม่มีพนักงานเซเว่นเหรอ”วีวี่หันซ้ายหันขวาพลางตระโกนเรียกพนักงานเซเว่นไปเรื่อยๆ

“ที่นี่ไม่มีพนักงานหรอกครับ”เพราะไม่มีใครสามารถเข้ามาที่นี่ได้อยู่แล้ว...

“เอ้ะ ทำไมถึงไม่มีพนักงานละคะ แล้วคุณไม่ใช่พนักงานเหรอ”วีวี่ตามชายหนุ่มตรงหน้า เขาแปลกจากผู้ชายธรรมดาที่เคยเห็นมา เขามีดวงตาสีทองมีขีดวงรีๆอยู่ตรงกลางนัยน์ตาผมสีไม้โอ้กยาวระต้นคอและใบหน้าที่หล่อเหลาในชุดสูทสีดำสนิท ดูแล้วนี่มัน...ปีศาจ!!

“นี่เป็นมิติที่ไม่ใครสามารถเข้ามาได้ แย่จังเลยนะ เผลอเปิดมิติแค่แปปเดียวดันมีมนุษย์หลงเข้ามาจนได้ แต่ใครที่หลงเข้ามาก็คงต้องตายทุกรายนะครับ หึๆๆ”ปีศาจหนุ่มยังหัวเราะน่าขนลุก

เชอะ!! งั้นคงโชคร้ายหน่อยแล้วล่ะเพราะเธอเป็นลูกสาวตระกูลสุซุกิ ตระกูลที่โด่งดังในการเป็นนักล่าปีศาจยังไงล่ะ!!

“นายคิดว่าจะฆ่าฉันได้ง่ายๆสินะ ฮิๆ”วีวี่ยิ้มหวานพลางจ้องตาสีทองของปีศาจหนุ่มตรงหน้า

ปีศาจหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความตกใจ ทำไมเด็กสาวคนนี้ถึงไม่กลัวเขากันนะ น่าสนุกนิ

“เจ้าไม่กลัวเหรอ สาวน้อย”ปีศาจหนุ่มเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นสีหน้าที่ดูขี้เล่นทันที ผิดกับเมื่อกี้ที่มีแต่จิตสังหาร

“ทำไม ฉันต้องกลัวนายด้วยล่ะ คุณปีศาจ”วีวี่ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เธอรู้?”ผู้หญิงคนนี้รู้ได้ยังไงว่าเขาคือปีศาจ มนุษย์แทบจะไม่รู้จักปีศาจด้วยซ้ำเพราะส่วนใหญ่คนที่เจอก็ถูกฆ่าจนหมด จึงไม่มีใครสามารถกลับไปเล่าต่อให้คนอื่นฟังได้ จึงไม่รู้กันว่ามีปีศาจจริงๆ หรือว่าจะเป็นคนของตระกูลสุซุกิหรือตระกูลนากิกันนะ

สองตระกูลนี้เป็นตระกูลนักล่าปีศาจ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่ปีศาจ ตระกูลสุซุกิจะฆ่าปีศาจอย่างเดียวไม่ว่าจะถูกว่าจ้างมาหรือไม่ได้ถูกว่าจ้างก็ตามแต่ตระกุลนากิจะฆ่าเฉพาะเวลามีคนว่าจ้างมาเท่านั้น

เธอต้องคนในตระกูลนักล่าปีศาจตระกูลใดตระกูลหนึ่งใน 2 ตระกูลนี้แน่ ถอยก่อนดีไหมนะ...

“ใช่ฉันรู้ นายอยากจะฆ่าฉันจริงๆเหรอ คุณปีศาจ?”เสียงหวานๆของวีวี่ถามอีกครั้ง

“ไม่ล่ะ แต่ฉันอยากจะบอกเธอว่าให้รีบออกจากที่นี่จะดีกว่านะ ที่นี่ฉันมีหน้าที่ควบคุมห้วงมิติเวลาตรงนี้ไม่ให้มี

มนุษย์เข้าออก มีแค่ปีศาจเท่านั้นที่จะเห็นเซเว่นตรงนี้”เก๊กไว้ก่อน ใครจะอยากทำท่าเหมือนกลัวมนุษย์ผู้หญิงตัวเล็กๆกันละ เอาละรีบๆไปสิ!!

“เดี๋ยวนะ นายบอกว่าไม่มีใครสามารถมาที่นี่ได้ทั้งนั้นสินะ? คุณปีศาจ ฮิๆ”

“เออ...ก็ใช่มีอะไรงั้นเหรอ”ปีศาจหนุ่มตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ไม่มีอะไรหรอก งั้นฉันขอถามนายอีกคำถามหนึ่งละกัน ขอบเขตของห้วงมิตินี้มันมากขนาดไหนเหรอ?”วีวี่ชิงถามปีศาจหนุ่ม เธอจะได้หนีท่านปู่ได้!!

“มันมีขอบเขตแค่ถึงตรงซอกที่เจ้าเข้ามาน่ะ”

“อืม...แล้วเจ้ารู้ทางไปภพปีศาจรึเปล่า”ถ้าให้หลบท่านปู่อยู่แต่ในเซเว่นนี้ก็น่าเบื่อตายเลย

ปีศาจหนุ่มเลิกคิ้วน้อยๆอย่างตกใจ”หืม...เจ้าจะไปภพปีศาจเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ รู้แล้วก็นำทางฉันไปด้วย”วีวี่เอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์เสียที่ปีศาจหนุ่มถามมาก

“ฮ่าๆ ได้สิ ข้าจะนำทางให้”หึ...โง่จริง มนุษย์ถึงจะเป็นคนของตระกูลสุซุกิแต่ถ้าไปภพปีศาจก็เหมือนเอาชีวิตไปทิ้งนั่นแหละ

“เดี๋ยว!”ปีศาจหนุ่มหยุดกึก ทันทีที่ได้ยินเด็กสาว

“นายเป็นปีศาจอะไรน่ะ?”

“ฉันเป็น...”

“ปีศาจห้วงมิติเวลา”

“ห้วงมิติเวลา?”วีวี่ทำหน้างง เธอไม่เคยได้ยินชื่อปีศาจแบบนี้มาก่อน เห็นอย่างนี้วีวี่ก็ตั้งใจอ่านตำราของท่านปู่นะ!

ปีศาจห้วงมิติเวลายิ้มอย่างภูมิใจ”ไม่แปลกหรอกที่เจ้าจะไม่เคยได้ยิน เพราะข้าน่ะเป็นปีศาจหายาก มีน้อยมากๆจนถึงน้อยที่สุด ท่านราชาปีศาจเลยให้ข้ามาทำงานสำคัญโดยการเฝ้าภพมนุษย์เอาไว้เพื่อไม่ให้ใครหลุดไปภพปีศาจยังไงล่ะ ฮ่าๆๆ”

“พูดเหมือนดูดีนะแต่นายมันก็สุนัขเฝ้ายามดีๆนี่เอง”วีวี่ยิ้มเยาะ

“หนอย ใครเป็นสุนัขเฝ้ายามกัน!! ข้าน่ะเป็นปีศาจที่ได้รับหน้าที่อันทรงเกียติจากท่านราชาปีศาจเลยนะ!!”ปีศาจหนุ่มบ่นกระฟัดกระเฟียดอย่างไม่พอใจ

“ว่าแต่นายชื่ออะไรล่ะ”วีวี่รีบเปลี่ยนเรื่องเพราะขี้เกียจทะเลาะ

“หึใครจะไปบอกมนุษย์ที่กำลังจะตายแบบเจ้ากัน!”

“งั้นฉันเรียกนายว่าสุนัขเฝ้ายามดีกว่าเหมาะกว่าเรียกว่าปีศาจห้วงมิติเวลาอะไรนั่นอีก”วีวี่ยังคงยิ้มหวานอย่างน่ารัก แต่สำหรับปีศาจหนุ่มมันช่างน่าถีบซะมากกว่า

“เออๆก็ได้ๆข้าชื่อทามพอใจรึยัง”ทามพูดออกมาอย่างไม่เต็มใจ

ยังไงเด็กนี่ก็ต้องไปตายในภพปีศาจอยู่แล้วนิ ยอมๆไปก่อนละกัน...

“งั้นทามเราไปภพปีศาจกันเถอะ”ท่านปู่ไม่มีทางตามมาถึงนี่ได้แน่ๆ

“ตกลง หึๆ”

------

ปล.ภาคนี้เป็นภาคย้อนอดีตค่ะ ภาคเเรกที่ไรท์เเต่งอยู่ในdek de สามารถไปหาอ่านได้โดยพิมGuardian of evil ภาค เจ้าหน้าที่เก็บปีศาจกลับบ้านนั้นคือผมเอง

ปล.2 ไม่อ่านภาคใดภาคหนึ่งก็รู้เรื่องเเน่นอนค่ะ