รักมิรู้ลืม

บทนำ

ซวย พูดได้คำเดียวว่า ซวย หนีเสือปะจระเข้ แท้ๆ. ไม่ฉันยังใช่ชีวิตที่สองไม่คุ้มเลย ฉันไม่ยอมตายแน่ๆ

สาวน้อยวิ่งหนีกระเสือกกระสน ลัดเลาะผ่านป่าไผ่ จนสะดุดหกล้มตามเนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยบาดแผลที่เกิดจากการต่อสู้

ทางตันชีวิตฉันจะสิ้นสุด ณ ที่แห่งนี้หรือ ไม่ถ้าครั้งนี้ฉันตายก็จะขอจองล้างจองผลาญพวกมันทุกคน

เมื่อคิดได้ดังนั้น

ในเมื่อจะตาย ก็ขอสู้จนตัวตาย ละว่ะ

"หยุด พวกเจ้าเป็นใครใยถึงตามล่าหมายชีวิตข้า" สาวน้อยร่างบางเอยถามเสียงเข้ม พร้อมยกกระบี่ขึ้นถึงแม้ว่า ท่าทางการจับกระบี่นั้นจะสั่นเทา เนื่องด้วยแขนทั้งสองข้างเธอโดนคมดาบอาบยาพิษ ของมือสังหารชุดดำ

"ชีวิตคุณหนูมีค่าหมื่นตำลึงทอง ด้วยข้าน้อยเห็นแก่เงินทองที่ได้หลังจากคุณหนูตาย ข้าน้อยจะสงเคราะห์ให้ตายอย่างสงบ โดยใช้ดายแสงจันทร์นี้ ฟันที่คอคุณหนูจะไ้ด้ตายอย่างไม่ทรมาน"

หนึ่งในมือสังหารชุดดำเอยขึ้นค่อยๆก้าวขาเข้าประชิด

'มารดามันเถอะ' สาวน้อยร่างบางสบถในใจ

ชีวิตนังคุณหนูนี้ช่างอาภัพ หนีรอดจากการของสังหารจากฮูหยินใหญ่ ดันมาเจอมือสังหาร

สวรรค์ทำไหมท่านถึงกลั่นแกล้งข้าถึงเพียงนี้

"ใคร ใครสั่งสังหารข้า " สาวน้อยร่างบางเอยถาม แต่สายตาพยายามหาทางหลบนี้

แต่ไม่ทันที่จะคิดแผนการเหล่ามือสังหารชุดดำทั้งสามคน ก็ตวัดดาบฟันเข้าที่คอหมายให้ตายในดาบเดียว

เนื่องด้วยภพที่แล้วก่อนที่จะเข้าสิงคุณหนูนี้เธอเป็นอาจาร์ยสอนเคนโด

ด้วยทักษะหลายๆอย่างที่ติดตัวมาทำให้เธอรับคมดาบได้ถึงหมายว่าเธอใกล้จะหมดแรงแล้วก็ตาม

สามต่อหนึ่ง ถึงแม้ชาติภพที่แล้วเธอเป็นถึงแชมป์เปี้ยมกวาดรางวัลมามากมาย แต่ตอนนี้เธอบาดเจ็บแถมโดนยาพิษ

การโดนมือสังหารไล่ล่าจนเธอต่อสู้ได้ถึง ณ ตอนนี้

ถือว่าเธอทำมันเต็มทีแล้ว

ฉันขอโทษนะ คุณหนูผู้อาภัพ ฉันยังไม่ได้เรียกร้องความยุติธรรมให้

ดูเหมือนว่าฉันคงต้องตายอีกครั้งแล้ว

เหมือนคิดได้ดังนั้น ดาบสุดท้ายที่แกว่งไกว่ ไล่ฟันดันให้ร่างบางมิอาจปัดป้องต่อไปได้อีก ดาบนั้นฟาดผ่านหัวไหล่ไล่ไปจนถึงเอวด้านซ้าย ก่อนที่ร่างบางลอยละลิ่ว ตามแรงโน้มถ่วง ตกหน้าผาไป

สาวน้อยร่างบางค่อยๆหลับตาลง

ย้อนคิดถึงการมาที่อดีตแห่งนี้

ไม่ใช่

ที่เธอมายังที่แห่งนี้จะต้องเรียกว่าโลกคู่ขนาน

ที่คล้ายเมืองจีนโบราณ

หนึ่งเดือนที่ลืมตามตื่นขึ้นมาในร่างสาวน้อยคนนี้

บุตรสาวคนที่สามของตระกลู จู

ชื่อของเธอ คือ จู จิ๋วฮวา