"เธอ" ทำทุกอย่างเพื่อ"ชาติ"
"เขา"ทำทุกอย่างเพื่อ"อยู่กับเธอ"
เธอเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่ในเงา
เขาเลือกที่จะดึงเธอขึ้นมา
เธอและเขาจะทำอย่างไรกับความรักที่มีอุปสรรคมากมาย
อายุ อาชีพ อุดมการณ์ คำสัตย์สาบาน นี่คือสิ่งดึงเธอจากเขา
เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้มีเธออยู่ในชีวิต
ความรักที่เริ่มก่อตัวขึ้นเมื่อสิบปีก่อน
จากเด็กชายอายุแปดขวบที่หลงรักรักเธอเพียงสบตา
สิบปีต่อมาเขาจึงเลือกพันธนาการเธอไม่ให้ไปไหนด้วยชีวิตของเขาเอง
คำโปรย
เด็กหนุ่มวัยแปดขวบยืนดูรูปอาทิตยากรที่ยังไม่เก็บไปอย่างสำรวจผู้หญิงผมบรอนด์ในชุดทหารเรือฉากหลังคือธงชาติอเมริกา ผู้หญิงคนนี้มีใบหน้ารูปหัวใจคิ้วเข้มเรียวสวย ดวงตากลมโตสีฟ้าน้ำทะเล จมูกโด่งเป็นได้รูป ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อไม่เล็กไม่ใหญ่ ผิวขาวเนียนละเอียดติดไปจนซีด ทุกอย่างที่เป็นผู้หญิงคนนี้ บอกได้คำเดียวว่า สวย สวยเกินไปด้วยซ้ำราวกับนางฟ้าในภาพวาด
“ มองอย่างนั้นชอบหรือ ฟรานซิส ” เสียงติดจะทุ้มเรียกเด็กน้อยที่ยืนดูรูปอย่างไม่กระพริบให้มาสนใจคู่สนทนา
“ เปล่าฮะ แค่…เธอสวยดีนะ สวยราวกับไม่ใช่คนเลย อืม ราวกับนางฟ้าฮะ ”
“ นั้นสินะ แถมอายุยังน้อยอยู่ด้วย น่าเสียดาย ”
“ คุณพ่อชอบหรือฮะ ไม่ได้นะ ฟรานชอบก่อน ”เด็กน้อยหน้าบึงพลางพูดประโยคที่คนฟังถึงกลับอมยิ้ม
“ ถึงพ่อชอบ ก็ไม่ทันแล้ว เพราะเธอไม่อยู่แล้ว คงจะอยู่กับพระผู้เป็นเจ้าอย่างสงบแล้ว ” คู่สนทนาพูดพลางมองหน้าลูกชายตัวน้อยที่บูดบึงขึ้นเรื่อยๆ
“ แต่ฟรานรู้สึกว่าเธออยู่แถวนี้ แล้วกำลังจ้องมองพวกเราอยู่เลยนะฮะ ” ใช่ฟรานซิสรู้สึกอย่างนั้นจริง รู้สึกเหมือนเธออยู่รอบๆ
“ คงจะเป็นวิญญา…” “ อาเธอร์ กลับกันเถอะค่ะ ” ชายหนุ่มพูดไม่ทันจบเสียงใสก็ดังขึ้นไกลๆ พร้อมกับร่างเล็กเดินมาหยุดข้างหน้าแล้ว
“ ครับ ที่รัก ” ชายหนุ่มพูดเสียงหวานจนลูกชายอย่างฟรานซิสต้องเบ้หน้าไปอีกทางอย่างหมั่นไส้ แต่กลับกลายเป็นไปสะดุดกับร่างหญิงสาวสวมเสื้อโค้ตสตรีสีดำที่หน้าตาเหมือนกับรูปของอาทิตยากรราวกับตัวจริงหลุดออกมายืนอยู่ด้านนอกรั้วของสุสานสายตาจับจ้องไปที่ครอบครัวโคเว่นที่ยืนส่งแขกอยู่ มันช่างงดงามราวประติมากรรมแม้ดวงตาที่สื่อออกมาจะเศร้าเพียงไรก็ตาม เด็กชายฟรานซิสไม่อาจละสายตาจากหญิงสาวตรงหน้า ทำไมเขาอยากอยู่ตรงนี้ เวลานี้ไปตลอดเลยนะ
‘ อ่า…ใจเต้นแรงจัง’
ดูเหมือนเธอคนนั้นจะรู้ถึงสายตาที่มองมายังตน หญิงหันมามองตามสัญชาตญาณ เห็นเพียงเด็กชายตัวน้อยที่จ้องเธอตาไม่กระพริบ ถึงจะห่างกันถึงเพียงนี้เธอกลับสังเกตหน้าตาของเด็กชายได้อย่างชัดเจน
‘เป็นเด็กที่หล่อเกินไปนะนั่น’
หญิงสาวหยิบแว่นกันแดดทรงสวยที่เหน็บไว้มาสวมแล้วเดินจากไปช้าๆ เส้นผมสีบรอนซ์ที่ไม่ได้รวบไว้ปลิวสยายด้วยลมหนาวพัดผ่านกายไปราวกับบอกลา
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องแรกแรกของไรท์ค่ะเป็นแนวรักโรแมนติก ไรท์จะอัพในdek d ด้วยฝากผลงานของนักเขียนไร้ชื่อคนนี้ด้วยนะค่ะ ว่างๆ ก็เม้นให้กำลังใจกันหน่อยนะค่ะ รักรีดทุกคนค่ะ
Guest
