แล้วเราจะกลับมาพบกัน

"เธอ...จะอยู่ที่โลกมนุษย์ต่อไปเพื่ออะไร"

เสียงแห่งจ้าวแห่งสวรรค์ดังขึ้นหลังจากเงียบมาซักระยะหนึ่ง

"ท่านเอง...ก็ทราบดีว่าหม่อมฉัน อยู่ที่โลกมนุษย์ต่อเพื่อกะไรกัน"

เสียงหญิงสาวตอบแบบเรียบง่ายแต่แฝงไปด้วยคำตอบ

"แล้วถ้าข้าไม่อนุญาต"

"มันคงเป็นไปไม่ได้...ในเมื่อท่านเองก็รู้ว่าเหตุใดข้าถึงเลือกอยู่ที่นั้น"

"คำตอบคราวนี้เครือบไปด้วยอารมณ์เสน่หายิ่งหนัก เหตุใดกันมนุษย์ผู้นั้นถึงมำให้หญิงงามและเรียบร้อยผู้นี้มีอารมณ์ร้อนรุ่มนัก"แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็มิได้กล่าวออกไป

ฝ่ายหญิงสาวเองก็ร้อนรุ่มทรวงอกยิ่งนัก...กลัวจะไม่ได้กลับไปยังโลกมนุษย์

"เอาเป็นว่า..."

"คือ...ท่านอย่าเงียบได้หรือไม่

จิตใจของข้าตอนนี้รุ่มร้อนยิ่งนัก..."

"ว้าว...เจ้ากล่าวเองเลยรึ..."

"ข้าต้องการคำตอบ...เดี๋ยวนี้"หญิงสาวกล่าวออกมา

"เอาเป็นว่า...ข้าตกลง.

แต่ข้ามีข้อแม้เจ้าจะต้องพาข้าไปยังโลกมนุษย์ด้วย"

"ห๊าาาาา..."นี่เขาคิดอะไรจองเขาเนี่ย...

"เจ้าไม่ต้องคิดมาก"ชายหนุ่มกล่าวแกรมหัวเราะ

"ไม่ต้องคิดมาก...นี่ท่านเพี้ยนไปแล้วเหรอ"

"ข้าจะไม่ขอพูดในฐานะบริวาร...

แต่ข้าขอพูดในฐานะน้องสาว"

"......."ชายหนุ่มได้แต่ยิ้มน้อยๆให้กับหญิงสาวตรงหน้าพร้อมทั้งหงายผ่ามือและเชยคางน้องสาวของตนขึ้นและกล่าวว่า"ว่ามาสิ...น้องสาวของข้า..."ชายหนุ่มกล่าวและยิ้มดั้งได้ชัยชนะแห่งศึกครั้งนี้