พายุทรายสวาท

“ท่านคงลืมไปสินะว่าเม็ดทรายเล็กๆ อาจทำให้ท่านตาบอดได้หากมันเข้าตาท่าน” เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระหญิงสาวก็ท้าทายเจ้าแห่งพายุทันทีโดยที่ไม่รู้ตัวสักนิดว่าตัวเองได้ปลุกอารมณ์ใคร่ของท่านชายขึ้นมา

“งั้นรึ เข้ามาสินัจมีย์ ฝีมือเจ้ามีแค่ไหนกันเชียว” ท่านชายฮัยซูมฮ์ท้าทาย ก้าวลุกเดินเข้าไปหาร่างบางช้าๆ มือใหญ่คว้าเนื้อผ้าขาดติดมือมาด้วย ยิ้มเหี้ยมหื่นกระหายมุมปาก

นัจมีย์เพิ่งรู้ตัวว่านางถูกเขาจับแก้ผ้าร่างบางถอยหนีจนหลังติดผนังห้อง นางสะบัดชุดที่ขาดวิ่นออกแล้วกระโจนเข้าหาร่างของท่านชายฮัยซูมฮ์ขาเรียว มือบางเตะต่อยเท่าที่เรียนรู้มาแต่ทุกครั้งท่านชายฮัยซูมฮ์หลบได้หรือไม่ก็รับได้ง่ายๆ ด้วยมือข้างเดียว บางครั้งก็กดจูบลงบนหลังมือ ข้อเท้าที่ยกขึ้นหมายเตะร่างของเขาท่านชายถอยร่นกลับมาที่เตียงทำเหมือนจะพ่ายแพ้แต่มันคือกลอุบายง่ายๆเพื่อหลอกล่อศัตรูเท่านั้นเขารอจังหวะที่นางรุกหนักๆ แล้วแกล้งล้มหงายหลังลงบนเตียง