อื้อ...
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง เนื่องจากเสียคนอาน้ำในห้องน้ำ สิ่งแรกที่เห็นคือเพดาน เอ๊ะ นี่ใช่เพดานผมหรอ คิดได้ดังนั้นผมจึงรีบมองไปรอบๆ
"เห้ยยยย! เหี้ยแล้วไง ที่นี่ที่ไหนวะเนี่ย"
ผมรีบลุกขึ้นนั่งแต่ความรู้สึกโหวงๆก็แทรกเข้ามา
เหี้ยตัวที่2 เสื้อผ้าผมไปไหนหมด หรือว่า?! เอ๊ะ แต่กูไม่เจ็บตูดนี่หว่า
ผมรีบลุกออกมาจากเตียง
"หรือว่ากูจะได้กับผู้หญิงวะ แต่ห้องนี้มีแต่เสื้อผ้าปผู้ชายนี่หว่า ผมพึมพำกับตัวเอง คิดแล้วคิดอีกแทบจะควักสมองออกมา แต่ก็...คิดไม่ออกครับ
ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
ผมรีบใส่เสื้อผ้าและสำรวจตัวเองหน้ากระจกบานใหญ่ในห้องแต่ก็ไม่พบความผิดปกติใดๆ
ในใจตอนนี้มีคำเดียวครับ คือ "กลัว "
ผมกลัวครับกลัว่า
1 ผมจะเป็นฝ่ายได้เค้า
2.กลัวว่าคนนันจะเป็นผู้หญิง
3.แล้วถ้าผมได้กับผู้ชายล่ะ อี๊ ผมไม่อยาดต้องรับผิดชอบใคร ตอนนี้ผมพึ่งจะ18 อนาคตกว้างไกล ผมยังมีข้อผูกมัดไม่ได้จริงๆ ผมยังอยากมีชีวิตโสดซิงขิงเกอร์เบล
ผมรีบใส่เสื้อผ้าวิ่งด้วยความเร็วแสง ออกไปจาก
ผมยืนอยู่หน้าประตูห้องมองซ้ายมองขวาก่อนจะยกมือไหว้แล้วพูดว่า เห็นเลขห้อง"อย่าได้เจอกันอีกเลยนะครับ 407 อโหสิให้ผมด้วย "
สวัสดีจ้านักอ่านทุกคน เราแทนตัวเองว่าแว่นดำนะ
นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเราเอง เป็นแนวชายรักชายนะ
หวัังว่าทุกคนจะชอบมันนะ เป็นกำลังใจให้เราด้วย มีข้อติชมอะไรใส่มาเต็มๆเลยนะ