พิษรักนางมารร้าย(จบแล้วจ้าไม่ติดเหรียญด้วย)

แนะนำตัวละครหลัก



มัสซี

"เซ็กซี่มัสซี" นั่นคือฉายาและสโลแกนของฉันเอง ฉันสวยรวยและมีแทบทุกอย่างที่ใครๆก็ต้องการ ส่วนพี่ตะวันเค้าเป็นคู่หมั้นของฉันที่ผู้ใหญ่หมายตามาตั้งแต่เด็กเพราะฉะนั้นเค้าจะต้องมีฉันเป็นเจ้าสาวเพียงคนเดียวเท่านั้นไม่ใช่ยัยอิงฟ้าหน้าจืดที่ใครๆก็มองว่าหล่อนเป็นนางฟ้านั่น

"ฮึกกกก ไม่เอาอย่าทิ้งมัสไว้ที่นี่คนเดียว! ฮึกกกก มัสขอโทษที่ใช้อารมณ์มากเกินไป ฮืออออ อย่าเกลียดมัสนะคะพี่ตะวัน ฮืออออ"



ตะวัน

เค้าเกลียดนักการคลุมถุงชนอะไรนั่นนี่มันสมัยไหนกันแล้วทำไมเค้าต้องยอมแต่งงานกับเด็กเอาแต่ใจทำตัวเป็นนางมารร้ายแบบยัยเด็กนั่นด้วย เด็กนั่นต่างจากอิงฟ้าลิบลับที่อิงฟ้าช่างน่ารักและใสซื่อไม่ได้แก่แดดแบบยัยมัสซีสักนิด

"แค่ก้อนเลือดก้อนเดียวที่เกิดมาเพื่อเป็นมารหัวขนฉันไม่คิดจะเก็บมันไว้หรอกนะ! ถ้าเธออยากให้มันเกิดมาก็ได้นะแต่ฉันจะไม่มีวันรับมันเป็นลูกแน่เหมือนๆกับที่ฉันจะไม่มีวันรักเธอ!"



อิงฟ้า

ฉันรักพี่ตะวัน... แต่ถ้าจะพูดให้ถูกก็คงรักเงินและความร่ำรวยของเค้าต่างหากล่ะถึงเค้าจะเจ้าชู้แค่ไหนเค้าก็รักฉันที่สุดเช่นกันและฉันจะต้องมีทุกๆอย่างเหนืออีมัสซีให้ได้ในสักวัน

"อีกไม่นานฉันก็จะมีทุกๆอย่างแบบแกแล้วอีมัสซี! ฉันกำลังจะมีทุกๆอย่าง หึๆ!"



ฟูจิ

ผมเป็นน้องรหัสของพี่มัสซีถึงแม้พี่เค้าจะเรียนจบแล้วแต่ผมก็ยังคงเป็นน้องรหัสพี่เค้าเสมอผมทนเห็นพี่มัสเสียใจซ้ำๆเพราะผู้ชายน่าโง่คนนั้นจนเจ็บแทบตายเพราะอะไรนะหรอ? เพราะผมรักพี่มัสซีไงล่ะหลงรักเธออย่างหมดหัวใจ

"ถ้าพี่ตายไปเค้าก็ไม่รักพี่ขึ้นมาหรอกนะครับเค้าจะเเค่รู้สึกผิดและทราบซึ้งกับการตายของพี่สักพักแต่สักวันเค้าก็ลืมพี่ไป! เลิกโง่สักที! อย่าทำแบบนี้ให้กับผู้ชายห่วยๆคนนั้นเลยครับ!"



ของขวัญ

หนูเป็นลูกของคุณแม่มัสกับคุณพ่อตะวันแต่คุณพ่อไม่เคยมาหาคุณแม่กับน้องของขวัญเลย

ตัวอย่างนิยายบางตอน

"อะ อื้อออ อย่าซุกซนสิคะคุณตะวัน!"

"อื้มมม"

"คุณตะวันขาา อื้อออ"

มัสซีที่กำลังเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตูห้องนอนถึงกับชะงักค้างที่ได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องด้านในอีกฟากของบานประตูก่อนจะยืนฟังจนแน่ใจจึงเปิดประตูเข้าไปทันที ภาพของสามีของหล่อนกำลังเปลือยเปล่าท่อนบนค่อมทับเลขาหน้าห้องในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยปรากฎขึ้นอย่างน่าเจ็บใจ

"ฮึกกก พี่ตะวัน!"

น้ำตาที่เคยตั้งใจว่าจะไม่มีทางให้ไหลต่อหน้าชายหนุ่มร่วงหล่นลงมาเองโดยอัตโนมัติจากความผิดหวัง

"ออกไป! ฉันกับลีน่าเรายังไม่เสร็จธุระ!"

"ฮึกกก ธุระแบบไหนกันคะที่ต้องลากมันมานอนคุยบนเตียงนอนของเรา! ฮึกกก มานี่เลยนะอีลีน่า!"

หญิงสาวหันไปถามกับชายที่หล่อนมอบดวงใจให้ทั้งน้ำตาด้วยความน้อยใจก่อนจะตรงเข้าไปฉุดกระชากลากลีน่าลงจากเตียงของหล่อนกับชายหนุ่มอย่างบ้าบิ่น

"อีหน้าด้าน! แกก็รู้ว่าเค้าแต่งงานแล้วแล้วแกยังจะมายุ่งกับเค้าทำไม!"

เพี๊ย!

ฝ่ามือขาวสะอาดปะทะหน้าลีน่าอย่างจังก่อนหล่อนจะใช้นิ้วเรียวเช็ดเลือดของตนที่มุมปากแล้วส่งรอยยิ้มอย่างเหนือกว่าให้กับมัสซี

"ทีแกล่ะอีผีบ้าผู้ชายเค้าไม่รักยังจะยื้ออยู่ได้แกสิหน้าด้าน! ถ้าเค้ารักแกเค้าคงไม่ลากฉันมากินถึงที่นี่หรอกนะเรียนมาตั้งสูงแต่ไม่มีสมองชั่งน่าสงสารจริงๆ!"

"กรี๊ด!"

เพี๊ย! เพี๊ย! เพี๊ย!

มัสซีลงมือเหวี่ยงฝ่ามือใส่หน้าลีน่านับครั้งไม่ถ้วนตามแรงอารมณ์

"โธ่เว้ย! ออกไปไงวะฟังไม่รู้เรื่องรึไงห๊ะ!"

ผลั่ก! ตุบ!

ชายหนุ่มที่เห็นลีน่าเสียเปรียบอยู่มากกล่าวขึ้นอย่างเหลืออดก่อนออกเเรงผลั่กมัสซีที่กำลังนั่งค่อมลีน่าออกอย่างแรง

"ฮึกกก เป็นห่วงมันมากหรอคะพี่ตะวัน?"

หญิงสาวเอ่ยถามเค้าด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ

"ฉันเป็นห่วงทุกคนนั่นแหละที่ไม่ใช่เธอ! ออกไปได้ละน่ารำคาญ!"

หญิงสาวถูกเหวี่ยงออกจากห้องนอนของหล่อนกับเค้าจนล้มพับหากแต่คนใจร้ายกลับไม่สนใจสักนิดรีบปิดประตูใส่หน้าหล่อนทันที

ดราม่าเหมือนเดิมจ้าาา

>> เคยติดอันดับการเข้าอ่านสูงสุดเป็นอันดับที่ 2 ด้วยนะคะ <<