ไร่สายลม (ชื่ออย่างไม่เป็นทางการ)(จบแล้ว)

ร้อน ร้อนมาก สมแล้วที่เป็นอากาศเมืองไทย ต่อให้หน้าหนาวก็ยังร้อนสำหรับผม นี่ผมอยู่บนถนนเมืองไทยเหรอนึกว่าอยู่ดาวอังคาร มีแต่หิน ผมจะเป็นลม เดินลากกระเป๋ามาได้ร่วมชั่วโมงท่ามกลางแดดร้อนแรงของเมืองไทย นี่ผมอยู่ส่วยไหนของโลกเนี้ย ทำไมไม่มีรถผ่านมาชักคัน โว้ยยยย จะเป็นลมตาย ผมลากกระเป๋าไปที่ร่มไม้ใหญ่ข้างถนนก่อนที่จะนั่งลงบนกระเป๋าเดินทาง  สายลมอ่อนๆช่วยให้ผมเย็นสบายขึ้น กลิ่นดินกลิ่นหญ้าทำให้ผมผ่อนคลายนี่ผมคงคิดถูกแล้วสินะที่มาที่นี่ทำไมผมมาที่นี่นะเหรอ ต้องย้อนกลับไปสองอาทิตย์ที่แล้ว อืม จะพูดยังไงดี ผมอาศัยอยู่กลับพ่อแม่บุญธรรม จะว่าเป็นพ่อแม่บุญธรรมก็ไม่ใช่แต่เป็นเพื่อนรักของคุณแม่ ที่รักกันมากจนเหมือนพี่น้องพอทราบข่าวว่าคุณแม่เสียตอนนั้นผมอายุเพียงหกขวบ แล้วบรรดาญาติที่แสนดีของผมก็เข้ามาจัดการธุรกรรมของผมทุกอย่าง คุณแม่บุญธรรมเลยมาเพื่อรับผมไปอยู่ด้วย เพราะคำสั่งเสียของคุณแม่และความต้องการของคุณแม่บุญธรรม

ผมได้มาอาศัยที่บ้านนั้นแต่แล้วก็มีปัญหาเข้ามาผมเลยเลือกที่จะถอยออกมาเพื่อไม่ให้พี่ชายที่ผมรักและคุณแม่คุณพ่อต้องลำบากใจจากการโดนบีบบังคับ ผมเลือกที่จะกลับมาที่จังหวัดบ้านเกิด

ผมเริ่มต้นใหม่จากที่นี่ ที่ไร่สายลม

แค่กๆเอาเรื่องใหม่มาลงฉลองวันเกิด ฝากติดตามด้วยนะคะ

ตามนิยายได้ที่ เพจ letter123 นะคะ ฮ่าๆๆๆ