บทที่ 1 เปิดเทอมวันแรก
ปึง ปึง ปึง เสียงทุบประตูดังสนั่น
"ยัยโซ่ แกจะตื่นได้รึยัง วันนี้เปิดเรียนวันแรกน่ะ" ผู้เป็นแม่พูด ใช้คำว่าตะโกนหน้าจะถูกกว่า
"ขออีกนิดนะแม่" โซ่ สาวน้อยหน้าตาน่ารักตอบกลับไปทั้งๆที่ตายังหลับอยู่
"แกรู้ไหม นี่มันปาเข้าไป7โมงแล้ว แกจะสายตั้งแต่วันแรกเลยรึไง ห๊ะ"
ฉันสะดุ้งลุกจากที่นอนทันที ที่ได้ยินคำว่า7โมง ทำไมแม่ไม่ปลุกเร็วกว่านี้นะ
**10นาทีต่อมา**
"ไปเรียนก่อนนะแม่" ฉันพูดพร้อมกับหยิบขนมปังปิ้งบนโต๊ะอาหารยัดเข้าปาก
ผู้เป็นแม่ได้แต่ส่ายหัวกับความทะโมนที่ตรงข้ามกับหน้าตาน่ารักของลูกสาว
"โซ่ โซ่ ทางนี้ๆ"เสียงตะโกนเรียกจากโต๊ะม้าหินตัวหนึ่งในโรงเรียน
"ไง นิชา มาแต่เช้าเชียว"ฉันเดินมาหานิชา เพื่อนคนสวย ดีกรีลูกเจ้าของบริษัทผลิตเครื่องเสียงชื่อดัง
"ฉันมาเช้าหรือแกมาสายกันแน่ยะ" นิชาพูดพร้อมชี้นิ้วมาทางฉัน
"แหะๆ ช้านิดเดียวเองแก" โซ่ยิ้มแห้งๆตอบกลับไป
"Hello!" ระหว่างที่ทั้งสองกำลังเถียงกันนั้นก็มีอีกเสียงทักทายมาจากทางด้านหลัง
"มิ้นต์/ยัยมิ้นต์"ทั้งสองร้องเรียกพร้อมกัน
"พวกแกจะเรียกฉันพร้อมกันทำไมเนี่ย อะฉันเอาเค้กมาฝาก" ที่บ้านมิ้นต์เปิดเป็นร้านเบเกอรี่ ฉะนั้นพวกเราจึงได้กินขนมอร่อยๆแบบนี้มาตั้งแต่ม.ต้นแล้ว
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงกริ่งเป็นสัญญาณบอกได้เวลาเรียน