เป็นผลงานเรื่องที่ สาม ของไรท์แล้วนะคะ
ใครที่ชอบงานเขียนของไรท์ อย่าลืมติดตามนะคะ
ตอนที่ 13 คือ ตอนอ้อมกอดรักนะคะ ไรท์เขียนตัวเลขตอนผิด
บางช่วงตอน จากอดีตรักบาดาลใจ ดราม่าเข้ม ตบจูบแต่แสนรัก
"เห็นแก่ตัว แล้วคุณจะให้เพชรเป็นอะไรสำหรับคุณ ชู้ มือที่สาม หรือเป็นคนแก้เหงา เพชรคงไม่ลดตัวลงไปดูถูกตัวเองขนาดนั้นหรอกนะ" เพชรไพลินตวาดออกไปเสียงดังพร้อมทั้งดึงข้อมือของอีกคนรั้งเข้ามาหาตัวเธอ
"พี่ไม่ได้ต้องการแบบนั้น พี่แค่อยากจะอยู่กับเพชรเป็นครั้งสุดท้ายเท่านั้น เพราะอาทิตย์หน้าพี่. เอ่อ...พี่จะแต่งงานแล้ว" เจติยาจำต้องบอกความจริงให้เพชรไพลินรู้ เธอรู้สึกใจหายที่พูดออกไปแบบนั้นน้ำตาของเธอเริ่มคลอขึ้นมาด้วยความรู้สึกสับสนและอึดอัด น้ำเสียงที่พูดออกมาไม่เต็มเสียงหนัก
เพชรไพลินถึงกับจุกจนเธอพูดไม่ออก เมื่อรู้ว่าเจติยาจะแต่งงาน มันช่างรวดเร็วเหลือเกินสำหรับเธอ นี่ใช่ไหมคือสิ่งตอบแทนความรักของเธอที่มีให้ผู้หญิงตรงหน้า คนที่เคยบอกว่าจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด คนที่ตัวเธอเองเคยอยากจะใช้ชีวิตด้วย เพชรไพลินมองหน้าเจติยาด้วยหัวใจที่แตกสลาย คนที่เธอรักบอกออกมาว่ากำลังจะแต่งงาน มันเจ็บจนเธอแทบจะทนไม่ไหว ความไม่พอใจที่มีอยู่แล้วยิ่งผลักดันให้อารมณ์โกรธเกลียดยิ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก
"ที่แท้ ที่คุณมาตามหาก็เพราะว่าเหงาหรือว่าอยากให้สนองความต้องการเป็นครั้งสุดท้ายมากกว่ามั้ง"เพชรไพลินหรี่ตามองไปที่ดวงตาของเจติยา พร้อมทั้งเอ่ยคำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามเจติยาอย่างร้ายกาจ
"เพชร มันจะมากเกินไปแล้วนะคะ ที่พี่คบกับเพชรไม่ใช่เพราะเรื่องอย่างว่า แต่ที่พี่มาก็เพราะพี่ระ...." คำว่ารักของเจติยาจมหายไปพร้อมรอยจูบที่อีกคนมอบให้ เพชรไพลินบดขยี้ริมฝีปากของเจติยาอย่างแรง ตอนนี้เจติยาได้แต่พยายามผลักอีกคนให้ห่างจากตัวเธอ เพราะความรุนแรงที่อีกคนกระทำต่อเธอเหมือนไม่ใช่เพชรไพลินคนเก่าที่เธอเคยรัก
"อื้อ ปล่อยนะเพชร อย่ามาทำแบบนี้" เจติยาผลักเพชรไพลินให้ออกห่างจากตัวเธอ
"แล้วที่มาหาไม่ได้ต้องการแบบนี้หรือไง มาอ่อยถึงที่ขนาดนี้ ถ้าไม่ต้องการเรื่องอย่างว่าจะมาทำไม แต่ถ้าอยากได้จะได้สนองให้เป็นครั้งสุดท้าย" เพชรไพลินขยับเข้าใกล้เจติยาอีกครั้ง
เพียะ!!!!! เสียงฝ่ามือของเจติยาที่ฟาดลงบนหน้าสวยของเพชรไพลินด้วยความไม่พอใจที่เพชรไพลินพูดดูถูกเธอจนน่าเกลียดเกินไปทำมห้เจติยารู้น้อยใจขึ้นมา
"พี่ไม่เคยคิดเลยนะว่าเพชรจะคิดกับพี่แบบนี้ ที่พี่มาก็เพราะพี่.....ช่างมันเถอะมันคงไม่มีประโยชน์อะไรต่อไปแล้วที่จะพูด ที่จะอธิบาย ในเมื่อพี่ไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของเพชรได้" เจติยาได้แต่ถอนหายใจออกมา แล้วทำท่าเหมือนจะเดินออกจากห้องไป
"จะไปไหน อยู่ๆมาตบหน้ากันแล้วจะเดินจากกันไป คุณนี่ใจร้ายไปถึงไหน หลอกให้รักแล้วก็มาทิ้งกัน ใจคุณมันทำด้วยอะไร มันคงไม่มีความรู้สึกเลยสินะ หรือว่าทำบ่อยจนเป็นนิสัย" เพชรไพลินรีบคว้าข้อมือของอีกคนเอาไว้แล้วกระชากอีกคนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเธอ เมื่อเห็นว่าเจติยากำลังเดินหนีเธอไป
"ปล่อยพี่นะเพชร ถ้าไม่ได้รู้สึกดีต่อกันอีกต่อไปแล้ว พี่ก็ไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้อีก เพราะพูดไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ถ้าเพชรจะเป็นคนไม่มีเหตุผลมากมายขนาดนี้ พี่ก็จะกลับ ถือว่าทุกอย่างพี่เป็นคนผิดเองทุกอย่างก็แล้วกัน" เจติยาพยายามบิดข้อมือออกจากมือเรียวของเพชรไพลิน พร้อมทั้งจ้องมองหน้าเพชรไพลินไปพร้อมความรู้สึกที่หลากหลาย รัก คิดถึง เสียใจ น้อยใจ ปนเปกันไปหมดจนเธอแยกไม่ออก
"ไม่ปล่อยมาให้ท่าถึงที่ขนาดนี้ ฉันจะทำให้คุณจำฉันไปตลอดชีวิต"
👭👭👭👭👭👭👭👭👭👭👭❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️👭👭👭👭👭👭👭👭👭👭👭👭👭👭
Guest
