=pl=# บทนำ
=pl= * *=pl=ย่าน=pl=ใจกลางเมืองกรุงเทพฯคราคร่ำไปด้วยผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมารถมากมายสันจรไปมาตามท้องถนนดูสับสนวุ่นวายไปหมดในขณะนั้นเอง ที่ตรอกซอกซอยที่มืดมิดนั่นเองได้มีหญิงสาวผู้หนึ่งดูเหมือนกำลังวิ่งหนีอะไรซักอย่างที่น่ากลัวเธอวิ่งหนีไม่ได้หยุดพักวิ่งมาได้สักพักจึงหยุดพักหอบแฮกๆเอาอากาศเข้าปอดเมื่อเห็นว่าพวกนั้นยังตามมาไม่ทันสักพักจึงออกตัววิ่งออกมาอีกครั้งแต่ทันใดนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น"ปัง!"หญิงสาวหยุดนทางอยู่กับที่"อึก!?"ยกมือบางอันสั่นเทาค่อยมากดลงที่แผลที่เธอถูกยิงค่อยๆหันหน้าไปเห็นผู้ชายที่เธอรักที่สุดไว้ใจที่สุด"หึๆ..ในสุดก็หยุดวิ่งแล้วสินะ..ถึงจะวิ่งไปก็เหนื่อยเปล่านะ...ฟ้าคราม""อึก!...เชน..น.นายทำแบบนี้..ไปทำไมๆทำกับฟ้าอย่างนี้!!...ที่ผ่านมาคืออะไรค่ะเชน..ที่คุณมาทำดีด้วย..มาทำให้รัก...คุณต้องการอะไร!..อึก"ฟ้าครามหญิงสาวหน้าตาสะสวยหอบหายใจติดๆขัดๆน้ำตาไหลเธอกระอักเลือดออกมารู้สึกปวดร้าวไปทั้งกายแต่ที่เจ็บมากที่สุดคือหัวใจที่ทันแหลกสลายเพราะคนที่รักและเธอไว้ใจมากที่สุด"หึ..ฟ้าครามคุณมันโง่..แค่นี้ยังไม่รู้อีกหรอ..ยังไงๆวันนี้คุณก็ต้องตายอยู่ดี..ผมจะบอกให้เอาบุญก็ได้"//เชนยกยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม"ผมต้องการมาดก..แล้วบริษัทคุณไงจากนี้ไม่ต้องห่วงแล้วนะ..ฟ้าครามผทจะดูแลให้เอง"//เร็งปืนกระบอกสีดำที่มันเงาสะท้อนแสงในเงามืดก่อนจะเสยะยิ้มแล้วเหนี่ยวไกปืนที่ศีรษะ"ปังง!!!!"ฟ้าครามหลับตาลงช้าพร้อมอธิฐานถ้าชาติหน้ามีจริวเกิดเป็นสัตว์ก็ดีจะได้ไม่ต้องมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นก่อนที่สติจะดับวูบ