"รักคือการแย่งชิง"
ประโยคนี้อาจฟังดูโหดร้าย
แต่สำหรับฉันแล้วต่อให้ได้เค้ามาก็เพียงร่างกายเท่านั้น "ไม่ใช่หัวใจ"
"ภาค" ภัคดนัย หนุ่มนักธุรกิจนำเข้ารถยุโรปรายใหญ่ของประเทศวัย 28 ปี ถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงานกับ "ปลายตะวัน" ทั้งที่ตัวเองมีคนรักอยู่แล้ว
ที่ฉันแต่งงานกับเธอก็เพราะฉันเห็นแก่หน้าตาทางสังคมของพ่อแม่เธอกับพ่อแม่ฉันหรอกน่ะและฉันไม่สนว่าที่เธอแต่งงานกับฉันเพราะเธอบอกว่าเธอรักฉันหรือจะเรื่องอะไรฉันไม่สนเพราะหัวใจของฉัน ฉันมีให้คนที่ฉันรักคือ "เหมือนแพร" คนเดียวเท่านั้นไม่ใช่เธอ ปลายตะวัน”
"ปลายตะวัน" ดีไซเนอร์สาววัย 26ปี
ได้เข้าประตูวิวาห์กับผู้ชายที่เธอรักแต่เค้าไม่ได้รักเธอ ใช่ว่าเธอจะสนเพราะความรักที่เธอมีให้กับเค้าไม่น้อยไปกว่าที่เค้าให้ผู้หญิงคนนั้นเลย...สักวันเค้าคงจะเห็นค่าฉันบ้าง
"ที่ฉันไม่ร้องไห้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เจ็บฉันเจ็บแต่ร้องไห้ไปก็เท่านั้นสุดท้ายคุณก็ไม่ได้รักฉันเพิ่มขึ้นเลย"
"เหมือนแพร" นางแบบสาวชื่อดังวัย 25 ปี
กำลังคบหาอยู่กับ ภาค แต่แล้วความรักที่คิดว่าจะไปได้สวยกลับต้องสะดุดลงเมื่อฝ่ายชายจะต้องไปแต่งงานกับดีไซเนอร์สาวที่เพรียบพร้อมไปซะทุกอย่างและเหมือนกับว่าเค้าทั้งสองคนจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด
"ถึงแม้ว่าพี่ภาคจะแต่งงานกับเค้าคนนั้นแต่แพรอยากให้พี่ภาครู้ว่าแพรรักพี่ภาคเสมอนะคะ"
"เพทาย" น้องสาวสุดที่รักของภาค และยังเป็นเพื่อนรักของ "ปลายตะวัน" ชอบเอาแต่ใจ เป็นคนโมโหร้าย ทำตัวแรง รักเพื่อนมากและยังชอบบอดี็การ์ดของพี่ชายอีกด้วย
"อาชุน" บอดี้การ์ดมาดขรึม ฟันผู้หญิงเป็นว่าเล่นแต่ช่วงหลังๆไม่ค่อยได้ฟันสักเท่าไหร่เพราะมียัยคุณหนูตัวแสบเข้ามายุ่งอยู่ตลอดเวลา
*****คำชี้แจง*****
เนื่องจากว่านิยายเรื่องนี้ไรท์เคยแต่งและอัพลงเว็บแล้วครั้งนึงนะคะและตอนนั้นก็ยังแต่งไม่จบด้วยและมันก็หลายปีแล้ว *ไรท์ขอโทษนักอ่านทุกท่านจากใจจริงค่ะ ไรท์ยอมรับค่ะว่าที่ไรท์ทำมันไม่ใช่จรรยาบรรณที่ดีของนักเขียนเลยขอโทษนักอ่านทุกท่านจริงๆค่ะ* ไรท์เลยตัดสินใจอัพนิยายเรื่องนี้ใหม่ค่ะและตอนนี้ไรท์แต่งนิยายเรื่องนี้จบแล้วนะคะแต่ไรท์จะค่อยๆอัพตอนลงเรื่อยๆโดยไม่ติดเหรียญจนจบนะคะ หากใครอยากจะติติง ตักเตือนไรท์ในสิ่งที่ไรท์เคยทำลงไปไรท์ขอน้อมรับไว้ทุกประการจากใจจริงค่ะ