Intro..
ฉัน.. ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดมันกลายมาเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง
แม่ของฉันที่เคยเป็นคนรับใช้ของบ้านหลังนี้ พึ่งเสียชีวิตลงด้วยโรคประจำตัวเมื่อไม่นาน
ส่วนพ่อของฉันได้ทิ้งแม่ไปตั้งแต่ฉันยังอยู่ในท้อง ฉันซึ่งอาศัยอยู่กับลุงและป้าที่ต่างจังหวัด
และมีแม่ที่คอยทำงานส่งเงินให้ใช้เพียงลำพัง จึงต้องกลายเป็นเด็กกำพร้าโดยสมบูรณ์แบบ..
ฉันได้มีโอกาสเข้ามาอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้ เนื่องจากคุณผู้ชายของบ้านได้ไปขอรับฉันมาอุปการะเลี้ยงดูแทนแม่ที่จากไป..
ฉันคิดว่านี่คงเป็นความโชคดีของฉัน.. แต่บางทีฉันอาจจะคิดผิด..
..คุณผู้หญิงของบ้าน สาวสวยวัยยี่สิบเจ็ด.. ภรรยาของคุณผู้ชายที่มีอายุมากกว่าเธอตั้งเกือบรอบ ..ผู้หญิงที่หน้าตาสวยสดราวกับนางฟ้า.. คุณดาริกา..
“เธออยากจะรู้มากใช่มั๊ย ว่าฉันเป็นอะไร.. อยากจะรู้มากใช่มั๊ยว่าฉันพึ่งจะโดนอะไรมา..”
แววตาของนางฟ้าคนนั้นที่ฉันเคยแอบจ้องมองด้วยความหลงไหล และอยากที่ได้เข้าไปอยู่ใกล้ๆเธอ
ตลอดเวลา
..แต่ตอนนี้มันกลับเปลี่ยนไปราวกับว่า เธอได้กลายเป็นปิศาจร้ายไปแล้ว..
ในขณะที่ฉันพยายามตะเกียกตะกายดิ้นรนหนีไปให้พ้นจากเธอ... อยากจะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ
ก็ไม่สามารถที่จะทำได้..
แขนทั้งสองข้างที่ถูกจับเอาไปไขว้ไว้ด้านหลัง โดยมีเชือกหน้าตาแปลกๆที่มัดอยู่รอบข้อมืออย่างแน่นหนา
และปากที่ถูกเทปผ้าแผ่นใหญ่ปิดเอาไว้จึงไม่สามารถที่จะเปล่งเสียงไดๆออกมาได้ถนัด..
ฉันน้ำตาไหลพรากออกมาอย่างไม่รู้ตัว.. เมื่อหันสายตาไปเห็นบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในมือของเธอ..
มันเป็นอุปกรณ์อะไรสักอย่างที่หน้าตาแปลกๆ
..และมันยังสั่นสะเทือนจนน่ากลัวอีกด้วย..
“ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะ..เด็กน้อย ..ฉันจะพยามยามอ่อนโยนกับเธอให้มากที่สุด ..เพราะถึงยังไง สักวัน..เธอก็คงไม่พ้นที่จะโดนหนักกว่านี้อยู่ดี..”