เชลยรักชาวี

“เลวมาก! กอบัว เธอรู้อยู่แล้วว่าพีระมีคู่หมั้นกำลังจะแต่งงานยังกล้าคิดอะไรกับพีระอีก”

ร่างบางในอ้อมแขนสั่นสะท้านกับเสียงเข้มตวาดยังไม่เคยเห็นเขาโกรธอะไรขนาดนี้มาก่อน ครั้งนี้เหมือนจะฆ่าเธอให้ตายคามือ

“บัวไม่ได้เลวนะคะ บัวไม่ได้คิดจะทำให้พี่พีกับคุณมุกทะเลาะกันเลย”

“ยังจะมาแก้ตัวอีกเหรอ เมื่อกี้ยังบอกคิดถึงกับเป็นห่วงน้องชายฉันอยู่เลย” ชาวีก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าที่รู้สึกเจ็บจี๊ดในหัวใจนี้เพราะว่าเธอทำให้มุกดาเจ็บปวดหรือเพราะอะไรกันแน่ ความรักที่มีต่อมุกดามันทำให้เขาคิดไปว่าทั้งหมดที่ทำอยู่เพื่อให้คนรักมีความสุข

“บัวไม่ได้แก้ตัวนะคะคุณวีไม่เข้าใจความรู้สึกของบัวหรอก” คนอย่างเขาเย็นชาแบบนี้จะรู้สึกอะไรกับความละเอียดอ่อน

“ทำไมฉันจะไม่เข้าใจ เธอกำลังจะทำให้มุกดาเลิกกับพีระแล้วมาคบกับเธอใช่ไหม!!”

“เปล่าเลยนะคะ บัวไม่ได้คิดแบบนั้น”

“ผู้ชายมีมากมายทำไมเธอไม่เลือก ทำไมต้องเป็นไอ้พี!”

ยิ่งเขาโมโหมากเท่าไหร่ก็ยิ่งใช้น้ำเสียงดุเข้มน่ากลัวใส่เธอมากเท่านั้น กอบัวแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เธอไปทำอะไรให้เขาโกรธเคืองถึงได้มาลงกับเธอขนาดนี้ นัยน์ตาที่มองเธอช่างเต็มไปด้วยความเกลียดชังหญิงสาวเห็นแล้วมันเกินกว่าคำว่าเจ็บปวดมากที่สุด ไม่คิดเลยว่าชาวีจะเกลียดเธอได้ถึงขั้นหาเรื่องใส่ร้ายเพื่อให้ความเกลียดมันเพิ่มขึ้น

“เพราะพี่พีไม่เหมือนคนอื่น” น้ำตาที่เก็บกลั้นไว้หลั่งรินออกมาอาบสองแก้มช้าๆ แต่มันกลับไม่ได้รับความสงสารจากคนตัวโตเลย

“เลือกฉันสิกอบัว ฉันนี่ไงพี่ชายพีระทำไมไม่เลือก หรือคิดว่าสมบัติทั้งหมดจะต้องตกอยู่ที่นายพีใช่ไหมเลยต้องรีบจับมันไว้ ถึงมันจะแต่งงานเป็นเมียน้อยมันก็เอา!”