หวนรัก..ร้าย
11
ตอน
19.8K
เข้าชม
140
ถูกใจ
84
ความคิดเห็น
156
เพิ่มลงคลัง

 

" ขึ้นชื่อว่าความรักมันมักจะมีความสุข เเต่สำหรับฉันมันมีเเต่ความทุกข์

ทุกข์ที่รักไปโดยไม่ได้รักตอบ รักทั้งๆที่ตัวเองต้องเจ็บ เเต่ก็ยังรัก

อาจจะดูโง่ในสายตาคนอื่น เเต่สำหรับฉันเเล้วมันดีนะที่ทำให้ฉันรู้จักคำว่ารัก

เเม้จะเป็นรักที่ทุกข์ทรมารก็ตาม...."

«ความรักมันคือความขมขื่นสำหรับฉัน»

 

“เเต่นั่นมันคืออดีต”

 

 

 

หวนรัก..ร้าย

( 04/07/60 )

 

 

 

 

เทเลอร์ ธัชวัธร์ อัครกุล อายุ 21 ปี วิศวะปี3

หล่อ โหด โครตเย็นชา มันคือฉายาของเขา

นิสัย พูดน้อย ต่อยหนัก ปากจัด (เเอบหื่น)

 

“เธอมันก็เเค่ของเก่า อย่ามาสำคัญตัว”

 

 

 

มิลิน เมลดา วงศ์ศิริวัฒน์ อายุ 19 ปี บริหารปี1

ตัวเล็ก น่ารัก ตาหวาน ยิ้มเก่ง

 

“ถึงตัวจะเล็ก เเต่ก็ไม่เคยยอมให้ใคร ดีมาดีกลับ ร้ายมาร้ายกลับ ไม่โกง”

มิลินได้กล่าวไว้

 

 

 

เเพรวา เเพรวา สุนิษยวงศ์ อายุ 19 ปี นิเทศปี1

ตัวเล็ก เรียบร้อย อ่อนหวาน ในสายตาของเทเลอร์

เเฟนคนปัจจุบันของเทเลอร์

เป็นอดีตเพื่อนรัก(ร้าย)ของมิลิน

 

“อะไรที่เป็นของเเก ฉันจะเเย่งมาให้หมด”

 

 

 

นนท์ นนนท์ สหเดชา อายุ 21 ปี วิศวะปี3

หล่อ อบอุ่น สุภาพบุรุษ รักเดียว

 

“ถ้าเหนื่อยก็ลองหันกลับมา พี่ยังคงอยู่ข้างหลังเราเสมอ”

 

 

 

MILIN

 

"ลินอยากถามพี่มาตลอดว่าลินผิดอะไร"

ฉันถามพร้อมมองคนตัวสูง อย่างมีความหวังกับคำตอบของเขา หวังว่าเขาจะกลับมาเป็นเหมือนเมื่อ 4 ปีที่เเล้ว

"................."

เขาเงียบนี่หมายความว่าไง ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าคิดกับฉันยังไง ฉันเฝ้าถามเขามาตลอด ฉันทำอะไรผิดงั้นหรอเขาถึงทิ้งฉันไปเเบบนี้ ระหว่างที่ฉันคิดกับตัวเองในใจ เขาจะเดินหนีฉัน ฉันจึงรั้งเเขนเขาไว้

"พี่จะไปไหน พี่ยังไม่ตอบคำถามลินเลยนะ"

เขาทำหน้าโกรธฉันมากที่ไปรั้งเเขนเขาไว้

"ปล่อย" เขาพูดเสียงเข้ม

 

TAYLOR

 

"ปล่อย" ผมพูดเสียงเข้ม อย่าว่าผมใจร้ายเลยนะ เเต่ผมเกลียด เกลียดผู้หญิงมารยาคนนี้ คนที่ทำให้ผมเจ็บกับความรัก

ใช่ฟังไม่ผิดหรอกเมื่อก่อนผมเคยรักเธอ รักมากด้วย เเต่เธอกลับทำลายความรักของผมลง เเต่เธอยังมาทำหน้าซื่อไม่รู้เรื่อง

มารยาชัดๆ  ผมสบัดเเขนออกจากมือเล็กของเธออย่างเเรง ทำให้เธอล้มลง ตอนเเรกผมก็ตกใจนะที่เธอล้มลง

เเต่ก็สมเเล้วกับคนอย่างเธอ

"อย่ามายุ่งกับฉันอีก น่ารำคาน"

ร่างบางมองผมทั้งน้ำตาที่ไหลอาบใบหน้าของเธอ ผมไม่อยากเห็นน้ำตาของคนอย่างเธอ จึงเดินหันหลังออกมาโดยไม่หันกลับไปมองเธออีกเลย

 

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

สวัสดีค่ะ......  นี่ก็เป็นนิยายเรื่องเเรกของ “รอยยิ้มสีเทา” นะคะ อาจจะมีความงงหน่อยๆ เเต่ก็จะเเต่งออกมาให้ดีที่สุด

ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยนะค้าาา ครั้งเเรกจริงๆ ค่ะ T T

≈บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ นำรูปมาเเปะไว้เพื่ออรรถรสในการอ่านเท่านั้น≈

 

#ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยนะคะ.  ช่วยคอมเม้นเเละติดตามเพื่อเป็นกำลังใจให้มือใหม่หัดเเต่งด้วยนะคะ

 

คนอ่านเคลื่อนไหว นิยายก็ขยับนะจ๊ะ อิอิ

😄คอมเม้นติชมได้เลยนะค้าา😄

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว