รักร้ายๆของนายประธาน

"พรีดดดดดดด~"เสียงของผ้าม่านสีแดงสดที่ถูเปิดออกโดยแม่บ้านของผมและแสงอาทิตย์อ่อนก็ค่อยๆกระทบกับหน้าผมกับไอฝนที่ตกเมื่อคืนส่องโดนหน้าผมเป็นเส้นแนวยาวทับเตียงที่นุ่นสีแดงเลือดที่ผมนอนอยู่"คุณหนูคะเช้าแล้วคะตื่นเถอะคะเดี๋ยวสายนะ"^_^°เสียงของแม่บ้านสูงอายุที่ผมรักเคารพมากที่สุดเหมือนกับพ่อแม่

"คับผมกำลังไปแปลงฟันคับลงไปรอก่อนเลยคับคุณแม่บ้านใจดีคับ"=-0

"คะเดี๋ยวป้าไปก่อนนะอาหารก็วางอยู่ที่โต๊ะนะคะคุณหนูรีบลงไปทานนะคะเดี๋ยวเย็นแล้วจะไม่อร่อยนะคะ"

"คร้าบบบบบ"

แม่บ้านก็เปิดประตูแล้วก็เดินลงไปอย่างช้าๆพอเธอลงไปคิดหรอว่าผมเรียบร้อยขนาดนั้นพอแม่บ้านไปผมก็กระโดดออกจากเตียงอย่างแรกที่ทำทำคือบิดขี้เกียจสิคับจะรออะไร''+''

ผมเหลือบตาไปมองนาฬิกา"เชี่ย"!!!ตอนนี้6:30น.วันนี้ผมจะไปเที่ยวกับครอบครัวลาเรียนเรียบร้อยผมรีบแต่งตัวอย่างเร็วเลย555+เพราะนานทีที่บ้านเราจะไปเที่ยวกันคุณพ่อคุณแม่ไม่ค่อยว่างคำว่าไม่ค่อยคือแทบไม่ว่างเลยด้วยซำ้ผมก็ไปที่โต๊ะอาหารก็เห็นว่ามีคนอยู่บนโต๊ะอาหาร......และนั้นคือโชคร้าย~~~

มือใหม่หัดเขียนฝากตัวด้วยคับ