รักแรก

รักแรก

ฮอลลี่ย์ เป็นเด็กสาวที่มีความเชื่อมั่นในตนเองไม่ว่าจะเป็นเรื่องการแต่งกาย ใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นๆ กระโปรงสั้นๆ มองเห็นขาเรียวยาวขาวเหมือนหยวกกล้วย

ฮอลลี่ย์ชอบใส่รองเท้าส้นสูง รูปร่างผอมบางหุ่นนางแบบก็ว่าได้  ผมยาวสลวยสีนำ้ตาลอ่อนเส้นเล็กเมื่อสัมผัสเส้นผม เส้นเล็กเหมือนเส้นไหมที่เพิ่งทอนุ่มสลวย สีน้ำตาลอ่อน  หน้าอกพอประมาณไม่เล็กไม่ใหญ่ สมกับที่เป็นสาวลูกครึ่งไทย-อังกฤษ เวลาเดินห้าง ชายหนุ่มทั้งหลายต้องชายตามอง ตาแทบไม่กระพริบ ด้วยความสวยและหุ่นเซ็กซี่ถูกใจบรรดาหนุ่มใหญ่ หนุ่มน้อยทั้งหลาย ต่างพากันชื่นชมรูปร่างหน้าตา บุคลิกภาพที่ดีพูดจาฉะฉาน อ่อนน้อมถ่อมตน มีสัมมาคาระวะ ทักทายผู้ใหญ่ด้วยการไหว้ อัชฌาศัยดียิ้มแย้มแจ่มใส มีมนุษยสัมพันดี นางเป็นลูกครึ่งที่เพอเฟก แทบจะไม่มีข้อเสียอะไรเลย แต่งตัวเซ็กซี่ บางครั้งใส่กระโปรงยีนส์สั้นครึ่งหน้าขาเดินผ่านไปที่ไหนมักเป็นจุดสนใจของผู้คนขนาดผู้หญิงด้วยกันยังต้องชายตามอง ตาแทบไม่กระพริบเหมือนหนุ่มๆ ด้วยรูปร่างหน้าตาปากนิดจมูกหน่อย ริมฝีปากสวยเหมือนกระจับ สีชมพูอ่อนๆ ทั้งที่ไม่ได้ทาลิปสติก  หุ่นเป๊ะเวอร์บั้นท้ายสวยงาม เอวเล็กสะโพกใหญ่เป็นอะไรที่น่าหลงไหล ตั้งแต่ศีรษะ จรดปลายเท้า.

"นี่ปล่อยนะ นายไม่มีสิทธิ์มาจับหน้าอกฉัน"

"ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อเรามั่นกันแล้ว"         "ก็แค่คู่มั่น เราไม่ได้แต่งงานจดทะเบียนสมรสตามกฎหมาย นายไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องตัวฉันปล่อยฉันเดียวนี้นะ"

รักแรก(1)

"ฮอลลี่ย์ ฮอลลี่ย์" เสียงใครคนหนึ่งตะโกนชื่อมาด้านหลัง ฮอลี่ย์มองหันหลังมองไปยังเสียงที่ได้ยิน "พี่นัท " พร้องทั้งวิ่งเข้าไปสวมกอด ด้วยความคิดถึง "พี่นัทสบายดีไหมคะ" "สบายดีครับ แล้วฮอลลี่ย์สบายดีไหม โตเป็นสาวแล้วสวยนะเรา"  ฮอลลี่ย์ยิ้ม พร้อมทั้งตอบไปว่า "พี่นัทของน้องก็ยังหล่อและใจดีเหมือนเดิมคะ" เมื่อพูดเสร็จฮอลลี่ย์ก็กอดแขนพี่นัทด้วยความสนิทสนมเหมือนเคย "พี่นัทจะไปไหนคะ" "พี่ว่าจะไปพบเพื่อนที่สยาม แล้วฮอลลี่ย์จะไปไหน" "ยังไม่ทราบเลยคะ พอดีพาคุณแม่มาหาหมอที่โรงบาลราชวิถี ท่านนัดหมอมาตรวจสุขภาพปีะจำปีคะ ไม่รู้จะเสร็จตอนไปเลยขอท่านออกมาหาอะไรทาน" "ท่านสบายดีไหมฮอลลี่ย์ ไม่เจอท่านตั้งนาน" "สบายดี ว่างๆก็ไปกราบสวัสดีท่านที่บ้านได้คะ"  "ฮอลี่ย์จะไปรับแม่ที่โรงบาลกี่โมง" "น้องนัดแม่ตอนเที่ยงคะ จะรับไปทานข้าวเที่ยง แม่บ่นอยากทานอาหารฮอลลิวูด" "อยู่ตรงไหนพี่ไม่รู้" "อยู่ใกล้สถานีbts พร้อมพงษ์คะ" "งั้นเอางี้ไปหาเพื่อนพี่ที่สยามก่อน พี่เสร็จธุระแล้วไปรับแม่ด้วยกันคิดถึงท่านมากเลย ตกลงไหม" "โอเครคะพี่ชาย" ระหว่างนั้นเป็นจังหวะที่รถไฟฟ้าbts มาถึงพอดี ทั้งสองจึงเดินตามหลังกันเข้าไป วันนี้คนไม่แน่น เลยมีที่นั่งกัน.

รักแรก(2)

เมื่อมาถึงสถานีสยาม ผู้คนมากหน้าหลายตา วุ่นวายอย่างมากเพราะเป็นสถานีที่สามารถเปลี่ยนเส้นทางไปได้หลากหลาย ทั้งคนไทยชาวต่างชาติ ชอบมาเดินเที่ยวที่นี่ มีแหล่งช็อบปิ้งที่หลากหลาย ถูกใจวัยรุ่นและทุกๆวัย "พี่ชายนัดเพื่อนที่ร้านไหนเหรอคะ" พูดพร้อมเดินกอดแขนคลอเคลียเหมือนคู่รักกัน หลายๆคน ที่เดินผ่านทั้งคู่ ต่างต้องหันไปมองด้วยความที่ทั้งคู่ทั้งสวยและหล่อสะดุดตาใครหลายๆคน "เพื่อนพี่บอกจะรอที่ร้านจายกระเป๋าหลุยส์ พอดีเพื่อนพี่จะซื้อกระเป๋าให้สาวเป็นของขวัญวันเกิดครับ" "อ๋อ เพื่อนพี่ชายคนนี้คงรวยน่าดูเนาะมีเงินซื้อกระเป๋าแจกสาวๆด้วย" พูดเสร็จฮอลลี่ย์ก็หัวเราะ "ไม่รวยธรรมดาแต่มีงานทำที่ดี เป็นนักบิน" "รวยไม่สู้พี่ชายว่างั้น" "พี่ไม่รวยพ่อกับแม่พี่ต่างหากที่รวย" "จ้า พี่ชายก็ยังถ่อมตัวน่ารักกับน้องเสมอ" พอฮอลลี่ย์พูดจบ นัทก็ยกมือด้านขวาขึ้นมาลูบผมฮอลลี่ย์พร้อมพูดว่า "ฮอลลี่ย์ก็ยังเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่ชายเสมอครับ" "ขอบคุณคะพี่ชายที่ยังรักและเอ็นดูน้องสาวคนนี้" ฮอลลี่ย์พูดเสร็จก็ยกมือขึ้นบีบสมูกนัทเบาๆหยอกล้อกันกุ๊กกิ๊ก ซึ่งทั้งสองคนไม่รู้ว่ามีสายตาคู่นึงมองดูอยู่ตั้งแต่เริ่มเดินเข้ามาในสยามพารากอน

รักแรก(3)

"พี่ชาย เพื่อนพี่ชายอยู่ไหนคะ" "เดียวพี่โทรหามันก่อน" พูดเสร็จนัทก็หยิบโทรศัพท์กดหาชื่อบั้คแล้วโทรออก เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นด้านหลังเขาทั้งสองคน "อ้าวอ้ายบั้คมึงเห็นกูก็ไม่เรียกกูสักคำ" "กูเพิ่งเห็นมึงก็ตอนมีเสียงโทรศัพท์ดัง เกือบเดินชนแฟนมึงนี่หละ" พูดเสร็จบั้คก็หันไปมองหน้าฮอลลี่ย์ เป็นจังหวะที่ฮอลลี่ย์มองมา สายตาจึงประสานกันโดยไม่ตั้งใจ "นี่น้องฮอลลี่ย์รู้จักกันตั้งแต่เรียนมหาลัย พอดีเจอกันโดยบังเอิญเลยชวนมาด้วย" "สวัสดีคะ" "สวัสดีครับ " บั้คพูดทักทายพร้อมทั้งเดินเข้าไปสวมกอดทำให้แผ่นอกกว้างของเขากระทบโดนบางอย่างสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลเหมือนเวลาเอาศีรษะนอนลงบนหมอนนุ่มสัมผัสนี้ก็เช่นกัน แต่มันคือหน้าอกฮอลลี่ย์แล้วบั้คก็จูบแก้มฮอลลี่ย์ ทำให้ฮอลลี่ย์ต้องทักทายกลับด้วยการจูบแก้มเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท แต่ความจริงแล้วฮอลลี่ย์โกรธมาก แต่เพื่อรักษาหน้าพี่ชายที่ฮอลลี่ย์รักและเคารพ ฮอลลี่ย์จึงส่งยิ้มให้และมีไมตรีตอบรับเพื่อนพี่ชาย แทบจับพิรุธไม่ได้ว่าจริงๆแล้วฮอลลี่ย์โกรธมาก และแทบไม่อยากมองหน้าบั้คด้วยซ้ำ แต่ฮอลลี่ย์ก็สามารถสะกดอารมณ์นั้นได้นิ่งมากๆ

"พี่ชาย"

"จ๋า"

"เดี๋ยวน้องไปเดินเล่นแถวๆ โชว์รูมขายรถนะคะ เสร็จธุระแล้วโทรหาน้องนะ จะได้ไปรับแม่ด้วยกัน อย่านานนะเดียวแม่รอนาน"

"จ๋า ได้จ๊ะ เดียวพี่โทรหานะ"

"ค่ะ งั้นฮอลลี่ย์ต้องขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีคะ" ฮอลลี่ย์รีบฉวยโอกาสนี้พูดแล้วชิ่งหนีเดินออกไปเพื่อไม่ให้มองดูเสียมารยาท

รักแรก(4)

"อ้ายณัติ มึงมีแฟนสวยเซ็กส์ซี่มากเลย กูเห็นด้านหลังน้องเขา ยังดึงดูดสายตากูเลย พอเห็นหน้าเรียวสวย ริมฝีปากเป็นกระจับแล้วกูแทบไม่อยากละสายตาไปไหนเลย มึงโชคดีมากเลย มีแฟนโคตรสวยและเซ็กส์ซี่มากอิจฉาเล็กน้อยเลยกู"

"กำลังพูดถึงใครอยู่คะ ได้ยินเสียงแว่วๆว่าเซ็กส์ซี่ๆ ชมแอมมี่ยุรึเปล่า เขินเป็นนะคะ"

"อ้าวแอมมี่มาถึงตอนไหนไม่เห็นโทรหาบั้คเลย ว่าจะกดเบอร์โทรหายุพอดีจ้า"

"ลืมเลย แอมมี่ คนนี้เพื่อนบั้คชื่อณัติครับ"

"สวัสดีคะณัติ ยินดีที่ได้รู้จักคะ"

"ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ณัติพูดจบก็ส่งยิ้มให้ตามปกติ แต่ท่าทีของแอมมี่บ่งบอกว่าชื่มชอบณัติมาก บั้คเลยพูดตัดบทขึ้นว่า

"แอมมี่ พอดีบั้คมีธุระต้องคุยกับณัติ วันนี้บั้คคงไปกับแอมมี่ไม่ได้แล้วนะครับที่รัก" พูดจบหับไปมองหน้าณัติแล้วขยิบตา ให้ณัติช่วยโกหกด้วยคน

"พอดีเรามีเรื่องที่ต้องคุยกันนาน หวังว่าคุณแอมมีจะเข้าใจนะครับธุระด่วนจริงๆ"

"ได้คะไม่เป็นไร เข้าใจคะ คุณณัติ" พูดเสร็จก็เอื้อมมือไปจับมือณัติแล้วบีบเบาๆ ณัติรีบชักมือกลับเร็วมาก จนบั้คอดขำไม่ได้

"แอมมี่ กระเป๋าใบเท่าไหร่ครับที่รัก"

"ไม่แพงคะ ใบละหนึ่งแสนกว่านิดๆคะ"

"ครับ ผมเครียมเช็คมาให้แอมมี่แล้ว งั้นแอมมี่เอาเช็คไปขึ้นเงินแล้วไปซื้อเองนะ ผมจะไปคุยธุระกับณัติต่อ"

"ได้คะ จะให้ขึ้นเงินเท่าไหร่คะ"

"ผมเขียนเช็คให้แสนสามนะพอไหม"

"พอคะขอบคุณมากเลยบั้ค" พูดจบก็เดินเข้าไปสวมกอดพร้อมทั้งประทับริมฝีปากที่ทาสีม่วงอ่อนๆ ประกบริมฝีปากบั้คทันทีโดยไม่มีอาการเขินอายณัติเลย

รักแรก(5)

ทั้งสองเดินไปนั่งงคุยและจิบกาแฟที่ร้านทรู

"บั้คเด็กแกคนนี้ไม่ธรรมดาหวะ หุ่นดี ขาเรียวยาว แต่งตัวเสื้อผ้าแนบลำตัว เหมือนไม่ใส่อะไรเลยหวะ"

"อ้ายนี่บ้ารึเปล่า มาวิจารณ์แฟนคนอื่นอยู่ได้มึงนี่ สู้แฟนแกไม่ได้หรอก  หุ่นดี หน้าหวานได้รูปไข่ ใส่กระโปรงยีนส์สั้นยาวแค่คืบ สะโพกกลมกลืนสวยเข้ารูป ขาเล็กขาว ยาวเรียวใส่รองเท้าส้นเข็มสีแดง ขับผิวสวยมากเลย"

"พอๆมึงนี่เปลี่ยนเรื่องคุย มาคุยเรื่องธุรกิจก่องมึงอ้ายบั้ค กูรีบ"

"ณัติ มึงจะซื้อหุ้น ปตท. กับหุ้น เวิกพ้อยส์เหรอ "

"ใช่ เดียวกูจะให้มึงดูหลักทรัพย์ตลาดหุ้นให้กูหน่อย แล้วโทรบอกกูด้วย จะได้โอนตังส์เข้าบัญชีมึง รีบๆหน่อยหนะ กูอยากซื้อเร็วๆ"

"เออ มึงนี่เรื่องแค่นี้โทรคุยกันทางโทรศัพท์ก็ได้ นึกว่าเรื่องอะไร เสียเวลากูคั่วสาวเลยมึง"

"มึงอย่ามั่ว มึงเองต่างหากส่งสัญญาณไม่อยากไปด้วย อ้ายห่านี่"

ฮ่าฮ่าฮ่า เสียงบั้คขำ "เออแล้วที่มึงว่ารีบไปจะไปไหนเหรอ"

"ไปรับคุณแม่น้องฮอลลี่ย์ ที่โรงพยาบาลราชวิถี พอดีท่านมาตรวจสุขภาพประจำปีวันนี้"

"อ๋อ เสร็จธุระกูกับมึงแล้ว เราก็ไปทำธุระมึงต่อ"

"อ้ายบั้ค กูชวนมึงรึยังอ้ายเหี้ย หัดมีมารยาทรอให้เจ้าตัวเขาขวนบ้างนะมึง"

ณัติหยิบโทรศัพท์ขั้นมาแล้วโทรหาฮอลลี่ย์ เสียงปลายทางรับสาย

"พี่ณัติ  ฮอลลี่ย์อยู่ร้านกระเป๋าหลุยส์คะ"

"อ้าวไหนบอกจะไปเดินดูแถวโขว์รูมรถไม่ใช่เหรอ"

"แฮะแฮะ พอดีเพื่อนมาซื้อกระเป๋าที่ร้านนี้ มันเลยให้ช่วยเลือกให้ พี่นัทจำอ้ายพลอยเพื่อนน้องได้เปล่า"

"จำได้ครับ แล้วยังอยู่ด้วยกันรึเปล่า"

"ไม่คะ เพิ่งแยกกันเมื่อกี้ พอดีพลอยจะรีบไปขึ้นเครื่อง ไปเที่ยวเชียงใหม่กับครอบครัวคะ"

"จ้า งั้นฮอลลี่ย์รอพี่ชายอยู่นั่นนะ เดียวพี่ชายจะลงไปหา อ๋อลืมไปอ้ายบั้คเพื่อนพี่มันขอไปด้วยคนนะ พอดีมันยังไม่ทานอะไรตั้งแต่เช้า พอพี่บอกจะไปรับคุณแม่ฮอลลี่ย์ มันเลยจะไปด้วย เดียวมันจะเป็นสารถีขับรถให้นั่งครับ" พูดเสร็จก็วางสาย

"พี่ณัติเดี๋ยว" อ้าวคุยไม่ทันจะรู้เรื่องเลยวางสายแล้วฮอลลี่ย์หงุดหวิดขึ้นมานิดๆพร้อมทั้งยืนถอนหายใจเฮ้อ แล้วก็คิดในใจว่า จะไปด้วยทำไม ไม่ได้สนิทกับเราสักหน่อย

รักแรก"(6)

"พี่ณัติ ทางนี้คะ" พูดพร้อมวิ่งเข้าไปควงแขนณัติ

"รถจอดอยู่ไหนบั้ค" ณัติถาม

"จอดอยู่ที่บ้าน " บั้คตอบ

"อ้าวแล้วจะไปยังไง แกบอกเองจะขับรถไปให้อ้ายนี่มึงนะจริงๆเลย"

"กูไลน์บอกคนขับรถที่บ้านให้ขับรถมาให้กูที่นี่ มึงนี่ว่ากูอีกแล้วแทนที่จะถามกู"

"ไม่ต้องเถียงกันคะ เราไปรถแท็กซี่ได้คะ"

พอฮอลลี่ย์พูดจบเสียงโทรศัพท์บั้คก็ดังขึ้นทันที

"พี่กายถึงไหนแล้วครับ พอดีผมเสร็จธุระแล้วครับ ออกมารอด้านหน้าเลยครับ"

"ครับผม กำลังจะออกไปครับ"

"รถจอดรอด้านหน้าแล้ว เดินออกตรงประตูด้านหน้า  เลย"

พวกเขาเดินออกไปเป็นจังหวะรถมาถึงแล้วจอดรอพอดี ทุกคนต่างพากันขึ้นไปนั่งรถ ฮอลลี่ย์นั่งข้างคนขับคือบั้ค ณัตินั่งด้านหลังตรงคนขับ

"พี่ชายนั่งสบายไหมคะ หรือจะเปลี่ยนที่นั่งกับน้องก็ได้ระก็ได้นะ"

" ไม่เป็นไรครับฮอลลี่ย์ พี่นั่งสบายดี"

ฮอลลี่ย์นั่วด้านหน้าคู่บั้ค ด้วยความที่กระโปรงสั้นเวลานั่ง แทบจะมองเห็นบางอย่างที่เป็นของสงวนเลย ฮอลลี่ย์เลยเอากระเป๋ามาวางทับบนหน้าขาเพื่อไม่ให้ดูโป๊จนเกินงาม สายตาบั้คแอบมองขาเรียวขาวฮอลลี่ย์เป็นระยะ จนฮอลลี่ย์รู้สึก แต่ไม่กล้าที่จะว่าหรือจ้องหน้าปรามด้วยสายตา ฮอลลี่ย์ไม่สนใจ นึกในใจ อยากมองมองไป ก็คงทำได้แค่มองเชอะ ฮอลลี่ย์มัวแต่นั่งใจลอยคิดเรื่องนี้อยู่ เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฮอลี่ย์ตกใจ กระเป๋าที่วางไว้บนหน้าขาตกลงไปอยู่ที่เท้า แต่ดีที่โทรศัพท์ตกข้างที่นั่ง ฮอลลี่ย์ลุกลี้ลุกลน ก้มเก็บของใส่กระเป๋าโดยลืมนึกไปว่ากระโปรงสั้นและมีใครบางคนแอบชำเลืองสายตามองเป็นระยะ  และในจังหวะที่กำลังเก็บของ บั้คเอื้อมมือมาจะหยิบโทรศัพท์ให้ฮอลลี่ย์ และเป็นจังหวะที่ฮอลลี่ย์เอี่ยวตัวจะไปถามณัติว่าเห็นโทรศัพท์ไหม. ปรากฎว่ามือของบั้คดันไปโดนหน้าอกฮอลลี่ย์ แบบไม่ตั้งใจจนณัติรับรู้ได้

รักแรก(7)

"อุ้ย" ฮอลลี่ย์หน้าแดงนิดๆ เพราะตั้งแต่เกิดมาจำความได้ไม่มีใครหน้าไหนกล้าจับหน้าอก หรือได้สัมผัสหน้าอกฮอลลี่ย์

"ขอโทษครับพอดีเห็นโทรศัพท์ตกอยู่ด้านข้างเลยจะหยิบให้"

"ไม่เป็นไรคะ แต่ครั้งหน้าควรจะระมัดระวังกว่านี้นะคะ" พูดแบบกัดฟันไปด้วยความโมโหแต่ทำอะไรไม่ได้

"แม่เป็นไงบ้าง ใกล้จะเสร็จรึยัง จะมารับแม่ไปทานข้าวเที่ยงคะ"

"จ้า หมอเพิ่งตรวจเสร็จเมื่อกี้นี่เอง แต่แม่ต้องไปรอจ่ายตังส์และรับยาด้านล่าง แต่ไม่รู้จะนานไหม"

"ไม่เป็นไรคะแม่ยังไม่ถึงเลย แต่ใกล้จะถึงแล้วคะ ถ้าไปถึงเดียวหนูตะโทรหาแม่นะคะ รักแม่นะคะ"

"แม่ก็รักหนูจ้า"

จบการสนทนาแต่ทุกคนยังเงียบไม่มีเสียงใครพูดอะไร จนณัติทนไม่ได้เลยถามฮอลลี่ย์

"แม่เป็นไงบ้าง เรียบร้อยดีไหม"

"แม่ตรวจเสร็จแล้วคะ ตอนนี้รอจ่ายตังส์กับรอรับยาคะพี่ชาย"

"ถึงประตูทาวเข้าพอดีจะให้ขับไปรับที่ไหนรึขับไปหาที่จอดรถก่อนแล้วค่อยว่ากันจะเอาไงต่อ"

"ก็ดีนะ หรือฮอลลี่ย์มีแผนยังไงบอกได้นะเผื่อจะดีกว่าแผนนี้"

"เอาตามที่เพื่อนพี่ชายบอกแระกันคะ"

เมื่อหาที่จอดรถได้แล้วทุกคนลงจากรถแล้วเดินไปที่ห้องจ่ายยาทันที

"ฮอลี่ย์ แม่อยู่ทางนี้จ้า"

เสียงของแม่แว่วมา ฮอลลี่ย์มองไปตามเสียงพร้อมทั้งกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อจะได้สวมกอดแม่ให้เร็วที่สุด

"แม่จ๋าเป็นไงบ้าง หมอว่าไงบ้างคะ"

"หมอตรวจแล้ว ร่างกายแข็งแรงดีจ้า แต่ให้ยาบำรุงไปทานแค่นั้นเอง แล้วนี่พาใครมา ไหนๆ ณัติมาๆให้แม่กอดหน่อยลูกสบายดีไหม"

"สบายดีครับ คิดถึงคุณแม่มากเลยครับ"

"ยังปากหวานน่ารักกับแม่เสมอเลยนะเราหนะ มาแม่หอมแก้มทีให้หายคิดถึงหน่อย"

ณัติเดินเข้าสวมกอดแม่ หอมแก้มแม่ไปทีนึง แล้วก็เอามือลง

"แม่ครับคนที่ยืนอยู่บั้คเพื่อนผมครับ"

"สวัสดีครับคุณแม่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยคนนะครับ"

"สวัสดีจ้าพ่อบั้ค ไปไงมาไงถึงได้มาด้วยกันเนี่ย"

"แม่จ๋าเรื่องมันยาวเดียวค่อยคุยกันต่อเริ่มหิวข้าวแล้ว ไปทานข้าวแล้วค่อยคุยกันจ้า"

เมื่อฮอลลี่ย์พูดจบ ทุกคนก็เดินไปขึ้นรถเพื่อไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน

"เดียวทานข้าวเสร็จเดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านครับ เดียวบอกผมอีกทีนะครับว่าบ้านยุไหนกัน