“แล้วไง! คุณก็เหมือนของกินมีใครบ้างที่กินของเดิมซ้ำๆกันทุกวัน คำแรกมันก็ชื่นมื่นน่าลิ้มลองเป็นธรรมดา คำที่สองก็ยังน่าพิสมัย แต่คำต่อๆไปใครจะยังกลืนมันลงละในเมื่อรู้รสชาติแล้ว เมื่อถึงเวลาก็ต้องหารสชาติใหม่ๆมาลอง...ใช่มั้ย” แววตาของเอ็ดเวิร์ดเปลี่ยนไป สีหน้าและแววตาของน้ำใสมันช่างเข้าได้กับคำพูดของเธอเสียจริง นี่เขาเกิดหวั่นไหวใช่เหรอเปล่าว่าเธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ ความเบื่อหน่ายอย่างงั้นเหรอ...
“ได้!!! ในเมื่อเธอเบื่อรสชาติที่ฉันอุตส่าห์ปรุงแต่งมันเพื่อเธอคนเดียว งั้นลองรสชาติใหม่ก็...แล้ว...กัน!”
อร้ายยยย!!! น้ำใสร้องดังลั่นเมื่อเอ็ดเวิร์ดกระชากผ้าขนหนูออกจากการปกป้องเรือนกายเปลือย ควับ!!! แรงเขากับแรงเธอมันเทียบกันไม่ได้หรอก ควับ!!! อีกผืนที่หลุดล่วงไปคือของเขา สองร่างเปลือยเปล่าแนบชิดกัน เมื่อน้ำใสพยายามจะหนีให้พ้นจากรัศมีไอร้อนของร่างกายเขาที่พวยพุ่งออกมากระทบพื้นผิวเนียนของเธอ
อื้ม! ความเครียดไปทุกอณูร่างกายเขาทำให้เรือนกายกำยำสูงใหญ่ของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนน่ากลัวแฝงความเซ็กส์ซี่ไม่น้อยเช่นกัน ฝ่ามือเล็กทั้งสองที่ดุนดันอยู่บนแผ่นอกเขาพยายามออกแรงดันให้เขาห่างๆเธอสักหน่อย เพราะเธอหายใจไม่ออก จะออกได้ยังไงในเมื่อเธอกลั้นหายใจไว้ ด้วยเหตุผลเดียวคือไม่อยากหวั่นไหวกับไออุ่นกลิ่นหอมประจำตัวเขาที่คุ้นเคยและเธอหลงใหลคลั่งไคล้จนโงหัวไม่ขึ้น
อื้มมมมม แต่เรี่ยวแรงเพียงไม้ซีกอย่างเธอจะชนะไม้ซุงอย่างเขาได้เหรอ เอ็ดเวิร์ดรัดวงแขนดึงร่างเล็กเข้ามาแนบแผ่นอกเหมือนเขาต้องการหล่อหลอมสองเรือนกายเป็นเนื้อเดียวกันเสียอย่างงั้น
เอ็ดเวิร์ด มาเยส เซนนิคอฟ วัยสามสิบ
ชาวรัสเซียที่เติบโตมากับครอบครัวมาเฟียที่เต็มเปี่ยมไปด้วยคุณธรรม แม้วิถีชีวิตของเขาไม่พ้นเส้นทางมาเฟีย แต่เขาก็มีคุณธรรมเป็นพื้นฐาน แต่เธอ น้ำใส ผู้หญิงคนที่สามในชีวิตที่เขาคิดว่าเธอจะยอมรับหัวใจของเขา แต่ในที่สุดเธอก็ทิ้งเขาไป หลังจากที่อยู่ร่วมเตียงกับเขานานกว่าหกเดือน การไปโดยไม่ลา ไร้เหตุผล
“น้ำใส ความรักที่ฉันมีให้กับเธอ มันทำให้เธอรู้จักฉันเพียงด้านเดียว คนมักมีสองด้านเสมอ ฉันก็เหมือนเธอที่มีทั้งด้านดีและด้านเลว เมื่อเธอเลือกที่จะดึงด้านเลวๆของฉันออกมา ฉันก็จะมอบมันให้เธอเพียงคนเดียว...น้ำใส ย้ำให้เธอไม่ลืมว่า เธอคือผู้หญิงที่เคยได้รักความรักจากคนอย่างฉัน”
น้ำใส ลูเธอร์
“อื้มมมมมม...”
เอ็ดเวิร์ดได้โปรดอย่าทำแบบนี้
น้ำใสน้ำตาไหลพราก เธอพยายามดิ้นรนให้หลุดจากการพันธนาการจากเชือกที่รัดข้อมือเธอไว้อยู่ด้านหลัง กับผ้าปิดปาก ที่รัดแน่นจนเธอปวดร้าวซีกแก้ม
ดวงตาแข็งกร้าวจ้องมาที่เธอ น้ำใสพยายามอ้อนวอนเขาทางสายตา
“อื้ม!” น้ำใสทำได้แค่ครางร้องเสียงในคอ เมื่อมือแข็งแรงของเอ็ดเวิร์ด บีบใบหน้าเธอ เขาเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ จับจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ
การคุ้มครองวรรณกรรมออนไลน์งานวรรณกรรม
เป็นงานที่ได้รับความคุ้มครองตามพ.ร.บลิขสิทธิ์พ.ศ. 2537
ซึ่งจะได้รับความคุ้มครองทันทีที่ได้สร้างสรรค์โดยไม่ต้องจดทะเบียนและเจ้าของลิขสิทธิ์มีสิทธิแต่เพียงผู้เดียวในการบริหารจัดสิทธิของตนซึ่งได้รับความคุ้มครองลิขสิทธิ์ตลอดอายุของผู้สร้างสรรค์กับอีกห้าสิบปีภายหลังผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตายถ้าผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคลลิขสิทธิ์ในงานนั้นจะมีอายุการคุ้มครองห้าสิบปีนับจากสร้างสรรค์หรือโฆษณาดังนั้นการกระทำอย่างหนึ่งอย่างใดแก่งานอันมีลิขสิทธิ์จะต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อนมิฉะนั้นอาจเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์
ได้แต่งขึ้นโดยจินตนาการของ
‘รุ่งอรุโณทัย’
เนื้อหา ชื่อ รูปภาพสถานที่ ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลใดทั้งสิ้น
Guest
