=pc=# " พี่ราฟค่ะ คะ.... คือหนูชอบพี่ค่ะ" เสียงเล็กๆที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากบางของเจ้าตัวที่ม่เล็กตามไปด้วยพยายามบังคับเสียงม่ห้สั่นฮันน่ากล้าๆกลัวๆแต่เธอก็รวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อบอกคนที่เธอแอบรักเขามานานปีหน้าพี่เขาก็ม่อยู่แล้ว
=br=
บริเวณรอบๆนั้นมีนักเรียนคนนั่งอยู่เยอะมากทุกคนต่างหันมามองที่ฉันเป็น
ตาเดียวบางสายตาก็มองอย่างเกลียดชังสมเพชฉัน บางคนก็พูดออกมาเลย ว่าทำด้ไงม่ดูรูปร่างหน้าตาบ้างเลย
=br=
=pl=# "ว่างัยน่ะน้อง " ชายหนุ่งดูตกใจมากแต่ปกติแล้วก็มีน้องๆมาสารภาพเขาอยู่แล้วแต่นี่มันม่ปกติมีสาวร่างอ้วนมาสารภาพรักเขาแถมหน้าตายังขี้เหร่อีกช่างกล้ามาก
=pl=# "หนูชอบพี่ค่ะ " ฉันตะโกนสุดเสียงดังก้องกังวานไปทั่วทุกสายตาหันมาตามเสียงที่เธอยืนอยู่เธอยิ้มออกมาอย่างโล่งอกเมื่อได้บอกความในใจของฉันจนหมดแล้ว
=pl=# " ฮ่าๆๆๆๆ ชอบฉันน่ะหรอ หัดดูสารรูปตัวเองบ้าง อ้วนดำ ขี้เหร่อย่างเธอเนี่ยน่ะแม้แต่สิทธิ์ชอบฉันเธอก็ม่ควร กลับบ้านไปตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้าง ฉันไม่วันชอบคนอย่างเธอ จำไว้!! ยัยหมูอ้วนขี้หร่" ฮันน่ายกมือขึ้นเช็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆที่ผุดขึ้นตามไรผมบนหน้าผากของตัวเอง เธอจมปลักอยู่กับฝันร้ายนี้มาร่วมสิบปีเต็ม ความเจ็บปวดที่ได้รับ ทำให้เธอแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือด ภาพในวันนั้นยังรบกวนจิตใจเธออยู่ทุกค่ำคืน ในโลกใบนี้คงไม่มีอะไรที่จะทำให้เธอเจ็บปวดทุกข์ทรมารมากไปกว่านี้อีกแล้ว
=pl=# เธอจำมันได้ไม่มีวันลืม ไอ้คนใจร้าย มันจะต้องได้รับผลกรรมที่มันก่อขึ้นอย่างสาสม
=pc=# ราฟาเอล
Guest
