กระต่ายหมายจันทร์

กาลครั้งหนึ่งณ. ป่าใหญ่... มีกระต่ายน้อยแสนโง่เขลา ขนฟูขาว ตัวเล็กๆ

มันตกหลุมรักสิ่งที่อยู่สูงเกินจะเอื้อม

พระจันทร์ดวงใหญ่สีเหลืองสดสวย

ส่องรัศมีสีนวลอบอุ่น เหนือท้องฟ้ามืดมิด

ทุกค่ำ... ทุกคืน

กระต่ายตัวน้อยเฝ้ามองอย่างเงียบๆ ดูการเปลี่ยนแปลงของสิ่งที่รัก

พระจันทร์ดวงใหญ่เล็กลงทุกวัน จนหายลับไป

แล้วกลับมาใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนสว่างเฉิดฉาย

มันไม่อยากทำเพียงแค่เฝ้ามองอีกแล้ว

มันไม่อยากเงยหน้ามองท้องนภาที่ไร้จันทร์

กระต่ายน้อยกระโดดไปยังหน้าผาตระหง่าน สูงเสียดเทียมจันทร์

มันทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ปีนขึ้นผาด้วยอุ้งเท้าเล็กจ้อย

เจ็บปวดทรมาน เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส

แต่เพื่อให้ได้เคียงข้างสิ่งอันเป็นที่รัก ทุกอย่างจึงดูเล็กน้อย

...กระต่ายโง่งมร้องไห้สุดเสียง...

มันมาถึงยอดผา แต่อนิจจา...จันทร์ยังสว่างจ้าเหนือขึ้นไป

ร่างเล็กๆ อ่อนล้าเกินกำลังทานไหว

มันทรุดตัวลงเงยหน้ามองขึ้นไป

พระจันทร์สดสวยดวงใหญ่...ได้โปรดโน้มลงมาที

พระจันทร์คืนนี้ลอยเด่นกระจ่างเหนือม่านฟ้าสีเข้ม ทอแสงสีเหลืองนวลกระจ่างตา กระต่ายตัวน้อยนั่งมองลูกกลมๆ นั้นอยู่ในมุมหนึ่งของบ้านไม้โทรมๆ แม้ความเจ็บจากหน้าท้องที่ยังแล่นริ้วให้นิ่วหน้า ก็ยังไม่สามารถทำให้สองตาละจากฟากฟ้าเบื้องบนได้

กระต่ายชอบกลางคืนที่สุด

เพราะพระจันทร์นั้นอบอุ่น และใจดีที่จะอยู่กับกระต่ายทุกค่ำคืน ถึงจะมีหนีหน้าไปบางวัน แต่กระต่ายรู้ว่าพระจันทร์คงเหนื่อย กระต่ายก็เหนื่อยเหมือนกัน...ถ้าได้ขึ้นไปอยู่บนนั้นบ้าง จะได้เห็นกันทุกคืนหรือเปล่านะ? กระต่ายอยากจะนั่งมองพระจันทร์ใกล้ๆ อยากจะถามว่าเหงาหรือเปล่า? อยากเล่นด้วยกันมั้ย?

จันทร์จ๋า...

ต้องทำยังไงถึงจะรับกระต่ายไปอยู่ด้วย? ต้องเป็นเด็กดีแค่ไหนพระจันทร์ถึงจะเห็นใจ...

จันทร์จ๋า...

กระต่ายเหนื่อยจังเลย

_____________________________________________________________________________________

https://www.facebook.com/crazyMELLOW