คำนาม
เบ๊
ผู้รับใช้, ผู้ยอมรับใช้
.
.
.
อุบัติเหตุทำให้คนๆนึงต้องชดใช้ด้วยการเป็นทาส!!
ส่วนอีกคนนึงอุบัติเหตุทำให้เขาได้เดือนมหาลัยมาเป็นทาส!!
.
.
.
[คีริน-องศา]
“ไอ้เสมิร์ฟนี่หนิ อย่ามาดูถูกกูนะเว้ย จะเอาไงว่ามา”
“พี่จะรับปากผมรึป่าวว่าพี่จะยอมทำสิ่งที่ผมขอ”
“เออ”
“ผมอยากได้เดือน”
“พูดบ้าอะไรของมึงวะ ใครจะเอาเดือนมาให้มึงได้ต่อให้กูเป็นนีล อาร์มสตรองก็เอามาให้มึงไม่ได้ ประสาท?”
“ผมไม่ได้หมายถึงเดือนที่อยู่บนท้องฟ้า แต่ผมหมายถึงเดือนที่อยู่ต่อหน้าผมตอนนี้ ผมหมายถึงเดือนมหาลัยอย่างพี่ต่างหาก”
องศายิ้มมุมปาก
“มึงจะเอากูไปทำอะไร”
“พี่ต้องเป็นของผม”
[ทะเล-เวฟ]
“เชี่ยพ่อง”
เวฟพูดเบาๆ ด้วยอารมหงุดหงิด
“มึงพูดว่าไงนะ? กูได้ยินนะไอ้เตี้ย”
“ช่างผมเหอะ พี่จะเรียกเชี่ยไรก็เรื่องของพี่”
“งั๊นกูเรียก……. ‘ยอโบ’ ได้ป่ะ”
ทะเลพูด
“ยอโบ? ยอโบ…ยอโบ…ยอโบ คุ้นๆ แฮะคำนี้”
เวฟนึกคำนี้วนไปวนมาจนทะเลนึกว่าเวฟวางสายไปซะแล้ว
“ยอโบ!” ทะเลพูด
“ห้ะ ห้ะ ว่าไงนะ”
เวฟสะดุ้งตกใจเสียงทะเล
“นี่มึงเรียนเอกเกาหลีจริงป่ะ คำง่ายๆ แค่นี้มึงทำไมไม่รู้วะ”
“ก็คนมันลืมอ่ะ งั๊นแปปนะเดี๋ยวผมลองถามไอ้องศาดู”
เวฟเปิดม่านระเบียงออกแล้วโผล่หัวไปพูดกับองศาที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่
“เชี่ยองศา ยอโบ แปลว่าไรวะ”
เวฟถาม
“ที่รักไง” องศาตอบ
“ห้ะ!! ที่รัก!!”
เวฟพูดด้วยความตกใจ
เวฟดึงตัวกลับมาที่ระเบียงแล้วตะโกนใส่คนที่อยู่ในโทรศัพท์
“เชี่ยพ่อง”
เวฟพูดเบาๆ ด้วยอารมหงุดหงิด
“มึงพูดว่าไงนะ? กูได้ยินนะไอ้เตี้ย”
“ช่างผมเหอะ พี่จะเรียกเชี่ยไรก็เรื่องของพี่”
“งั๊นกูเรียก……. ‘ยอโบ’ ได้ป่ะ”
ทะเลพูด
“ยอโบ? ยอโบ…ยอโบ…ยอโบ คุ้นๆ แฮะคำนี้”
เวฟนึกคำนี้วนไปวนมาจนทะเลนึกว่าเวฟวางสายไปซะแล้ว
“ยอโบ!” ทะเลพูด
“ห้ะ ห้ะ ว่าไงนะ”
เวฟสะดุ้งตกใจเสียงทะเล
“นี่มึงเรียนเอกเกาหลีจิงป่ะ คำง่ายๆ แค่นี้มึงทำไมไม่รู้วะ”
“ก็คนมันลืมอ่ะ งั๊นแปปนะเดี๋ยวผมลองถามไอ้องศาดู”
เวฟเปิดม่านระเบียงออกแล้วโผล่หัวไปพูดกับองศาที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่
“เชี่ยองศา ยอโบ แปลว่าไรวะ”
เวฟถาม
“ที่รักไง” องศาตอบ
“ห้ะ!! ที่รัก!!”
เวฟพูดด้วยความตกใจ
เวฟดึงตัวกลับมาที่ระเบียงแล้วตะโกนใส่คนที่อยู่ในโทรศัพท์
“ไอ้พี่หมอแม่งเล่นเชี่ยไรเนี๊ย”
Guest
