ย้อนเวลาหาความจริง

คำนำ

การเขียนนี้เป็นการเขียนเพื่อให้ความสุขกับผู้อ่านมีความสนุกกับการอ่าน ผิดพลาดประการใดขออัภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

บทนำ

วันนี้ก็เหมือนกันเป็นเช้านี้น่าเบื่อหรืออาจจะเป็นชาวที่สดใสของไครบางคน

“ผมจินผมก็เป็นนักเรียนม.ต้นธรรมกดาคนนึงไม่มีเรื่องสนุกในชีวิตในทุกๆวัน

ของผมเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ” จินพูดด้วยความเบื่อน่าย

หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จใช้แล้วไปโรงเรียน ก็นะไครหลายคนคงจะนั้งรถไป

แต่ผมเดินไปเพราะบ้านอยู่ห่างจากโรงเรียนเพียง2กิโลเมตร

ตอนแรกที่มาโรงเรียนเพราะหาอะไรทำที่นี้มันอาจจะแก้เบื่อได้

ระหว่างทางมาโรงเรียนเรื่องมันก็เริ่มขึ้น

บื้น บื้น เสียงรถคันหนึ่งข้างหลังของจิน ตึ้ง เสียงของรถที่ชนเข้ากับหลังของจิน

จะกระเดน ไป จนหัวชนกับเสาไฟจนหมดสติ “ที่นี้ที่ใหน”เสียงของจินที่เบา

“ที่นี้คือโรงพยาบาล”มีเสียงของไครบางคนตอบกับมา “และนี้ผมเป็นอะไรไป”

จินถามกับทันทีที่ได้ยินเสียง “เธอนะถูกรถชนเขาข้างหลังจนหัวไปกระแทก

กับเสาไฟตอนนี้รู้สึกอย่างไรบ่าง”เสียงของคนคนเดิมตอบกับคนถามของจิน

หลังจบคำพูดของผู้หญิงคนนั้นจินก็หมดสติ อาการของจินไม่ดีขึ้นหมอทำได้

แค่ให้ยาและดูอาการและวันนึ่งจินก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง อาการของจินดีขึ้น

หลังหมดสติไป2เดือนเต็ม มีเสียงของไครบางคนกำลังร้องให้และดีใจที่

จินได้สติ “หมอครับนี้ผมหมดสติไปกี่วัน”จินถามหมอทันทีที่ได้สติ

“2เดือนแล้วละ” เสียงของไครบ่างคนตอบจิน “จินจินนี้แม่เองจำได้ใหมลูก”

เสียงของแม่ของจินกำลังถามจิน “คุณคือไคร”จินตอบกับทันที

“จินนี่ลูกอย่าตลกน่านี้แม่เองจำได้ใหมลูกจินอย่าล้อเล่นนะนี้แม่จำไม่ได้หรอ”

เสียงแม่จินถามด้วยความตกใจกับคำพูของจิน “หมอนี้ลูกของชั้นความจำเสื่อม

มันไม่ใช้เรื่องจริงใช้ใหมหมอตอบสิ” แม่จินถามหมอด้วยความตกใจ

“นี่นะเป็นเรื่องจริงสมองของเค้าได้รับการกระแทกอย่างหนัก”หมอตอบด้วย

ความไม่เต็มใจเพราะเกรงว่าแม่ของจินจะชอก “แต่ๆมันก็มีวิธีนะ”หมอรีบพูดทันที

เพื่อให้แม่ของจินไม่เครียด “จริงหรอหมอที่จะทำให้เค้าได้ความจำกับมา”

แม่ของจินถามด้วยความดีใจ “ได้สิแต่ต้องใช้เวลา”หมอตอบทันที

“นี้พวกคุณนะช้วยออกไปได้รึปล่าวผมอย่ากอยู่คนเดียวนะ” จินพูดบอกให้

หมอและแม่ของตนออกไปข้างนอก หลังจินพูดจนทั้งสองก็ออกไป

“นี้ตัวชั้นชื่อจินสินะอย่างน้อยก็จำชื่อตัวเองได้ละนะไม่ได้แย่ไปสะหมด”

จินพูดด้วยด้วยเสียงที่เบาและเบื่อน่าย “ถ้าให้ชั้นนอสอย่างนี้มันน้าเบื่อ

และก็ไม่มีเรื่องสนุกเลยและดูจากรางกายชั้นคงจะเดอนไม่ได้สินะ

ที่ขาไม่มีความรู้สึกเลยสักนิด ถ้าย้อนเวลาได้คงดี กลับไปแก้ไขสิ่งที่เกิด

ขึ้นกับชั้น” จินพูดและมองท้องฟ้าอะไรจะน่าเบื่อเช่นนี้

ZEYTCH

เขียนเมื่อวันที่

18 มิถุนายน 2560

นักเขียนมือใหม่