อัพนิยายครั้งแรก : วันที่ 22 กรกฎาคม 2560
ภาคต่อทัณฑ์แค้นบำเรอรัก [สามารถอ่านแยกกันได้]
เมียเก็บบำเรอรัก
[INTRO]
เพล้ง!!!!
เสียงจานที่หล่นกระทบพื้นดังขึ้นเรียกความสนใจจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี
"เกิดอะไรขึ้น ภัทรเป็นอะไรรึเปล่าครับ" ภาวัฒน์ที่ตอนนี้วิ่งมาจนถึงหน้าประตูห้องครัวแล้วก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น
ภัทรานั่งกองอยู่ที่พื้นส่วนเมษากำลังยืนถือจานอยู่ ท่าทางของภัทราดูหวาดกลัวและน่าสงสารยิ่งนัก เมื่อเห็นดังนั้นเขาไม่รอช้ารีบเข้าไปประคองร่างของคนรักให้ค่อยๆลุกขึ้น
"เธอทำบ้าอะไรฮะ!!!!" เมื่อประคองคนรักให้ลุกขึ้นยืนได้แล้วเขาก็หันไปเอาเรื่องกับคนที่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ
"เมย์ไม่ได้ทำนะคะคุณวัฒน์ ฮึก เชื่อเมย์นะ" เมษาที่เห็นสายตาของคนที่เธอรักมองมาอย่างเกลียดชัง ก็รีบวิ่งเข้าไปเกาะแขนเขาเพื่อต้องการอธิบายเรื่องที่เขากำลังเข้าใจผิด
"ฮึก วัฒน์คะภัทรกลัว ฮือออออออออ" ภัทราเมื่อเห็นดังนั้นเธอจึงรีบทำเป็นว่ากลัวคนตรงหน้าจับใจ
"ไม่เป็นไรนะครับภัทรผมอยู่ตรงนี้แล้ว" ภาวัฒน์พูดกับคนในอ้อมแขนก่อนจะค่อยๆพาเธอเดินออกไปแต่แล้ว
"ฮึก คุณวัฒน์ มันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะคะ" เมษาที่เห็นว่าเขากำลังเข้าใจผิดจึงดึงแขนร่างสูงไว้
เพี๊ยะ!
ภาวัฒน์ที่พยายามสะบัดแขนออกจากการเกาะกุมของคนตัวเล็ก ด้วยแรงสะบัดที่ไม่เบานักทำให้มือหนาเหวี่ยงไปโดนหน้าของเมษาอย่างจังจนทำให้ร่างเล็กล้มลงไปกองกับพื้น
"เธอมันขี้อิจฉา ไปให้พ้นหน้าฉัน!!!!!!"
ภาวัฒน์ รัตนกิตติไพโรจน์ [คุณวัฒน์] - อายุ 30 ปี
PAWAT : เธอมันก็แค่เด็กในบ้านที่พ่อแม่ฉันรับมาเลี้ยง ได้เป็นถึงเมียเก็บคอยบำเรอความใคร่ของฉันมันก็มากพอแล้ว อย่าเอาตัวมาเทียบกับภัทร!!!
เมษา รัตนกิตติไพโรจน์ [เมย์] - อายุ 23 ปี
MAYSA : เมย์เป็นของคุณวัฒน์คนเดียวนะคะ เมย์รักคุณ... อย่าใจร้ายกับเมย์เลยนะคะ
ภัทรา พัฒนบวรเกียรติ [ภัทร] - อายุ 29 ปี
PATTRA : ฉันกลับมาทวงวัฒน์คืน ไม่ว่าเขาจะมีใครมากี่คนฉันไม่สน! แต่ตอนนี้วัฒน์ต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น!!
- คำชี้แจง -
บุคคลในภาพและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงเรื่องสมมติและจินตนาการของผู้เขียนมิใช่เรื่องที่เกิดขึ้นจริง
ผู้เขียนไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลหรือเหตุการณ์ใดใดทั้งสิ้น
!! ห้ามคัดลอกเนื้อหา !!
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช 2537
ไม่อนุญาตให้ทำการคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหา นำไปใช้บางส่วน
หรือนำไปเผยแพร่ ไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาติ
หากพบเห็นจะดำเนินการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด
ทุกตัวอักษรเป็นความคิดของผู้เขียนทั้งสิ้นห้ามทำการคัดลอกดัดแปลงใดใดโดยมิได้รับอนุญาต