เสียงโห่ร้อง ดังกึงก้องไปทั่วสนามประลอง รอยเลือดสาดกระจายไปทั่วทั้งสนาม ทั้งรอยเก่าที่แห้งกรังและรอยใหม่ที่ยังคงเปียกชื้นอยู่บนพื้น กลุ่มคนที่อยู่ภายในสนามต่างพยายามฆ่าฟันฝ่ายตรงข้าม เสียงเชียร์โห่ฮาดังขึ้นทุกครั้งที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้รับบาดแผล จนกระทั้งผู้ที่อยู่ในสนามเหลืออยู่คนสุดท้าย เสียงโห่ร้องเรียกชื่อของผู้ชนะก็ดังกึกก้องไปทั่วอัฒจันทร์
"คีร่า!"
"คีร่า!"
"คีร่า!"
หญิงสาวหอบหายใจเเรงเนื่องจากการต่อสู้ที่เพิ่งผ่านมาสองหูฟังเสียงที่เรียกชื่อตนเองอย่างรู้สึกสะอิดสะเอียน เมื่อปรับลมหายใจได้ครู่หนึ่ง เจ้าของนามก็เงยหน้ามองไปทั่วบริเวณ เหล่าผู้คนที่อยู่บนอัฒจันทร์แล้วกู่ร้องเรียกชื่อเธอ พวกมันเหล่าสัตว์ร้าย พวกมันเดินสองขาเช่นมนุษย์ สวมเสื้อผ้าเช่นมนุษย์ แต่รูปลักษณ์ภายนอกนั้นกลับมีส่วนที่เป็นขนขึ้นเต็มกรอบหน้าคล้ายแผงคอ บนศรีษะมีเขาคล้ายเขาแพะโผล่ออกมาคู่หนึ่ง พวกมันมีร่างกายสูงใหญ่ราวกับนักรบไวกิ้ง นั่นคือจินตนาการเปรียบเทียบที่เธอพอจะนึกออก
สายตาที่หญิงสาวใช้กวาดมองนั้นแข็งกร้าวราวสัตว์ป่า หากเป็นเมื่อก่อนคงไม่มีใครจะคิดว่า คนอย่างเธอจะทำสายตาเช่นนี้ได้ จากเด็กสาวธรรมดา ที่ใช้ชีวิตปกติ จะกลายมาเป็นนักสู้ เป็นสัตว์ป่าที่ดุร้าย เพื่อรักษาชีวิตให้รอดจนถึงที่สุด หากไม่ใช่เพราะพวกมันเจ้าพวกอสูรกายพวกนี้ที่โผล่มาจากที่ไหนก็ไม่รู้พวกนี้ล่ะก็ เธอคงยังใช้ชีวิตปกติต่อไปเรื่อยๆกับครอบครัวของเธอเหมือนทุกวัน เธอจะไม่ต้องทำเรื่องโหดร้ายแบบที่ผ่านมา
ต้องมีชีวิตอยู่
เพราะเธอสัญญาไว้แล้ว
เพราะเธอต้องอยู่เพื่อคนที่เธอฆ่าไป
เธอต้องยิ้ม
เพราะนั่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะส่งไปถึง
เพราะเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เธอทำได้
แม้ไม่รู้ว่า เธอจะมีชีวิตได้ถึงเมื่อไหร่ แต่จนวินาทีสุดท้าย เธอก็จะไม่มีวันยอมแพ้
Guest
