จอมใจจอมอสูร
Schizophrenia
Warning Yaoi !!
----------
ผม…. เกล เกลวินเดล คุณหนูแห่งตระกูลผู้ดีนักธุรกิจชื่อดัง
อยากได้อะไรก็ได้ อยากทำอะไรก็ทำ ผมมีทุกอย่างที่ผมต้องการ….
จนกระทั่งวันหนึ่ง… ทุกสิ่งที่ผมรักถูกพรากไปทั้งหมด
ด้วยความเสียใจ ผมได้กล่าวคำต้องห้ามที่ดูหมิ่นพระผู้เป็นเจ้าถึงที่สุด
เพื่อให้ถูกลงโทษ… ให้ผมได้ไร้ตัวตน สาปสูญไปจากโลกนี้….
----------
ข้านั้นคือ…. ลูฟ ลูซิเฟอร์ ผู้นำปีศาจแห่งบาปทั้งเจ็ด
มีหน้าที่นำความตายและบทลงโทษมาสู้ผู้กระทำบาปทั้งมวลที่เกี่ยวกับตัวข้า
จนกระทั่งวันหนึ่ง…. ถ้อยคำต้องห้ามบางอย่างชักนำให้ข้ามาเจอกับเจ้าเด็กนี่
เด็กน้อยไร้เดียงสา… ที่ไม่เคยพบพานกับความโหดร้ายของโลกใบนี้
เขาทำให้โลกที่น่าเบื่อของข้าเปลี่ยนไป…. มนุษย์นี่น่าสนใจจริงๆ
----------
ความดีงาม...
ความชั่วร้าย...
ใช้อะไรเป็นเกณฑ์แบ่งแยก ?
แสงสว่างมิอาจเจิดจ้าหากไร้ความมืดมิด เงาดำไม่อาจปรากฏหากไร้ซึ่งแสงสว่าง
มิใช่เช่นนี้หรอกหรือ?
ต่างฝ่ายต่างเฝ้าบอกว่าตนนั้นถูกต้อง บริสุทธิ์ ไม่ได้มองถึงความเป็นจริงที่ว่าทุกสิ่งย่อมต้องการความสมดุล
เหมือนตาชั่ง... หากหนักไปข้างใดข้างหนึ่งมากเกินไปก็จะพังทลาย
แต่....
มีสิ่งหนึ่งซึ่งทำลายทุกกฎแห่งโลก ทำลายซึ่งขอบเขตแบ่งเส้นความดีความชั่ว หากแต่คงไว้ซึ่งความสมดุลของทั้งสองสีอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ทำให้ความดีเต็มไปด้วยโทสะราคีชั่วร้าย ทำให้สิ่งเลวทรามกลายเป็นความงดงามบริสุทธิ์
หากว่าข้าพเจ้าได้กล่าวถึงและท่านเคยได้สัมผัส... ท่านคงจะเข้าใจในสิ่งที่ข้าพกล่าวมาทั้งหมด
‘ความรัก’
โลกช่างแสนลึกลับ จิตใจมนุษย์ช่างซับซ้อน
แต่ทว่า…. แม้ท่ามกลางทะลทรายแห้งแล้ง ดอกไม้ก็ยังผลิบานได้...
คุณหนูแห่งตระกูลผู้ดีผู้พบพานแต่สิ่งสวยงาม กับอสูรหนุ่มผู้ได้ใช้ชีวิตบนเส้นทางที่มีแต่ความชั่วร้าย
สองขั้ว สองคน สองความคิด ความแตกต่างที่เติมเต็มซึ่งกันและกันลงเอยเป็นความรักต้องห้ามของมนุษย์และปีศาจ
สุดท้ายแล้ว… อำนาจจิตใจ หรือ คุณธรรม จะเป็นฝ่ายต้องปราชัย ?
----------
สวัสดีค้าาา เรา Schizophrenia
(อ่านว่า สะ-คิ-โซ-ฟรี-เนีย)
ฝากเนื้อฝากตัว ฝากผลงานของเราไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ><
อย่างที่บอกเรื่องนี้ Boy's love
เนื้อหาออกแนวส่อเสียดสังคมเล็กๆ ออกดาร์คหน่อยๆ ฉากฟุ้งฟิ้งอาจจะมาช้า คนถามหา NC รอดูไปเรื่อยๆนะคะ แต่มีแน่นอน 555+
มีอะไรจะถาม จะชี้แนะ หรือจะติติง เชิญคอมเม้นต์ได้เลยนะคะ
รักคนอ่าน <3
ปล. คุณอาจมองว่าคอมเม้นต์ไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่เป็นแรงผลักดันของนักเขียนนะคะ :)