ซ่าๆ ครืนๆ
ท่ามกลางพายุฝนที่โหมกระหน่ำลงมา ยังมีร่างเล็กของเด็กสาววัย 7 ขวบ ภายใต้ชุดคลุมสีดำ ก้าวย่างไปเรื่อยๆไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เธอยังจำคำพูดของจูเลียได้ดี มันเป็นคำพูดที่แสนจะร้ายกาจก่อนที่รถม้านักโทษจะเคลื่อนออกจากเมืองหลวง 'ท่านหญิง....โอ้วววไม่ใช่สิ โรซาเนีย ในที่สุดทุกๆสิ่งที่เป็นของเธอ ก็ตกเป็นของฉัน'
ร่างเล็กหยุดก้าวเดินและแหงนมองท้องฟ้าซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยสีเทา ฝนยังคงกระหน่ำลงมาเรื่อยๆ หากไม่ใช่เพราะโดนกลุ่มนักฆ่าพวกนั้นลอบสังหาร เธอไม่ได้มาเดินท่ามกลางพายุฝนฟ้าคะนองเช่นนี้แน่ และเธอก็พอจะเดาออกว่าใครเป็นคนว่าจ้างนักฆ่า "น่าสมเพชที่สุด โง่กันทั้งดยุคและดัสเชส...เหอะ...สักวันฉันจะแก้แค้น...."
ฟุบ!
เอ่ยยังไม่ทันครบประโยคร่างเล็กก็ทรุดลงไปนอนกับพื้นดินทันที สติค่อยๆเลือนลางทุกที แม้จะพยายามฝืนร่างกายให้ลุกขึ้น ก็ไม่สามารถจะลุกขึ้นมาได้ ราวกับโดนบางอย่างตรึงเอาไว้ ก่อนจะสิ้นสติเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของม้าหลายตัวดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ และแล้วสติก็ดับลงไปในที่สุด ชายหนุ่มในผ้าคลุมสีขาวไร้ลวดลาย ควบม้าเข้ามาหยุดบริเวณที่มีร่างใต้ผ้าคลุมสีดำสลบอยู่ เขาตวัดตัวลงจากหลังม้าก้าวเดินเข้าไปหาร่างเล็ก คนอื่นๆที่ตามมาในฐานะองค์รักษ์ยังคงอยู่บนหลังม้า พลางสอดส่องสายตาไปทั่วบริเวณอย่างรอบครอบ เพื่อคุ้มกันชายหนุ่มในผ้าคลุมสีขาว
นัยตาสีอเมทิสกวาดสายตามองสำรวจร่างเล็ก ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นอุ้ม ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มราวกับมีเรื่องสนุก ชายหนุ่มส่งตัวหญิงสาวขึ้นบนหลังม้า พลางตวัดกายขึ้นมาตาม เขาจัดให้ร่างบางพิงมาที่อกแกร่งของตน ไม่นานชายหนุ่มและเหล่าองค์รักษ์ก็ควบม้ากลับไปยังแผ่นดินของตน
'อย่าได้เสียใจภายหลังก็แล้วกัน ราชาแห่งสเวน'
-----------To be continued----------
เกริ่นนำก็แค่นี้ล่ะเนาะ ไม่ได้เยอะไรอิอิ
Guest
