“ การกระทำของคุณมันเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ป่าดุร้ายที่ผมเคยเจอ คุณทำให้ผมหวาดกลัวได้ตั้งแต่แรกพบ เมื่อเราสบตาคุณก็ทำให้ผมหวาดระแวงสายตาคู่นั้น เมื่อคุณจ้องมองมาที่ผมสายตาของคุณช่างน่ากลัวเกินกว่าผมจะรับไหว แต่สุดท้ายคุณก็ทำให้ผมหลงคุณเหมือนกับเหยื่อที่ยอมจำนนต่อผู้ล่าและพร้อมจะโดนกัดกิน ถึงแม้ผลสุดท้ายผมจะเจ็บมากเจียนตายและไร้ซึ่งลมหายใจในตอนจบ ”
“ อย่าเผลอหลงฉันขึ้นมาล่ะ ฉันไม่ได้ใจดีเหมือนผู้คนทั่วไป ถ้าเธอหลงฉันขึ้นมาเมื่อไรฉันจะค่อยๆกัดกินเธอทีละนิดทีละนิด ฉันจะค่อยๆทรมานเธอจนสุดท้ายเธอสิ้นลมหายใจ เธอไม่มีสิทธิ์ใดใดแม้กระทั่งชีวิตและลมหายใจของตัวเอง เธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องหาสิ่งตอบแทน ”
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .